Νέο θανατηφόρο - Μια από τα ίδια οι ανακοινώσεις της Αστυνομίας... Να τι φταίει, δεν το βλέπετε;

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Τραγικός ο σχολιασμός του νέου θανατηφόρου από αξιωματούχους της "παλιάς σχολής" της Αστυνομίας... Έφυγε ο άξονας ενώ το διπλοκάμπινο βρισκόταν σε κίνηση και ο υψηλόβαθμος αξιωματούχος σε δηλώσεις του στην τηλεόραση μας είπε ότι τα δυστυχήματα οφείλονται στον... ανθρώπινο παράγοντα!!

Και δεν αντιλέγω, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι η πρώτη αιτία σοβαρών δυστυχημάτων, αλλά μετά από τέτοιο δυστύχημα (φεύγει ο άξονας από κινούμενο αυτοκίνητο) δεν εστιάζεις στον ανθρώπινο παράγοντα... ούτε βρίσκεις αφορμή να πεις την κουβέντα σου για την ταχύτητα...

Δεν θέλω να κατηγορηθώ για ξενοφοβικός αλλά εκτός από Κύπριοι, αρκετά από τα θύματα του μολώχ της ασφάλτου είναι αλλοδαποί. Το γιατί είναι τόσο απλό: Όπως ένας μέσος Κύπριος που δεν οδήγησε ξανά σε ευρωπαϊκό δρόμο ή σε δρόμο όπου κινούνται ανάποδα (αριστερό τιμόνι) έτσι και ένας αλλοδαπός, θα έπρεπε να αντιμετωπίζει αυστηρές εξετάσεις πριν οδηγήσει αυτοκίνητο στην Κύπρο. Κι όμως, χιλιάδες αλλοδαποί με διαφορετική οδηγική νοοτροπία, οδηγούν αυτοκίνητο στη χώρα μας, αρκετοί από αυτούς με μηδενική εμπειρία οδήγησης. Και μηχανάκι, αφού οι ντελιβεράδες, κυρίως αλλοδαποί, έχουν δυστυχώς καταγράψει αρκετά δυστυχήματα ενίοτε και θανατηφόρα... Ελέγχει κανείς την κατάσταση; Δεν το νομίζω…

Επειδή το «αυτοκινητιστικό μας μάτι» πιάνει λίγο καλύτερα από άλλους, αναρωτιόμαστε: Πόσο δύσκολο είναι να εντοπίσουν οι υπεύθυνοι, παράνομα ή μη κατάλληλα αυτοκίνητα στους δρόμους που οδηγούνται κυρίως από αλλοδαπούς (μην με παρεξηγείτε, είναι γεγονός μιας και υπάρχουν πάμπολλα αυτοκίνητα των 300-500€ αγοράς που αγοράζονται από αλλοδαπούς) τα οποία κυκλοφορούν φορτωμένα κόσμο; Εγώ πάντως τα εντοπίζω, όπως και πολλοί φίλοι μου που έχουν μια άποψη για το αυτοκίνητο. Δεν εννοώ τα αυτοκίνητα αλλοδαπών που είναι νόμιμα. Εννοώ τα προβληματικά οχήματα. Η αστυνομία δεν τα βλέπει; Το Τμήμα Οδικών Μεταφορών; Δεν βλέπουν τα φθαρμένα ελαστικά τους; Την γενική κατάσταση τους που κρέμονται οι προφυλακτήρες και δεν ανάβουν τα φώτα; Αν τους χτυπήσει στο μάτι, ελέγχουν τα στοιχεία του ιδιοκτήτη; Αν έχει δίπλωμα, ασφάλεια, ΜΟΤ;

Υπάρχουν και Κύπριοι βέβαια που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία. Όχι όμως στο βαθμό που συμβαίνει με αλλοδαπούς και είναι ευνόητο, αν προέρχονται από τρίτες χώρες με χαμηλά εισοδήματα. Τα παραδείγματα είναι τόσο εξόφθαλμα που μας θυμώνουν, όταν ακούμε μόνο για ζώνες ασφαλείας που σώζουν ζωές, καθώς και για τα όρια ταχύτητας με τα οποία μέτρα βέβαια συμφωνούμε (στα όρια έχουμε τις διαφωνίες μας τις οποίες έχουμε εκφράσει και δημόσια με βίντεο – δείτε το εδώ – αλλά ας πούμε ότι κατανοούμε ότι δεν τρέχουμε στους δρόμους). Θεωρούν όμως πιο σημαντικό να λαπορτάρουν κάποιον ας πούμε με 126χλμ ταχύτητα στον αυτοκινητόδρομο παρά να στήσουν μπλόκο σε ένα αστικό δρόμο εξετάζοντας τα οχήματα οπτικά (όπως κάνουν εξάλλου στα οδοφράγματα για τα τουρκοκυπριακά οχήματα...) για την κατάσταση τους, αν έχουν ΜΟΤ, αν τα ελαστικά τους είναι σε καλή κατάσταση... ή ακόμα, αν την Κυριακή το πρωί, σε στάσεις λεωφορείων, τα παράνομα ταξί «κλέβουν» το κράτος προσφέροντας φθηνότερη «κούρσα» από ότι τα κρατικά λεωφορεία στις αλλοδαπές που περιμένουν στις στάσεις... Εμείς τα εντοπίζουμε από μακριά, η Αστυνομία όχι;

Για τους Κύπριους οι νόμοι υπάρχουν. Για τους τουρκοκύπριους, οι νόμοι είναι γελοίοι ως εκνευριστικοί (οπτικό ΜΟΤ, αποφυγή λαπόρτων αφού... που να τους το ταχυδρομήσεις, μιας και δεν αναγνωρίζουμε το ψευδοκράτος), για τους αλλοδαπούς οδηγούς από αρκετές τρίτες χώρες, δεν ξέρω τι ισχύει... απλά το βλέπω στους δρόμους.

Στο δυστύχημα τώρα, για να φύγει ο άξονας (!) ενώ κινείται, σημαίνει ότι το αυτοκίνητο ήταν σε άθλια κατάσταση. Ή ότι κάποιος, όχι καταρτισμένος, το έφτιαχνε μόνος του. Για ποιον ανθρώπινο παράγοντα μιλάς, ιθύνοντα της Αστυνομίας;

Θα πρέπει να αλλάξει προσέγγιση στην αντιμετώπιση των θανατηφόρων η Αστυνομία. Να ξεκολλήσει από την ταχύτητα και τα ραντάρ και να δει την ουσία. Υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες υψηλού κινδύνου: Οι ηλικιωμένοι, οι αλλοδαποί, οι ανήσυχοι νεαροί. Να εξετάζει περισσότερο αυτές τις ομάδες και να εισηγηθεί για την κατασκευή πίστας ταχύτητας και ασφάλειας για τους νεαρούς. Θα τρέξουν, είναι δεδομένο. Τους παρέχεις εναλλακτική; Σε όλες τις χώρες υπάρχει, εδώ γιατί δεν υφίσταται μια κρατική πίστα ή/και περισσότερες;

Θα πρέπει επίσης να εξετάζει και συγκεκριμένους παράγοντες: Τα κινητά, που ένας στους τρεις το έχει στο χέρι... δεν τα βλέπουν; Τα ελαστικά... είναι τόσο απλό να διαβάσεις την ηλικία τους και να δεις την κατάσταση τους. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει νόμος για αυτά, ημερομηνία λήξης; Όχι, δεν είμαι βαλτός από τους εισαγωγείς ελαστικών, απλά ξέρω τη διαφορά του να οδηγείς αυτοκίνητο με παλιά ελαστικά και φρέσκα, κυρίως στη βροχή. Ξέρω επίσης τι σημαίνει καλή, κακή, ή άθλια κατάσταση σε ένα αυτοκίνητο.

Η αστυνομία δεν τα βλέπει; Η Πολιτεία; Ακούγοντας τον αξιωματούχο της να εξηγεί για το δυστύχημα (έφυγε ο άξονας- μίλαγε για αποστάσεις που πρέπει να τηρούνται, ανθρώπινο παράγοντα και... ταχύτητα) αντιλαμβάνομαι πως δεν έχουμε σωτηρία. Απλά ψάχνουν την αφορμή να δικαιολογήσουν το επερχόμενο και αχρείαστο σύστημα φωτοεπισήμανσης (κάμερες ταχύτητας), ένα σύστημα που σε άλλες χώρες… αφαιρείται και το οποίο δεν απευθύνεται στον μέσο κύπριο οδηγό, αλλά στην τσέπη του.

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff.

Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας.

Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς.

Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.

Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...

Η έκθεση

Εδώ στην Ιταλία, τριγυρνώντας σε μια τέτοια μεγάλη έκθεση, νιώθεις σίγουρα πως οι κόποι σου να σώσεις ένα αυτοκίνητο από βέβαιη καταστροφή, τα λεφτά που ξοδεύεις σε αυτό και η προσωρινή απώλεια των ανέσεων σου όταν οδηγείς κλασικό, αξίζουν τον κόπο. Εδώ βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αυτοκινητιστικό με άλλες 70,000 ομοϊδεάτες, κόσμος ο οποίος περπατώντας ήσυχα απολαμβάνει το πάθος του. Και στην έκθεση, με φωτογραφίες να προσπαθείς να συνεννοηθείς με τους Ιταλούς για το εξάρτημα που αναζητάς, και δίπλα τα αυτοκίνητα που ονειρευόσουνα μικρός ή παρακολουθούσες στους αγώνες να εκτίθενται εκεί το ένα μετά το άλλο...

Άσε που αν δει κάποιος την ενασχόληση με τα κλασικά από οικονομικής άποψης, στην ουσία πρόκειται για επένδυση γιατί τα κλασικά αυτοκίνητα είναι βάσει μελέτης η Νο.1 επένδυση στην κόσμο τα τελευταία χρόνια. Δες σχετικό άρθρο στην Telegraph εδώ.

Το πως σκέφτεται ένας παθιασμένος του αυτοκινήτου, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Το τι σημαίνει να γυρνάς το κεφάλι σου πίσω κάθε φορά που απομακρύνεσαι από το αγαπημένο σου αυτοκίνητο, το ότι το σταθμεύεις σε σημείο για να μπορείς το βλέπεις από το μπαλκόνι, η ανοχή της ταλαιπωρίας όταν χαλάει η κλειδαριά, το τιμόνι που είναι τόσο σφιχτό και ιδανικό για να δυναμώνεις τους δικέφαλους... Αλλά και γενικότερα, το πως νιώθει ο οδηγός μιας BMW Μ2 όταν αλλάζει ταχύτητα ή ανεβάζει στροφές, πόσο ενθουσιάζει τον οδηγό το "γουσς" της τουρμπίνας, το γουργουρητό των διπλών weber σε παλαιότερα μοντέλα, το "πιντωμένο" ανέβασμα ταχυτήτων, το late braking και η στροφή με τα όσα στο καρτ... δεν περιμένω να το κατανοήσουν όλοι, αλλά τουλάχιστον να το σεβαστούν.

Παλεύω καθημερινά ούτως ώστε και στην Κύπρο να υπάρξουν όλο και περισσότεροι που θα καταλάβουν τον τρόπο σκέψης του «κοντράκια», του μοτίφα, του γρήγορου, του ραλλίστα, του λάτρη του κλασικού. Δεν υποστηρίζω το να τρέχει κάποιος στο δρόμο. Κατανοώ όμως γιατί κάποιοι το κάνουν – το έκανα κι εγώ νεαρότερος. Τώρα, υπάρχουν πίστες, motorsport.

Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο «πελλάρα» ή κόντρα. Είναι τρόπος ζωής για κάποιους που μπορεί να μην είμαστε ούτε κυνηγοί, ούτε της μάππας, ούτε καν του ποτού, χωρίς να μειώνω κάτι από αυτά. Απλά εξηγώ ότι, ιδιαίτερα τα κλασικά αυτοκίνητα, είναι μια κουλτούρα ζωής, ένα χόμπι που προϋποθέτει ώρες, υπομονή, κάποια λεφτά όπως οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάρα πολύ σεβασμό. Όπως ένα διατηρητέο κτίριο, ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, ένα παππού που διηγείται ιστορίες...

Στέλιος Κυθρεώτης

Editorial

Νέο θανατηφόρο - Μια από τα ίδια οι ανακοινώσεις της Αστυνομίας... Να τι φταίει, δεν το βλέπετε;

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”