Μπορεί η Mercedes να μην έχει επιβεβαιώσει (ή διαψεύσει) το συγκεκριμένο ποσό ακόμα, όμως οι φήμες οργιάζουν πως η συγκεκριμένη Mercedes-Benz 300 SLR πωλήθηκε σε δημοπρασία για 136 εκατ. ευρώ.
Εάν αυτό είναι αλήθεια, τότε μιλάμε με διαφορά για το ακριβότερο αυτοκίνητο στον κόσμο, διαλύοντας το προηγούμενο ρεκόρ των 76 εκατ. ευρώ που είχε πουληθεί μία Ferrari 250 GTO.
Για όσους δεν γνωρίζουν, μόνο δύο τέτοια θρυλικά μοντέλα κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1950 ενώ έχουν το παρατσούκλι Uhlenhaut, αφού ο τότε επικεφαλής του τμήματος δοκιμών της αυτοκινητοβιομηχανίας, Rudolf Uhlenhaut, άρχισε να χρησιμοποιεί ένα ως εταιρικό του αυτοκίνητο. Με λίγα λόγια, ήταν ουσιαστικά ένα νόμιμο αγωνιστικό αυτοκίνητο που έμελλε να γράψει ιστορία.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, στο Μουσείο Mercedes-Benz στη Στουτγάρδη πραγματοποιήθηκε μία εκδήλωση με μόλις 10 καλεσμένους οι οποίοι πληρούσαν συγκεκριμένες προϋποθέσεις που είχε θέσει η εταιρία, και έλαβε χώρα μία ιδιαίτερη δημοπρασία. Δεδομένης της εννιαψήφιας τιμής και της εξαιρετικής αποκλειστικότητας του οχήματος, είναι πιθανό να μην λάβουμε ποτέ την πλήρη ιστορία αυτής της φημολογούμενης συμφωνίας.
Το αυτοκίνητο ζυγίζει συνολικά 1117 κιλά και έχει μήκος 4.30μ. με την ημερομηνία παραγωγής του να είναι το 1955. Εξοπλίζεται με έναν 3λιτρο κινητήρα απόδοσης 314 ίππων και 310 Nm ροπής, στέλνοντας την κίνηση στους πίσω τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου 5 σχέσεων. Εντυπωσιάζει η τελική του ταχύτητα στα 284χλμ./ώρα και φυσικά το απίθανο στυλ του, ειδικά εάν αναλογιστούμε την εποχή του.
Εάν η εταιρία επιβεβαιώσει το ποσό, τότε μιλάμε για ένα ρεκόρ που ίσως χρειαστούν άλλα 70 χρόνια για να σπάσει.
Αυτή η Ferrari 166 του 1948 είναι φουλ εργοστασιακή!
Ήταν 1929 όταν ο Έντζο Φεράρι ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία, αρχικά ως ομάδα αγώνων και έπειτα ως αυτοκινητοβιομηχανία.
Όλοι γνωρίζουν για το πρώτο μοντέλο, την 125 S που ο Έντζο κατασκεύασε μαζί με τον Τζιοατσίνο Κολόμπο ο οποίος ανέλαβε την κατασκευή του V12 των 1.500 κ. εκ.
Από την 125 S, η Ferrari πέρασε στην 159 S την ίδια χρονιά, μέχρι το 1948 να δημιουργήσει την 166. Η συγκεκριμένη που έχουμε τώρα μπροστά μας βρέθηκε στα χέρια του Σοάβε Μπεσάνα που την αγόρασε με σκοπό να τρέξει σε αγώνες, αν και το αυτοκίνητο ήταν 100% νόμιμο και για το δημόσιο οδικό δίκτυο.
Το πλαίσιο της 166 είναι ατσάλινο σωληνωτό, με το αμάξωμα να έχει σχεδιαστεί από την Carrozzeria Ansaloni. Η 166 που δημοπρατείται τώρα έχει αριθμό πλαισίου 004 C και ο κινητήρας της είναι δίλιτρος, μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα της τότε γκάμας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους.
Η 166 του Σοάβε Μπεσάνα συμμετείχε σε μία σειρά από αγώνες, χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ κάτι σημαντικό. Ωστόσο, έχει πάρει εκκίνηση στον αγώνα Targa Florio του 1948, στο Mille Miglia την ίδια χρονιά, στο Gran Premio di Bari, το GP di Mantova και σε πολλούς ακόμα.
Το 1949, ο Μπεσάνα συνέχισε να αγωνίζεται με τη Ferrari 166 σε αναβάσεις, αγώνες Formula 2, μέχρι που τελικά τη βαρέθηκε και την πούλησε σε μία μιλανέζικη εταιρεία. Τον περισσότερο καιρό της εκείνη την περίοδο, η 166 τον πέρασε στη Γαλλία.
Το 1957, πουλήθηκε στον ιδιοκτήτη της παριζιάνικης Sport Auto Garage, Γκαστόν Γκαρινό ο οποίος την αποθήκευσε και τη διατήρησε στην εργοστασιακή της κατάσταση. Το 1965 παραδόθηκε στον Χένρι Κλαρκ Τζούνιορ, ιδιοκτήτη του μουσείου Long Island Automotive.
Στην οικογένεια Κλαρκ, η Ferrari 166 έμεινε έως το 2015, αλλά δεν αγωνίστηκε και γενικότερα δεν ταλαιπωρήθηκε. Μάλιστα, πέρασε διαδικασία αποκατάστασης και για αυτό είναι εν έτει 2025 σε κατάσταση… βιτρίνας, αλλά ταυτόχρονα και εργοστασιακή.
Το τελευταίο αποδεικνύεται από το πλαίσιο, το αμάξωμα, τον κινητήρα και το 5τάχυτο κιβώτιο, αφού όλα είναι ακριβώς όπως όταν η 166 κατασκευάστηκε το 1948.
Από το 2015 και μετά, η 166 του Μπεσάνα βρισκόταν σε μία ανώνυμη κολεξιόν με Ferrari στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από σπέσιαλ event, όπου και κέρδισε πολλούς επαίνους.
Η επίσημη ονομασία της είναι Ferrari 166 Spyder Corsa και αυτή την περίοδο έχει μπει σε δημοπρασία από τον οίκο Broad Arrow. Η τιμή της υπολογίζεται μεταξύ 5,5 και 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, απολύτως λογική, καθώς είναι φουλ εργοστασιακή και σαν καινούργια, ακόμα και 77 χρόνια (!) μετά τη δημιουργία της από τον Έντζο Φεράρι.