Στις 16 Ιουλίου του 1977, η Renault έλαβε μέρος στον πρώτο της αγώνα στον θεσμό της Formula 1, βάζοντας πλώρη για μεγάλες. Μέσα από τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η Renault συμμετείχε σε διάφορους θεσμούς του μηχανοκίνητου αθλητισμού, από πίστες μέχρι ειδικές διαδρομές και αγώνες αντοχής. Οπόταν ήταν θέμα χρόνου να βρει τον δρόμο της για την κορυφή στη Formula 1. Μέσα από τις τέσσερεις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι προσδοκίες και η δέσμευση της Renault στον θεσμό αυτό υπογραμμίστηκαν από την έξυπνη προσέγγιση της στα τεχνολογικά δρώμενα του πρωταθλήματος, με πρωτοποριακές κινήσεις. Η εταιρεία δεν μάζεψε μονάχα πολλές νίκες και τίτλους αλλά και με πρωτιές στον χώρο της αεροδυναμικής, στην εξέλιξη πλαισίων και φυσικά στον τομέα των κινητήρων με τους παντοδύναμους συμπιεστές της που άλλαξαν τον άθλημα. Η Renault σήμερα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του θεσμού, και έχει τον σεβασμό όλων των αντιπάλων της στις πίστες του κόσμου.
Τα πρώτα βήματα έγιναν το 1977, με συμμετοχή σε πέντε αγώνες για τα μονοθέσια της Renault. Η πρώτη, RS01, έκανε το ντεμπούτο της τις 16 Ιουλίου, στο Βρετανικό Grand Prix. To 78 η ομάδα έτρεξε στους 14 από τους 16 αγώνες, με τον Jean-Pierre Jabouille να πετυχαίνει μια τέταρτη θέση στις ΗΠΑ. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι βαθμοί της Renault στην F1, ωστόσο το μεγάλο βήμα έγινε το 1979, όταν ο Jabouille κατάφερε να δώσει στην Renault την πρώτη της νίκης (σηματοδοτώντας και την πρώτη νίκη turbo αυτοκινήτου στον θεσμό) και μάλιστα επί Γαλλικού εδάφους. Με την εποχή του turbo να ξεκινά για τα καλά, η επόμενη πελώρια επιτυχία των Γάλλων ήρθε το 1992, όταν πλέον καθιερώθηκαν οι ατμοσφαιρικοί κινητήρες V10. Η Williams, με τον φοβερό RS4, 750 ίππων στις 13.000 σ.α.λ, ήταν ανίκητη στα χέρια των Patrese και Mansell, με τον Βρετανό να κατακτά τον τίτλο. Την επιτυχία αυτή την επανέλαβε και την επόμενη χρονιά ενώ το 1994 ο Damon Hill βρέθηκε κυριολεκτικά ένα βαθμό μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον αείμνηστο Ayrton Senna να πετυχαίνει της τρεις τελευταίες pole position στον θεσμό πριν χάσει την ζωή του στην Imola. O Michael Schumacher, που κατέκτησε τον τίτλο του 1994 με την Benetton, κατέκτησε και τον τίτλο του 95, ωστόσο αυτή την φορά με κινητήρα Renault (τον RS7), ενώ το 96 συνεχίστηκε η Γαλλική επιτυχία έναν κινητήρα Renault να φέρνει τον Damon Hill στον παγκόσμιο τίτλο, ενώ το 97 πήρε σειρά ο Jacques Villeneuve. Μετά από κάποιες δύσκολες χρονιές, η Renault αποφάσισε να πάρει και πάλι την μοίρα της στα χέρια της, αγοράζοντας την ομάδα της Benetton το 2001, ξεκινώντας να χτίζει το μέλλον για την εργοστασιακή, και πάλι, ομάδα της. Η προειδοποιητική βολή ήρθε το 2003, όταν ο Fernando Alonso κέρδισε στην Ουγγαρία, και τον αγώνα στο Μονακό το 2004 ο Jarno Trulli. Το 2005, την R25, η Renault κέρδισε 8 από τους 19 αγώνες τις σεζόν, κατακτώντας και τους δυο τίτλους του 2005. Επιτυχία που επανέλαβε και το 2006, και πάλι με 8 νίκες. Το επόμενο τεράστιο βήμα της γαλλικής μάρκας ήταν, φυσικά, η απόσυρση της εργοστασιακής συμμετοχής της από το 2011, ωστόσο οι κινητήρες της ήταν κυρίαρχοι με την Red Bull από το 2010 μέχρι το 2013. Το 2016 η Renault επέστρεψε στο θεσμό όπου αγωνίζεται μέχρι σήμερα.
Για την ιστορία, η εργοστασιακή ομάδα της Renault μετράει δυο τίτλους οδηγών και δυο τίτλους κατασκευαστών μέσα από 35 νίκες, 103 βάθρα, 51 pole positions και 31 ταχύτερους γύρους. Οι κινητήρες της Renault ωστόσο, έχουν τους δικούς τους αριθμούς: 12 πρωταθλήματα κατασκευαστών, 11 πρωταθλήματα οδηγών, 168 νίκες, 459 βάθρα, 213 pole positions και 175 ταχύτερους γύρους.
Max Verstappen για GP Monaco: «Ίσως να αρχίσουμε να πετάμε μπανάνες όπως στο Mario Kart»
Την Κυριακή που μας πέρασε, ολοκληρώθηκε ένα ακόμα GP της Formula 1 στο Μονακό, το οποίο βρήκε το Norris της McLaren νικητή. Πάντως για ακόμη μία χρονιά, η στενότητα του δρόμου και το τεράστιο πλάτος των μονοθεσίων, δεν επέτρεψαν προσπεράσεις, ανακατατάξεις και θέαμα. Μάλιστα η FIA (θέλοντας να προλάβει το «κακό» θέαμα), φέτος για πρώτη φορά έθεσε ως υποχρεωτικά τα δύο pit stops για κάθε ομάδα, ώστε να υπάρχει πιο πολύ σασπένς.
Μία κίνηση που αντί να φέρει θέαμα, έφερε μποτιλιάρισμα στο pit lane. Υπήρξαν επίσης αμφιλεγόμενες τακτικές που εφάρμοσαν ομάδες όπως οι Racing Bulls και Williams, με τους «δεύτερους» οδηγούς τους να επιβραδύνουν την ροή του αγώνα για να επιτρέψουν στους κορυφαίους οδηγούς τους να μπουν στα πιτ χωρίς να χάσουν θέση.
Οι οδηγοί άσκησαν κριτική στους κανόνες μετά τον αγώνα, και ο παγκόσμιος πρωταθλητής Verstappen, που τερμάτισε τέταρτος, δήλωσε στο Sky Sports: «Δεν μπορείς να αγωνιστείς εδώ. Δεν έχει σημασία τι κάνεις. Ένα pit stop, 10, το ίδιο είναι. Ότι και να γίνει δεν μπορείς να περάσεις. Είναι σα να παίζαμε Mario Kart. Ίσως πρέπει τα μονοθέσια να αρχίσουν να πετάνε και μπανάνες όπως στο παιχνίδι για να αποκτήσει ενδιαφέρον ο αγώνας».
Ο Russell με τη σειρά του πέρασε μια εφιαλτική Κυριακή, κολλημένος στο «τρενάκι» των μονοθεσίων, πριν πάρει και ποινή για παράνομη προσπέραση του αργού Alex Albon μέσα από το σικέιν. Τερμάτισε στην 11η θέση, χωρίς καμία από τις Mercedes να βρίσκεται στους βαθμούς. «Τα 2 pit stop σαφώς και δεν λειτούργησαν καθόλου», είπε. «Για όλους τους οδηγούς, οι κατατακτήριες δοκιμές είναι η πιο συναρπαστική στιγμή στο GP Monaco. Να δεχτούμε ότι πρόκειται για έναν αγώνα κατατακτήριων και όχι για ένα πραγματικό GP; Και να πούμε και την αλήθεια, το 99% των θεατών στο Μονακό, παρευρίσκονται για να πιούν σαμπάνια στο γιοτ τους, οπότε δεν τους ενδιαφέρει πραγματικά ο αγώνας».