Editorial

06 Dec, 2018 Ώρα 15:29

Πέρασαν 110 χρόνια από τη γέννηση του Carlo Abarth...

Thumbnail

Έχοντας συνδέσει το όνομα του με τους αγώνες και την εξέλιξη αυτοκινήτων, ο Carlo Abarth κατάφερε να δημιουργήσει μια νέα σχολή στο χώρο του αυτοκινήτου, η οποία παραμένει ζωντανή μέχρι και σήμερα. Το σήμα με το ζώδιο του Abarth, το Σκορπιό, αποτελεί σημείο αναφοράς του πάθους για ταχύτητα και οδηγική απόλαυση.    

Close

Γεννημένος στην Αυστρία στα τέλη του 1908, ο Karl Abarth συνέδεσε άρρηκτα τη ζωή του με το χώρο του αυτοκινήτου και την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία, αλλάζοντας εκτός από την υπηκοότητα του και το όνομα του από Karl σε Carlo.

Close

Από παιδί ανέπτυξε μια ιδιαίτερη αγάπη για τη μηχανολογία, ενώ ως έφηβος ξεκίνησε την καριέρα του σχεδιάζοντας μοτοσυκλέτες και ποδήλατα. Σε ηλικία μόλις 20 ετών είχε την πρώτη του αγωνιστική εμπειρία με μηχανές, ενώ ξεκίνησε και τις βελτιώσεις, μια ασχολία που θα εξέλισσε μερικά χρόνια αργότερα σε ένα εντελώς νέο επίπεδο στο χώρο του αυτοκινήτου. Μετά από σημαντικές επιτυχίες, αλλά και δύο πολύ σοβαρά ατυχήματα, ο Carlo εγκατέλειψε του αγώνες το 1949 και ίδρυσε στη Μπολόνια την Abarth & C. Σκοπός της εταιρείας ήταν η δημιουργία αυτοκινήτων και εξαρτημάτων για αγώνες, καθώς και η βελτίωση σπορ και αγωνιστικών αυτοκινήτων.

Ήδη από την ίδια χρονιά, η εταιρία του Carlo Abarth, δημιουργεί ένα πακέτο αναβάθμισης για το Fiat 500 (Topolino) και ξεκινά η σχέση του με την εταιρεία που συνέδεσε άρρηκτα το όνομα της με τις δημιουργίες του. Το κοινό αγκαλιάζει την προσπάθεια του Abarth και τα εξαρτήματα της εταιρείας του -ειδικά τα συστήματα εξαγωγής- γίνονται ανάρπαστα. Ακόμα και εταιρείες που είχαν ήδη ένα κορυφαίο επίπεδο εξαρτημάτων, όπως η Alfa Romeo  και η Maserati, συνεργάζονται με τον Abarth για την προμήθεια συστημάτων εξαγωγής.

Close

 

Παράλληλα με την εμπορική επιτυχία, η Abarth, κατακτά όλο και περισσότερες επιτυχίες στους αγώνες, που αποτελούσαν πάντα το πάθος του ιδρυτή της. Με βασισμένα συχνά σε μοντέλα της Fiat αγωνιστικά, ο Carlo Abarth κέρδιζε όλο και περισσότερες διακρίσεις, αλλά και δημοτικότητα, παρά τον αυστηρό του χαρακτήρα που δεν συγχωρούσε λάθη από τους συνεργάτες του.

Η έλευση του Fiat 500 το 1957 έδωσε την ευκαιρία στον Carlo Abarth να δημιουργήσει ένα πραγματικά προσιτό σπορ αυτοκίνητο, αλλά και παράλληλα ένα ιδανικό αγωνιστικό για νέους οδηγούς. Η μηχανολογική ιδιοφυία του Abarth εστίασε σε μια σειρά αλλαγών, αλλάζοντας τον χαρακτήρα του μικρού Fiat, χαρίζοντας του αναβαθμισμένες επιδόσεις και οδηγικό ταπεραμέντο. 

Έχοντας στενή συνεργασία για σειρά ετών, το 1971 η Fiat απόκτησε τον έλεγχο της Abarth. Σεβόμενη την ιστορία του ιδρυτή της, συνέχισε να δημιουργεί αυτοκίνητα που εντυπωσίαζαν με το στιλ και τις επιδόσεις τους. Παράλληλα με συνεπή εμπλοκή, κυρίως στους αγώνες ράλι, η Abarth συνέχισε να απολαμβάνει όλο και μεγαλύτερη αναγνώριση. Μοντέλα όπως το Fiat 124 Abarth Rally, αλλά και το θρυλικό 131 Rally κυριάρχησαν με την παρουσία τους, τόσο σε επίπεδο αποτελεσμάτων, όσο και θεάματος. Την παράδοση συνέχισαν στη νέα χιλιετία το Grande Punto S2000, ενώ σήμερα το Abarth 124 Rally, μόλις στη 2η αγωνιστική του σαιζόν, κατάκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα R-GT.    

Ένας ισχυρός χαρακτήρας, με πάθος για την τελειότητα, μηδενική ανοχή στα λάθη και αστείρευτη αγάπη για το αυτοκίνητο και τους αγώνες, ο Carlo Abarth σημάδεψε με την παρουσία του το χώρο του αυτοκινήτου, αλλά και την ιστορία της Fiat. Τα αυτοκίνητα με το «Σκορπιό» εξακολουθούν διαχρονικά να ξεχωρίζουν για το μοναδικό τους χαρακτήρα και τις υψηλές επιδόσεις. Σύγχρονα μοντέλα όπως η σειρά Abarth 595 και το Abarth 124 Spider συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, 110 χρόνια μετά τη γέννηση του ιδρυτή της μάρκας, τη μακρά παράδοση του Σκορπιού.      

Οι σταθμοί στη ζωή του Carlo Abarth

1908: O Karl Abarth γεννιέται στη Βιέννη. 1928: Ο Abarth συμμετέχει στον πρώτο αγώνα του με μηχανή. Την ίδια χρονιά κατακτά και την πρώτη του νίκη. 1930: Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα ο Abarth αποχωρεί προσωρινά από τους αγώνες για δύο χρόνια. 1939: Ο Karl Abarth μεταναστεύει στην Ιταλία. Αλλάζει την υπηκοότητα του σε Ιταλική και το όνομα του σε Carlo. 1946: O Abarth προσεγγίζει τον Ferdinand Porsche και μπαίνει στο χώρο του αυτοκινήτου. 1949: Ιδρύεται η Abarth & C. και ξεκινά η κατασκευή κιτ βελτιώσεων. 1950: Παρουσιάζεται το εμβληματικό Abarth 204A

1955: O Carlo Abarth αποφασίζει να μετατρέψει το Fiat 600 σε ένα προσιτό αγωνιστικό αυτοκίνητο και δημιουργεί το 750GT, ένα μοντέλο που κέρδισε σειρά διακρίσεων και ανέβασε στα ύψη τη φήμη της εταιρείας. 1957: Η παρουσίαση του Fiat 500 δίνει την ευκαιρία στον Abarth να βρει την ιδανική βάση για τη δημιουργία μιας σειράς αγωνιστικών και σπορ εκδόσεων με εξαιρετικές επιδόσεις και χαμηλό κόστος. 1965: Ο Abarth σε ηλικία 57 ετών σπάει στην πίστα της Monza το ρεκόρ επιτάχυνσης (στο 1/4 του μιλίου και στα 500 μέτρα). 1971: Η Fiat αποκτά τον έλεγχο της Abarth

1976: Μετά από μια επιτυχημένη πορεία (1974-1976) τo Abarth 124 Rally δίνει τη θέση του στο 131 Rally, το οποίο μέχρι το τέλος της καριέρας του θα έχει κατακτήσει 3 παγκόσμιους τίτλους κατασκευαστών, 1 παγκόσμιο τίτλο οδηγών και μία φορά το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. 1979: Ο Carlo Abarth αφήνει την τελευταία του πνοή, η φιλοσοφία του όμως μένει ζωντανή μέσα από τα μοντέλα της Abarth που παράγονται μέχρι σήμερα.

 

29 Jul, 2025 Ώρα 22:06

Στέλιος Κυθρεώτης για οδική ασφάλεια: Η ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ "ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ" ΣΚΟΤΩΝΕΙ

Thumbnail

Πόσα χρόνια πρέπει να το λέμε και να μην ακούει κανένας; Φωνάζουν πάλι για τους «μιτσιούς που βουρούν» στους δρόμους. Όταν και οι ίδιοι έτρεχαν όταν ήταν μιτσιοί, όταν τράκαραν ή έχασαν φίλους στο δρόμο. Χθες, θρηνήσαμε ακόμη ένα νέο στην Αγλαντζιά και άλλον έναν στην Πάφο.

Close

Από μένα, λάτρη της ταχύτητας, που τρέχει μόνο στις πίστες βέβαια, θα διαβάσετε την άλλη όψη, την πραγματική, όχι εκείνη της Αστυνομίας, ούτε του ανίκανου να εντοπίσει τα προβλήματα στους δρόμους, Συμβουλίου Οδικής Ασφάλειας. 

Και ξεκινάω την ανάλυση:

Close

Κόντρες: Γιατί γίνονται; 

Γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται! Δεν συναινούμε, το αντίθετο! Απλά καταλαβαίνουμε γιατί γίνονται και έχει βγάλει η γλώσσα μας μαλλιά, αλλά δεν ακούει κανένας.  

Οι κόντρες, είναι κοινωνικό φαινόμενο. Μια μερίδα των νέων που τους αρέσουν τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες θα τρέχουν, ναι, ενίοτε θα βάζουν και κόντρες! Δεν είναι σωστό, αλλά θα το πράττουν, όπως δεν πρέπει να καπνίζουν, να πίνουν αλκοόλ και πολλά άλλα. Εμείς, η Πολιτεία, τι κάνουμε για να το αποτρέψουμε; 

Close

Κατά την άποψη μου ΤΙΠΟΤΑ το ουσιώδες και δεν αποτρέπεται με τα μυαλά που κουβαλούν οι υπεύθυνοι. Και το κυριότερο, κανένας δεν θα τιμωρηθεί - όπως καταλάβατε και από τις πρόσφατες πυρκαγιές -  για τις λανθασμένες αποφάσεις του. Οι κόντρες θα συνεχίζονται για ΠΑΝΤΑ με τις πολιτικές που ακολουθεί η ανίκανη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα Αστυνομία. Γιατί; Να σας εξηγήσω.

 

Αστυνομία

Με το δάχτυλο ψηλά και το να τους λέμε ότι δεν θα τρέχετε, οι νεαροί, το βλέπουν και γελάνε. Και αν «βάλουμε κάμερες» στην Αγλαντζιά, θα τρέχουν πχ στο Γέρι. Όταν σκοτωθεί κάποιος εκεί, θα βάλουμε κάμερες και στο Γέρι. Θα κινηθούν για κόντρες σε άλλο σημείο και ούτω καθεξής. Κια όλα αυτά, την ώρα που οι ειδήμονες "υπεύθυνοι" αστυνομικοί κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, ανησυχώντας μόνο για την προαγωγή τους και για τις δηλώσεις που θα κάνουν στις κάμερες (ότι μειώθηκαν τα θανατηφόρα – πάει και αυτό).

Η αστυνομία – τους γνωρίζω καλά – χτίζει τους αυριανούς «Αρχηγούς Τροχαίας» μέσα από σεμινάρια στο εξωτερικό και πολιτικές ξεπερασμένες. Και δεν εννοώ ότι πρέπει να τρέχουν οι νεαροί στους δρόμους. Απλά, δεν μπορεί κάποιος που στα νιάτα του ήταν «μοτορτζής» με μοτιφαρισμένη μοτόρα και τώρα είναι αστυνομικός και στα σκαριά για να «προαχθεί», να μην μπορεί να καταλάβει τι θέλουν οι νεαροί που αγοράζουν μοτοσικλέτες με τελική 300χλμ/ω +, όπως τη δική του τότε. Σίγουρα όχι για να πηγαίνουν 30χλμ/ω και 100χλμ/ω στον αυτοκινητόδρομο. Άρα, τι θέλουν οι νεαροί; ΘΕΛΟΥΝ ΠΙΣΤΕΣ! Θέλουν χώρους εκτόνωσης!

Σας πληροφορώ ότι η πίστα Achna Speedway είναι η μοναδική πίστα στην Κύπρο που φιλοξενεί δεκάδες μοτοσικλετιστές που κάνουν μαθήματα ασφαλούς οδήγησης ή τρέχουν με ασφάλεια. Και όταν φύγουν από εκεί, είναι πλέον χορτασμένοι. Ασχολείται κανένας από την Πολιτεία;

Η Αστυνομία, θα έπρεπε να παροτρύνει  την Πολιτεία να ενδυναμώνει την πίστα, ή να κτίσει και άλλες πίστες! Το να νομίζεις ότι με τις κάμερες θα μειώσεις τα δυστυχήματα, αυτό είναι πλέον ξεπερασμένο, οι αριθμοί τους διαψεύδουν. Θα τιμωρηθεί κάποιος για τις λανθασμένες αποφάσεις του; Όχι! Το Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας; Όχι βέβαια! Λανθασμένες και ξεπερασμένες πολιτικές δεν θα σώσουν τους νέους, ούτε θα μειώσουν τις κόντρες. Σας το υπογράφω. 

 

Κάμερες φωτοεπισήμανσης

Μεγάλος ντόρος έγινε για τις κάμερες. Συνεχίστε, καλά πάτε. Εισπράττετε. Οι «ειδικοί», επέμεναν να φέρουν τις κάμερες για να σώσουν ζωές. Κατάφεραν να πληρώσουν εκατομμύρια, να φορτώνουν ακόμη και καλούς οδηγούς με πόντους και πρόστιμα και τελικά, να αυξήσουν τα θανατηφόρα και σοβαρά δυστυχήματα από τη μέρα που τοποθετήθηκαν. Βέβαια, ψάχνουν και πάλι σε ποιον θα επιρρίψουν την ευθύνη. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είναι υπόλογος στο υπουργείο ή στην Αστυνομία.

Θα αναρωτιέστε αν συμφωνώ με τις κάμερες. Συμφωνώ αλλά σαν 10ο μέτρο και όχι τώρα. Έπρεπε να γίνουν άλλα πρώτα, πολλά! Έχω ετοιμάσει ολόκληρη μελέτη για το σύστημα φωτοεπισήμανσης, την έχω παρουσιάσει στον τέως υπουργό, την παρουσιάσαμε μαζί στο Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας και ο υπουργός τους είπε στην παρουσία μου ότι «θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και να με καλέσουν να την αναλύσουμε». Θα με καλέσουν ακόμα (με ανάμιξη της Αστυνομίας, που δεν θέλει να αναμοχλεύουμε το βούρκο των αποφάσεων τους, ούτε τα ταξιδάκια τους στο εξωτερικό για ενημέρωση)... 

 

Δεν είμαι εναντίον των καμερών οι οποίες πρέπει να μπαίνουν σε σημεία που έχουν γίνει σοβαρά ή θανατηφόρα δυστυχήματα τα τελευταία 5 χρόνια (ονομάζονται μελανά σημεία). Είμαι εναντίον του να φέρουμε κάμερες πριν να λάβουμε άλλα πολλά μέτρα για την οδική ασφάλεια στην Κύπρο. 

 

Πίστες 

Είμαστε «ευρωπαϊκή χώρα» μόνο για την μάππα. Για το αυτοκίνητο και τη μοτοσικλέτα είμαστε στη δεκαετία του ’50. 

200 γήπεδα της μάππας, μια μόλις πίστα, φτιαγμένη με κόπο και κεφάλαια από ιδιώτη, να προσπαθεί να διατηρηθεί σε ζωή. ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟ.

Για να σώζουμε ζωές θα έπρεπε να χτίσουμε 1-2 νέες πίστες ή να συντηρούμε την υφιστάμενη, να ενισχύσουμε τα μαθήματα οδικής ασφάλειας στις πίστες και να ενδυναμώσουμε τον μηχανοκίνητο αθλητισμό που έχει να κάνει και με τους νέους που θέλουν να τρέχουν και που αποτελεί την καλύτερη διέξοδο ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ για μείωση των επιρρεπών στην ταχύτητα νεαρών οδηγών στους δρόμους. Δεν το λέμε εμείς, το λένε μελέτες που τους τις δίνουμε και τις πετάνε στον κάλαθο γιατί…οι κάμερες σώζουν ζωές… 

Οι κάμερες θα έπρεπε να έρθουν αφού έχουμε καλό οδικό δίκτυο, καλύτερους οδηγούς, περισσότερες πίστες και αφού έχουμε ενισχυμένο μηχανοκίνητο αθλητισμό που ξεκινά από την ηλικία των 7 χρονών με το karting: το άθλημα που φέρνει τα παιδάκια στις πίστες και τα σώζει από το να πάρουν το αυτοκίνητο και να αρχίσουν να τρέχουν όταν φθάσουν στην εφηβεία. Οι κάμερες να έρθουν αφού η Αστυνομία μας αποκτήσει ικανούς και σύγχρονους ηγέτες και όχι καρεκλοκένταυρους βολεμένους από τα κόμματα που δεν τολμούν να κάνουν τίποτε το σύγχρονο. 

 

Κλείνω συνοψίζοντας:

- Οι κόντρες θα συνεχίσουν να γίνονται. Και οι νέοι θα τρέχουν στους δρόμους. Κακώς. Γίνονται από τον καιρό που ήμουνα εγώ νεαρός, δεκαετίες πριν.

- Οι κάμερες σώζουν ζωές, αλλά σε συγκεκριμένες κατηγορίες οδηγών και σε συγκεκριμένα σημεία. ΚΑΚΩΣ ήλθαν στην Κύπρο ΠΡΙΝ να ληφθούν άλλα μέτρα για την οδική ασφάλεια που θα έσωζαν όντως ζωές στη χώρα μας, όπως να φύγουν τα πασσαλάκια από τους δρόμους, να εκσυγχρονιστούν τα κιγκλιδώματα - σκοτώστρες, να βελτιωθεί το οδικό δίκτυο και πολλά άλλα.

- Η Αστυνομία έχει ευθύνες, ιδιαίτερα η ηγεσία της και όσοι ασχολούνται με την «οδική ασφάλεια». Όπως και το Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας, με όλο τον σεβασμό. Θέλουμε να σώσουμε ζωές, θέλουμε σύγχρονες προσεγγίσεις.

- Η μοναδική διέξοδος για τους νέους δεν είναι η αστυνόμευση για να μην γίνουν οι κόντρες (απλά θα γίνουν παρακάτω), αλλά η δημιουργία εναλλακτικής πορείας για εκείνους που θέλουν να τρέχουν και είναι χιλιάδες: Πίστες ταχύτητας και ασφάλειας και ανάπτυξη του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Κυρίως του karting.  

Λυπάμαι που ακόμη δύο νεαροί έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο. Κάποιοι από την Πολιτεία, εκτός από τους όποιους εμπλεκόμενους στο δυστύχημα, έχουν ευθύνη. 

Λυπάμαι τέλος να πω ότι με τα μυαλά που κουβαλάνε εκεί στην Αστυνομία, θα έχουμε κι άλλους νεαρούς νεκρούς στους δρόμους μας. 

Πάντα όμως, θα φταίνε οι άλλοι. Η προαγωγή, προαγωγή, οι διακοπές, διακοπές.

 

Στέλιος Κυθρεώτης

Ειδικός σε θέματα οδικής ασφάλειας