Υπάρχουν μερικά υπέροχα μουσεία αυτοκινήτων σε όλο το κόσμο τα οποία για πολλούς petrolheads είναι δύσκολο να επισκεφτούν είτε λόγω απόστασης είτε λόγο του κόστους του ταξιδιού. Φυσικά σήμερα δεν είναι πρόβλημα μιας και οι φωτογραφίες και τα βίντεο που υπάρχουν στο διαδίκτυο "καλύπτουν" κατα κάποιο τρόπο το κοινό. Για παράδειγμα μπορείς να ζήσεις κανονικά μέσω εικονικής περιήγησης το Μουσείο της Porsche στη Στουτγάρδη από το Google Street View και να απολαύσεις τα εκθέματα ένα-ένα.
Το μουσείο του άρθρου μας όμως ήταν μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου "μυστικό". Χωρίς διαδικτυακές περιηγήσεις, χωρίς βίντεο και φωτογραφίες. Το απολάμβαναν οι θαμώνες της αντιπροσωπείας Volvo όπως και οι επισκέπτες που ήθελαν να αγοράσουν καινούργιο αυτοκίνητο. Ευτυχώς το κανάλι China UNCUT διόρθωσε αυτή τη κατάσταση και μας έδωσε μια καλή ματιά σε αυτό το μοναδικό μουσείο.
Το μουσείο βρίσκεται στον πρώτο όροφο μιας αντιπροσωπείας Volvo στο Hangzhou της Κίνας κοντά στην έδρα της Geely οι οποίοι είναι και ιδιοκτήτες της σουηδικής μάρκας από το 2010. Από ότι έχουμε καταλάβει ούτε καν οι κάτοικοι της πόλης δεν είχαν ιδέα για το τι έκρυβε η συγκεκριμένη αντιπροσωπεία. Πόσο μάλλον οι Petrolheads στην ίδια την χώρα.
Σε ταξιδεύει κυριολεκτικά στις πρώτες μέρες της Volvo με εκθέματα όπως PV 4 του 1927 όπως επίσης και με μια έκδοση του ÖV 4 το οποίο ήταν και το πρώτο αυτοκίνητο της εταιρείας. Προχωρώντας θα δείς ένα P444 της δεκαετίας του 40 και από τη δεκαετία του 50 το θρυλικό 120 ‘Amazon’.
Κυνηγώντας το βραβείο για το πιο όμορφο από όλα τα εκθέματα, θα δεις ότι υπάρχει και ένα P1800 ES, αν και κάποιοι από εμάς θα προτιμούσαμε την ομορφιά του 780 το οποίο σχεδιάστηκε από τον Ιταλικό οίκο Bertone.
Δείτε το βίντεο και πέστε μας την γνώμη σας!
Αυτή η Ferrari 166 του 1948 είναι φουλ εργοστασιακή!
Ήταν 1929 όταν ο Έντζο Φεράρι ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία, αρχικά ως ομάδα αγώνων και έπειτα ως αυτοκινητοβιομηχανία.
Όλοι γνωρίζουν για το πρώτο μοντέλο, την 125 S που ο Έντζο κατασκεύασε μαζί με τον Τζιοατσίνο Κολόμπο ο οποίος ανέλαβε την κατασκευή του V12 των 1.500 κ. εκ.
Από την 125 S, η Ferrari πέρασε στην 159 S την ίδια χρονιά, μέχρι το 1948 να δημιουργήσει την 166. Η συγκεκριμένη που έχουμε τώρα μπροστά μας βρέθηκε στα χέρια του Σοάβε Μπεσάνα που την αγόρασε με σκοπό να τρέξει σε αγώνες, αν και το αυτοκίνητο ήταν 100% νόμιμο και για το δημόσιο οδικό δίκτυο.
Το πλαίσιο της 166 είναι ατσάλινο σωληνωτό, με το αμάξωμα να έχει σχεδιαστεί από την Carrozzeria Ansaloni. Η 166 που δημοπρατείται τώρα έχει αριθμό πλαισίου 004 C και ο κινητήρας της είναι δίλιτρος, μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα της τότε γκάμας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους.
Η 166 του Σοάβε Μπεσάνα συμμετείχε σε μία σειρά από αγώνες, χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ κάτι σημαντικό. Ωστόσο, έχει πάρει εκκίνηση στον αγώνα Targa Florio του 1948, στο Mille Miglia την ίδια χρονιά, στο Gran Premio di Bari, το GP di Mantova και σε πολλούς ακόμα.
Το 1949, ο Μπεσάνα συνέχισε να αγωνίζεται με τη Ferrari 166 σε αναβάσεις, αγώνες Formula 2, μέχρι που τελικά τη βαρέθηκε και την πούλησε σε μία μιλανέζικη εταιρεία. Τον περισσότερο καιρό της εκείνη την περίοδο, η 166 τον πέρασε στη Γαλλία.
Το 1957, πουλήθηκε στον ιδιοκτήτη της παριζιάνικης Sport Auto Garage, Γκαστόν Γκαρινό ο οποίος την αποθήκευσε και τη διατήρησε στην εργοστασιακή της κατάσταση. Το 1965 παραδόθηκε στον Χένρι Κλαρκ Τζούνιορ, ιδιοκτήτη του μουσείου Long Island Automotive.
Στην οικογένεια Κλαρκ, η Ferrari 166 έμεινε έως το 2015, αλλά δεν αγωνίστηκε και γενικότερα δεν ταλαιπωρήθηκε. Μάλιστα, πέρασε διαδικασία αποκατάστασης και για αυτό είναι εν έτει 2025 σε κατάσταση… βιτρίνας, αλλά ταυτόχρονα και εργοστασιακή.
Το τελευταίο αποδεικνύεται από το πλαίσιο, το αμάξωμα, τον κινητήρα και το 5τάχυτο κιβώτιο, αφού όλα είναι ακριβώς όπως όταν η 166 κατασκευάστηκε το 1948.
Από το 2015 και μετά, η 166 του Μπεσάνα βρισκόταν σε μία ανώνυμη κολεξιόν με Ferrari στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από σπέσιαλ event, όπου και κέρδισε πολλούς επαίνους.
Η επίσημη ονομασία της είναι Ferrari 166 Spyder Corsa και αυτή την περίοδο έχει μπει σε δημοπρασία από τον οίκο Broad Arrow. Η τιμή της υπολογίζεται μεταξύ 5,5 και 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, απολύτως λογική, καθώς είναι φουλ εργοστασιακή και σαν καινούργια, ακόμα και 77 χρόνια (!) μετά τη δημιουργία της από τον Έντζο Φεράρι.