Το μονοθέσιο με το οποίο ο Michael Schumacher κατέκτησε τέσσερις νίκες στη σεζόν του 1998, (GP Καναδά, GP Γαλλίας, GP Βρετανίας, GP Ιταλίας) θα βγει σε δημοπρασία από τον οίκο RM Sothebys τον επόμενο μήνα, στο περιθώριο του φετινού Pebble Beach στη Καλιφόρνια και αναμένεται να πουληθεί σε μια τιμή μεταξύ 6 και 8 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το μονοθέσιο έχει αριθμό πλαισίου 187 και είναι το 7ο από τα 9 που κατασκεύασε η Ferrari εκείνη τη χρονιά. Η Ferrari συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Formula 1 το 1998, με την F300, το οποίο ήταν το τρίτο μονοθέσιο της ιταλικής ομάδας που οδήγησε ο Michael Schumacher και o Eddie Irvine.
Η F300 ήταν σχεδιασμένη από τον κορυφαίο αεροδυναμιστή Rory Byrne, με τη βοήθεια των Giorgio Ascanelli, Aldo Costa, Willem Toet και Νικόλα Τομπάζη, ενώ ο Ross Brawn επίβλεψε την παραγωγή του μονοθέσιου ως τεχνικός διευθυντής της ομάδας.
Επιπλέον, ο Paolo Martinelli, με τη βοήθεια του Giles Simon, ηγείτο του σχεδιασμού και των λειτουργιών του 3,0-λιτρου V10 ατμοσφαιρικού κινητήρα, με το μονοθέσιο να ανήκει στη θρυλική εποχή των V10 κινητήρων. Δύσκολα μπορεί να ξεχάσεις τον εκπληκτικό τους ήχο, ενώ η απόδοση του ήταν πάνω από 800 άλογα αγγίζοντας τις 17.000 σ.α.λ.
Με την F300, ο Γερμανός πιλότος τερμάτισε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, όπως την ίδια θέση κατέκτησε και η ομάδα του, πίσω από την McLaren. Ο Schumacher έχασε τον τίτλο του 1998 στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στο GP της Ιαπωνίας, στην πίστα της Suzuka. Πιο συγκεκριμένα, πριν τον αγώνα ο Γερμανός είχε 86 βαθμούς, ενώ ο έτερος διεκδικητής του πρωταθλήματος, Mika Hakkinen, είχε 90 βαθμούς.
Αυτό σήμαινε ότι για να κατακτούσε το πρωτάθλημα ο Schumacher έπρεπε να κερδίσει ο ίδιος και ο Hakkinen να τερματίσει από την τρίτη θέση και κάτω, καθώς με δεύτερη θέση και ισοβαθμία το πρωτάθλημα θα κατέληγε στον Φιλανδό, εξαιτίας των περισσότερων νικών του στη σεζόν. Να θυμίσω, ότι τότε οι βαθμοί δίνονταν μόνο στην πρώτη εξάδα των οδηγών, και ήταν 10 (1ος), 6 (2ος), 4 (3ος), 3 (4ος), 2 (5ος), και 1 (6ος).
Ο Schumacher κατέκτησε την pole position, αλλά ο αγώνας ξεκίνησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, καθώς λίγο πριν την εκκίνηση του κυριακάτικου αγώνα, ο κινητήρας της F300 έσβησε, αναγκάζοντας τον οδηγό της Ferrari να εκκινήσει από την τελευταία θέση του grid.
Ο Hakkinen κέρδισε εύκολα και χωρίς καμία πρόκληση από τον Schumacher, ο οποίος παρότι αναδύθηκε στο grid και έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, τελικά εγκατέλειψε από ένα σκασμένο ελαστικό, από θραύσματα περιστατικού που συνέβη προηγουμένως.
Εκτός από τον αγώνα στην Ιαπωνία, το εικονιζόμενο μονοθέσιο ήταν αυτό με το οποίο ο Schumacher κατέκτησε μια αλήστου μνήμης νίκη στο Hungaroring το 1998, η οποία απέδειξε σε όλους ότι ο Ross Brown ήταν μια ιδιοφυΐα της στρατηγικής και ότι ο Schumacher ήταν εξωφρενικά σταθερός και πολύ γρήγορος πίσω από το τιμόνι.
Η McLaren έδειχνε ικανή να κυριαρχήσει στον αγώνα, με τον Mika Hakkinen να εκκινεί από την pole position, και ο teammate του, David Coulthard, από την δεύτερη. Σε μια πίστα που είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να προσπεράσεις, ο Schumacher εκκινούσε από την τρίτη θέση και “παγιδεύτηκε” πίσω από τον Coulthard, ο οποίος έλεγχε τον ρυθμό του για να προστατεύσει το προβάδισμα του Hakkinen, λόγω ενός προβλήματος στο αμορτισέρ στο μονοθέσιου του Hakkinen.
Ο Ross Brown έκανε μια τολμηρή κίνηση και φώναξε τον Schumacher στα pits για ένα σύντομο δεύτερο pit stop, αναφέροντας του μέσω της ενδοεπικοινωνίας:
Χρειαζόμαστε να κάνεις χρόνους κατατακτηρίων για 19 γύρους, ώστε να κερδίσουμε 25 δευτ.
για να πάρει την ήρεμη απάντηση από τον Schumacher:
Εντάξει, ευχαριστώ.
Η εκπληκτική ταχύτητα του Schumacher, στην οποία ο Coulthard δεν μπορούσε να απαντήσει, σε συνδυασμό με την δυσκολία στον χειρισμό της MP4/13 του Hakkinen ήταν το κλειδί για μια εκπληκτική νίκη, με πάνω από εννέα δευτερόλεπτα διαφορά, όταν έπεσε η καρό σημαία.
Στην συνέντευξη τύπου, ο Schumacher είχε δηλώσει:
Ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές μου νίκες. Η ομάδα επέλεξε τη σωστή στρατηγική, αν και στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος ότι το σχέδιό μας θα λειτουργούσε, επειδή είχα κολλήσει πίσω από τον Jacques [Villeneuve με τη Williams] και τον David [Coulthard] για λίγο.
Στο τέλος, αποδείχθηκε ότι η ομάδα πήρε τη σωστή απόφαση. Φυσικά, επωφεληθήκαμε από τα προβλήματα των ανταγωνιστών μας, αν και κατάφερα να ακολουθήσω με ευκολία το ρυθμό των McLaren σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
F1: Στην πίστα Ζάντφορτ στην Ολλανδία το 15ο Grand prix της χρονιάς
Οι προβολείς της F1 είναι ήδη στραμμένες στην Ολλανδία και πιο συγκεκριμένα στην πίστα του Ζάντφορτ όπου σήμερα θα ξεκινήσουν τα ανεπίσημα δοκιμαστικά για τον 15ο αγώνα που θα γίνει, την Κυριακή 31 Αυγούστου.
Ο αγώνας της Κυριακής θα είναι το 35ο Ολλανδικό Grand Prix που προσμετρά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIA Formula 1. Η πρώτη διοργάνωση ήταν το 1952. Και από τότε μέχρι σήμερα όλοι οι αγώνες της F1 έχουν γίνει στο Ζάντφορτ.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν και σε αυτό το Grand Prix η McLaren θα μπορέσει να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι είναι ανίκητη για αυτό το λόγο στο παιχνίδι του πρωταθλήματος οδηγών πρωταγωνιστούν οι δύο πιλότοι της.
Σήμερα ο πρωτοπόρος στη βαθμολογία, ο Oscar Piastri έχει 284 βαθμούς και με διαφορά μόλις 9 βαθμούς ακολουθεί ο Lando Norris ( 275 β) ενώ ο τρίτος της παρέας, ο Max Verstappen έχει 187 βαθμούς.
Ο τελευταίος έχει αγχωθεί γιατί στον αγώνα της πατρίδας του, οι συμπατριώτες του τον θέλουν στο πρώτο σκαλοπάτι του βάθρου. Όμως αυτό δεν είναι μόνο θέμα δικό του. Θα πρέπει να έχει τη στήριξη της Red Bull που οι επιδόσεις στα μονοθέσια της υστερούν απέναντι από τις ανίκητες McLaren.
Το σημερινό πρόγραμμα (29/8) περιλαμβάνει το FP1 στις 13:30 και λίγες ώρες αργότερα, στις 17:00 θα γίνει το FP2.
Αύριο Σάββατο, 30/8, στις 12:30 θα γίνει το FP3 και στις 16.00 θα ακολουθήσει το Qualifying για την Pole Position.
Ο αγώνας της Κυριακής, 31 Αυγούστου, θα ξεκινήσει στις 16:00 (ώρα Κύπρου).
Δύο λόγια για την πίστα
Η πίστα άνοιξε για πρώτη φορά το 1948, όταν σε όλη την Ευρώπη, μεταπολεμικά, υπήρξε ιδιαίτερος ενθουσιασμός για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Αρχικά, ήταν μια εγκατάσταση που χρησιμοποιούσε και τμήμα των δρόμων οι οποίοι διέσχιζαν τους αμμόλοφους στην παραλία. Το πρώτο Grand Prix πραγματοποιήθηκε εκεί το 1952, με νικητή τον Αλμπέρτο Ασκάρι. Οι Ferrari είχαν κάνει το 1-2-3 σε εκείνον τον αγώνα. Μετά το 1985 δεν διεξαγόταν αγώνας εκεί, έως ότου το Ολλανδικό Grand Prix επανήλθε το 2021, έπειτα από 36 χρόνια απουσίας.
Η πίστα του Ζάντφορτ έχει μήκος 4.259 μέτρα και διασχίζει τους αμμόλοφους στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας, μόλις 40 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της Ολλανδίας.
Έχει 14 στροφές χαμηλής έως μέσης ταχύτητας – τέσσερις αριστερές και δέκα δεξιές – από τις οποίες η τρίτη και η τελευταία είναι υπερυψωμένες με κλίσεις 19 και 18 μοιρών αντίστοιχα, πολύ πιο απότομες από τις στροφές στην Ινδιανάπολη.
Αυτές οι στροφές δημιουργούν πολύ υψηλά κατακόρυφα και πλευρικά φορτία στα ελαστικά, κάτι που απαιτεί από τις ομάδες να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στο σετάρισμα του μονοθεσίου και τη διαχείριση των ελαστικών. Το επίπεδο κάθετης δύναμης που απαιτείται είναι πολύ υψηλό, παρόμοιο με αυτό στη Βουδαπέστη.
Η πίστα συνήθως προσφέρει χαμηλά επίπεδα πρόσφυσης και αυτό μπορεί να επιδεινωθεί σημαντικά από την άμμο που μεταφέρεται στην επιφάνεια από τους παράκτιους ανέμους. Καθώς βρίσκεται μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη Βόρεια Θάλασσα, ο καιρός μπορεί να είναι άστατος και στα τέλη του καλοκαιριού, οι θερμοκρασίες είναι συνήθως κάτω από τους 20 °C.
Για να διευκολύνουν τις προσπάθειες των πιλότων για προσπέρασμα υπάρχουν δύο ζώνες Drag Reduction System (DRS) .