Η Aston Martin DB2 αποτελεί ένα από τα σπανιότερα μοντέλα της βρετανικής φίρμας έχοντας παραχθεί σε μόλις 411 αντίτυπα εκ των οποίων μόλις τα 98 δεν διέθεταν μεταλλική οροφή αλλά υφασμάτινη.
Η παραγωγή της ξεκίνησε το 1950 και ολοκληρώθηκε τρία χρόνια αργότερα, με τον εξακύλινδρο κινητήρα των 2,6 λίτρων να φτάνει στην ισχυρότερη εκδοχή του στους 125 ίππους.
Πίσω στο 1950, μια καινούργια Aston Martin DB2 κόστιζε 1.914 λίρες Αγγλίας (περίπου 2.300 ευρώ), σήμερα φυσικά η αξία του σπάνιου τετράτροχου είναι πολλαπλάσια γεγονός που μας επιβεβαιώνει η τιμή πώλησης του αυτοκινήτου που έχετε μπροστά στις οθόνες σας.
Μια Aston Martin DB2 Drophead η οποία μετά βίας μπορεί να σταθεί στην άσφαλτο χωρίς να σκορπίζει τα κομμάτια της στην άσφαλτο.
Παρά το γεγονός, βέβαια, ότι η κατάσταση του βρετανικού roadster δείχνει μη αναστρέψιμη, δεν παύει να αποτελεί ένα πολύτιμο κομμάτι μετάλλου ή για να είμαστε πιο ακριβείς σκουριάς, με την αξία του να υπολογίζεται στα 135.000 δολάρια.
Αυτή είναι τουλάχιστον η τιμή στην οποία προσφέρεται στο www.classiccars.com και θα μπορούσε να θεωρηθεί λογική μιας και μια Aston Martin DB2 Drophead σε κατάσταση βιτρίνας κοστίζει περισσότερα από 475.000 δολάρια.
Πηγή: Caranddriver.gr
Στο σφυρί μία από τις πιο σπάνιες Corvette όλων των εποχών!
H 1957 Corvette SS Project XP-64 της Chevrolet, το πνευματικό τέκνο της Zora Arkus-Duntov, θα βγει σε όλο το μπλοκ δημοπρασιών της RM Sotheby’s, στα τέλη Φεβρουαρίου, με εκτιμήσεις να τοποθετούν την αξία του μεταξύ 5 και 7 εκατομμυρίων δολαρίων.
Όχι μόνο γιατί είναι ένα σπάνιο κομμάτι αγωνιστικής ιστορίας, αλλά γιατί είναι επίσης ένα από τα καλύτερα σχέδια της αμερικανικής μάρκας, με την προσωπική σφραγίδα του Zora Arkus-Duntov, ενός επιτυχημένου οδηγού αγώνων αντοχής, που αργότερα διέπρεψε ως σχεδιαστής αγωνιστικών μοντέλων.
Αρχικά, η General Motors έπαιξε με την ιδέα να τοποθετήσει έναν κινητήρα Chevy σε Jaguar E-Type, αλλά ο Arkus-Duntov είχε μεγαλύτερα σχέδια. Ξεκίνησε να δημιουργήσει ένα ειδικά κατασκευασμένο αγωνιστικό αυτοκίνητο, το οποίο ξεκίνησε τη ζωή του σε μια ήσυχη γωνιά του Chevrolet Engineering Center.
Το αμάξωμα του αγωνιστικού, κατασκευάστηκε από μαγνήσιο και είχε ως στόχο να είναι όσο το δυνατόν πιο βελτιωμένο και πιο ελαφρύ τα 839 κιλά, επιβεβαιώνουν ότι έγινε καλή δουλειά.
Η ισχύς προέρχεται από έναν V8 εξοπλισμένο με εκκεντροφόρο υψηλής απόδοσης, κυλινδροκεφαλές αλουμινίου και ψεκασμό καυσίμου, απόδοσης περίπου 300 ίππων. Ο κινητήρας συνδυάστηκε με χειροκίνητο κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων.
Το αυτοκίνητο έκανε το ανταγωνιστικό του ντεμπούτο στις 12 Hours of Sebring το 1957. Ενώ το XP-64 αποδείχθηκε αμέσως γρήγορο, αντιμετώπισε προβλήματα αξιοπιστίας κατά τη διάρκεια του αγώνα και το σώμα από μαγνήσιο έκανε την καμπίνα αφόρητα ζεστή.
Καθώς έπρεπε να αποσυρθεί, η Chevy πιστεύεται ότι είχε σχεδιάσει μια σειρά αναβαθμίσεων για αυτό που θα του επέτρεπαν να είναι ανταγωνιστικό στις 24 Ώρες του Le Mans εκείνης της χρονιάς . Ωστόσο, η Ένωση Κατασκευαστών Αυτοκινήτων συμφώνησε να τερματίσει τις υποστηριζόμενες, από το εργοστάσιο, αγωνιστικές προσπάθειες λίγο μετά το Sebring, ολοκληρώνοντας σύντομη την αγωνιστική καριέρα της XP-64.