Έφτασε τα 100 εκατομμύρια... παπιά η Honda!

Έναν εντυπωσιακό αριθμό πωλήσεων κατάφερε ήδη να ξεπεράσει η Honda και αφορά στο Super Cup, το πασίγνωστο... παπί σε όλο τον κόσμο. Συνολικά η ιαπωνική εταιρεία καταγράφει 100 εκατομμύρια πωλήσεις από τη στιγμή που εμφανίστηκε μέχρι σήμερα.

Για να τιμηθεί το όλο γεγονός, η Honda οργάνωσε ειδική τελετή στο εργοστάσιο του Kumamoto στην Ιαπωνία, εκεί δηλαδή όπου παράγεται το Super Cub, στην οποία παραβρέθηκε και ο πρόεδρος & CEO Takahiro Hachigo.

Η μαζική παραγωγή της πρώτης γενιάς Super Cub C100 ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1958 στο εργοστάσιο του Yamato, βόρεια του Τόκιο. Η άμεση επιτυχία των πωλήσεων ήταν αποτέλεσμα αρκετών χαρακτηριστικών, όπως η αντοχή και απόδοση του τετράχρονου κινητήρα των 50 κ.εκ. (σε αντίθεση με τους δίχρονους που ήταν η τάση της εποχής), η μοναδική σχεδίαση με πλαίσιο τύπου ραχοκοκκαλιάς, ο φυγοκεντρικός συμπλέκτης χωρίς μανέτα και η μεγάλη, προστατευτική ποδιά.

Αν και στην πορεία υπήρξαν πολλές βελτιώσεις, η βασική φιλοσοφία του παπιού παρέμεινε ίδια στο πέρασμα του χρόνου, με το μοναδικό του στιλ να συνεχίζεται μέχρι τα σημερινά μοντέλα. Τόσο εμβληματική είναι η σχεδίασή του, ώστε το 2014 το Super Cub έγινε το πρώτο όχημα που καλύπτεται από «τρισδιάστατη» πατέντα στην Ιαπωνία. Στις μέρες μας, η Honda παράγει τα μοντέλα Super Cub σε 16 εργοστάσια σε 15 χώρες σε όλο τον κόσμο και τα διαθέτει σε περισσότερες από 160 χώρες.

Ένα ταξίδι στον χρόνο για το αγαπημένο παιδί του ίδιου του Soichiro Honda, ιδρυτή της μεγαλύτερης εταιρείας μοτοσυκλετών στον κόσμο, είναι αρκετό για να συνειδητοποιήσουμε όλοι γιατί αυτό το μοντέλο θεωρείται ιστορικό ορόσημο:

1958: Ξεκινούν οι πωλήσεις του Super Cub C100

1959: Αρχίζουν οι εξαγωγές στις ΗΠΑ

1961: Η παγκόσμια παραγωγή της σειράς Super Cub φτάνει το ένα εκατομμύριο

1962: Ξεκινά η παραγωγή και εκτός Ιαπωνίας, στο Ταϊβάν

1964: Αρχίζουν οι πωλήσεις του Super Cub C65 (το πρώτο με ΕΕΚ)

1967: Η παραγωγή της σειράς Super Cub φτάνει τα 5 εκατομμύρια

1974: Η παραγωγή ανέρχεται σε 10 εκατομμύρια

1983: Ξεκινούν οι πωλήσεις του Super Cub 50 Super Custom, που επιτυγχάνει κατανάλωση 180 km/lit(!)

1988: Αρχίζουν οι πωλήσεις του Press Cub

1992: Η παγκόσμια παραγωγή φτάνει τα 20 εκατομμύρια

1997: Ξεκινούν οι πωλήσεις του Little Cub

2005: Η παγκόσμια παραγωγή αγγίζει τα 50 εκατομμύρια

2007: Το ηλεκτρονικά ελεγχόμενο σύστημα ψεκασμού καυσίμου PGM-FI της Honda τοποθετείται στα Super Cub 50, Press Cub 50 και Little Cub

2008: 50ή επέτειος πωλήσεων του Super Cub και η παγκόσμια παραγωγή φτάνει τα 50 εκατομμύρια

2009: Ξεκινούν οι πωλήσεις των Super Cub 110/110 Pro

2013: Αρχίζουν οι πωλήσεις του Cross Cub

2014: Το Super Cub με το σχήμα του γίνεται το πρώτο όχημα που αποκτά τρισδιάστατη πατέντα στην Ιαπωνία.

Προβάλλουμε και στήνουμε αγώνες και εκδηλώσεις από το 1999, σε Κύπρο και Ελλάδα. Dragster, Drift, Αναβάσεις, κάποιες χρονιές την Υπερειδική του Cyprus Rally και διάφορα άλλα. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο διοργάνωσης και στησίματος μια εκδήλωσης. Ένα δεν έχει αλλάξει και είναι η μάστιγα των αγώνων κυρίως: Η κυπριακή νοοτροπία του «ξερόλα» και υπεράνω νόμων θεατή – επισκέπτη, αλλά και η απάθεια της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.

Σε όλα τα αθλήματα ή χόμπι, υπάρχουν ατυχήματα. Υπάρχουν και νεκροί. Στην Κύπρο, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός δεν έχει να παρουσιάσει πολλά ατυχήματα με τραυματισμούς, αλλά ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, τα τελευταία 30 χρόνια. Αντίθετα, στο ποδόσφαιρο, είχαμε σοβαρούς τραυματισμούς, ακόμη και νεκρό, όπως το 2005 στο Τσίρειο, μετά από επεισόδια στον αγώνα ΑΕΛ – ΑΠΟΕΛ. Στο κυνήγι, έχουμε θρηνήσει δεκάδες θύματα, νεκρούς και τραυματίες διαχρονικά. Τι σημαίνει όμως αυτό, ότι θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, ή το κυνήγι; Ή ότι με το ατύχημα στον αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες θα πρέπει να σταματήσουν οι αγώνες ράλι και αναβάσεων; Όχι βέβαια!

Το πρόβλημα είναι ότι η Πολιτεία δεν έχει καταλάβει ακόμη την σημασία του μηχανοκίνητου αθλητισμού στην παιδεία των νεαρών οδηγών που θέλουν να ασχοληθούν με την ταχύτητα, για να στηρίξει πολύ περισσότερο το άθλημα αυτό. Ούτε γνωρίζουν που πέφτει η μοναδική πίστα ταχύτητας, η Achna Speedway. Και από αυτή την άγνοια, ξεκινούν τα προβλήματα.

Στον αγώνα Ανάβασης Πλατρών, σαν παλιός πλέον εμπλεκόμενος σε τέτοιου είδους αγώνες, είδα μια από τις καλύτερες διοργανώσεις από την Λέσχη Αυτοκινήτου Λεμεσού. Κι όμως, σε μια στιγμή που όπως φαίνεται ο θεατής που τραυματίστηκε (όχι από το αυτοκίνητο, αλλά από πτώση) διέφυγε της προσοχής του κριτή (κακώς μεν αλλά του διέφυγε) και στάθηκε στο σημείο που επανελειμμένα του είχε ζητήσει να μην το πράξει, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, έγινε το κακό.

Από την Κυριακή, τα ΜΜΕ τα οποία δεν ασχολούνταν ποτέ πριν με το άθλημα παρά μόνο με τα προβλήματα του και τα βίντεο με καλή θέαση, με πηχυαίους τίτλους όπως «αυτοκίνητο έπεσε σε θεατές – τραυματίστηκε πατέρας και το 13 μηνών παιδί του» ή «συγκλονιστικό βίντεο» και άλλα παρόμοια, ανάδειξαν ένα θέμα με διπλές προεκτάσεις:

Α) Είναι καιρός η Πολιτεία να δει πιο «ζεστά» τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Όσοι τρέχουν με τα αγωνιστικά δεν είναι ούτε αλήτες, ούτε παλιόπαιδα ούτε τύποι περιθωριακοί. Είναι αθλητές και θέλουν σεβασμό, όπως οι ποδοσφαιριστές, οι μπασκετμπολίστες κλπ. Στις Πλάτρες αναδείχθηκε για ακόμη μια φορά η ανάγκη για την επιμόρφωση κριτών αγώνων με τις ευλογίες της Πολιτείας, για να μην αναγκάζονται οι λέσχες – διοργανωτές να βρίσκουν εθελοντές την μέρα του αγώνα. Οι Marshals, οι κριτές των αγώνων, πρέπει να είναι έμπειροι και να μπορούν να διαχειριστούν την περιοχή που ελέγχουν σωστά. Αυτό προϋποθέτει κόστος και εκπαίδευση. Η Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, με τα πενιχρά ετήσια έσοδα και την μικρή κρατική χορηγία, δεν μπορεί να στηρίξει τέτοια προσπάθεια. Χρειάζεται ενίσχυση, για να βελτιωθεί το επίπεδο ασφάλειας στους αγώνες.

Σαν οδηγός και πρωταθλητής αγώνων αυτοκινήτου, εδώ και χρόνια, βιώνω κι εγώ την απαξίωση της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο. Προφανώς, οι πολιτικοί διαχρονικά προτιμούσαν να συνδέονται σε διοικητικά συμβούλια ποδοσφαιρικών ομάδων δεξιών και αριστερών για να τις «ελέγχουν» λόγω ψηφοθηρίας και δεν ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό γιατί θεωρούν ότι είναι πιο λίγοι οι «ψήφοι». Δεν έχουν δει μάζες φίλων του αυτοκινήτου, προφανώς.

Β) Οι ελάχιστοι «παντογνώστες» θεατές αγώνων αυτοκινήτου, ευτυχώς μειοψηφία, είναι οι ίδιοι φίλαθλοι σε νοοτροπία, που διαλύουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Οι λίγοι. Οι ίδιοι κυπραίοι που παρκάρουν σε χώρους στάθμευσης για άτομα σε ειδικές ανάγκες, που καπνίζουν σε κλειστούς χώρους, που νομίζουν ότι «εκείνοι είναι και κανένας άλλος». Μια πολύ μικρή τέτοια μερίδα φιλάθλων είναι και οι κύριοι υπαίτιοι της διακοπής του αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες, μετά το ατύχημα. Ενός αγώνα για τον οποίο πολλοί, η Κοινότητα Πλατρών και οι αθλητές με τις ομάδες τους, ξοδέψαμε μερόνυχτα και με πολύ ψηλό κόστος στήσαμε μια ωραία «παράσταση» για τους φίλους του αθλήματος. Φέραμε με την προβολή 28 συμμετοχές, αριθμό ρεκόρ για φέτος. Κι όμως, κάποιοι, αυτοί του «ξέρω εγώ ρε κουμπάρε, εν θα μου πεις εσύ που θα σταθώ», με ειρωνικά σχόλια προς τους διοργανωτές και τους marshals, φρόντισαν να διακοπεί ο αγώνας από την Αστυνομία για «θέμα ασφάλειας».

Μετά το ατυχές συμβάν, όπου ένας πατέρας με το παιδί του (οι οποίοι ευχόμαστε να γίνουν σύντομα καλά), παρά τις επανειλημμένες και σαφείς οδηγίες του Marshal στεκότανε σε λάθος σημείο και κινδύνεψε από την έξοδο ενός αυτοκινήτου, ξεκινήσαμε με το αγωνιστικό αυτοκίνητο εγώ και άλλοι συναθλητές μου, σταματώντας σε όλη την διαδρομή και εξηγώντας ότι θα πρέπει να στέκονται στα σωστά σημεία. Απλά πράγματα. Η ειρωνεία που δεχθήκαμε, οι «ατάκες» ελαχίστων θεατών που χασκογελούσαν, στην ουσία μη μπορώντας να κατανοήσουν αυτά που τους εξηγούσαμε, ήταν απίστευτη. Ειλικρινά κάποιες στιγμές, αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να βάζουμε τόση προσπάθεια σε χρόνο και κόστος για να λαμβάνουμε πίσω από αυτούς τους λίγους ευτυχώς κακούς φιλάθλους, αυτή την συμπεριφορά.

Το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό για όλους. Παράγοντες, διοργανωτές και αθλητές. Και όλα αυτά για μια μικρή μερίδα κυπρίων φιλάθλων με τέτοια νοοτροπία. Είναι αυτή η νοοτροπία όμως που βγάζει τόσα χρόνια τους ίδιους πολιτικούς στην εξουσία, που παρακάμπτει διαδικασίες, που νιώθει ότι είναι υπεράνω όλων.

Η Πολιτεία θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη σημασία στον μηχανοκίνητο αθλητισμό αναβαθμίζοντας τη σημασία του, μιας και έχει κοινωνικές προεκτάσεις σε ότι αφορά τους νέους και την ταχύτητα.

Από την άλλη, η Κυπριακή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην θέσπιση σεμιναρίων για κριτές αγώνων. Είναι κρίμα μια απλή διαδικασία να γίνεται δύσκολη και να περικλείει κινδύνους για τους θεατές και τους αγωνιζόμενους λόγω ελλειπούς εκπαίδευσης των κριτών.

Και το κυριότερο, σαν οδηγός αγώνων και εμπλεκόμενος σε πολλές εκδηλώσεις τόσο στην πίστα Achna Speedway όσο και σε αγώνες ανάβασης και karting, καλώ όλους τους φίλους του αθλήματος να απομονώνουν τους κακούς θεατές που δεν συμβιβάζονται με τις οδηγίες της εκάστοτε διοργάνωσης και των κριτών. Είναι κρίμα τόσοι κόποι για να απολαμβάνουμε όλοι μας, αθλητές και θεατές, το υπέροχο αίσθημα του αγώνα, να πηγαίνουν χαμένοι για ελάχιστους «κακούς» θεατές.

Στέλιος Κυθρεώτης

Οδηγός και promoter αγώνων αυτοκινήτου

Διαβάστε επίσης: Ανάβαση Πλατρών: Η κυπριακή νοοτροπία είναι ο εχθρός των αναβάσεων

Editorial

Έφτασε τα 100 εκατομμύρια... παπιά η Honda!

Μηχανοκίνητος Αθλητισμός και Αναβάσεις – Ας μην πυροβολούν το άθλημα όσοι δεν το κατέχουν