Δε χαρακτηρίζεται τυχαία «ναός της ταχύτητας», αφού τα σχεδόν 6 χιλιόμετρα που απαρτίζουν το σιρκουί, αποτελούνται από μακροσκελείς ευθείες και έντονα σημεία φρεναρίσματος, με την πιο τεχνική στροφή είναι πιθανότατα το τριπλό σικέιν της Ascari, ή η Lesmo Due, λόγω του θετικού camber που έχει κοντά στο kerb.

Ο δυνατός κινητήρας και η ελάχιστη δυνατή οπισθέλκουσα ανταμείβονται σε αυτήν την πίστα, που παραδόξως δεν ευνοεί το προσπέρασμα όσο θα περίμενε κανείς.

Αυτό δεν έγινε πιο πολύ σαφές από τον περυσινό αγώνα, όταν ο Pierre Gasly κατάφερε να κρατήσει τον μαινόμενο Carlos Sainz πίσω του, παρά το γεγονός ότι ο Ισπανός είχε το DRS και πλησίαζε αρκετά σε κάθε γύρο.

Έπειτα, υπάρχει και μία ακόμα ειδοποιός διαφορά στο φετινό Ιταλικό GP: έρχεται για δεύτερη φορά φέτος το Sprint Qualifying.

Μετά τη Μόντσα, το εν λόγω format αναμένεται να δοκιμαστεί και στο Σάο Πάολο, τον προσεχή Νοέμβριο.