Η Aston Martin DB2 αποτελεί ένα από τα σπανιότερα μοντέλα της βρετανικής φίρμας έχοντας παραχθεί σε μόλις 411 αντίτυπα εκ των οποίων μόλις τα 98 δεν διέθεταν μεταλλική οροφή αλλά υφασμάτινη.
Η παραγωγή της ξεκίνησε το 1950 και ολοκληρώθηκε τρία χρόνια αργότερα, με τον εξακύλινδρο κινητήρα των 2,6 λίτρων να φτάνει στην ισχυρότερη εκδοχή του στους 125 ίππους.
Πίσω στο 1950, μια καινούργια Aston Martin DB2 κόστιζε 1.914 λίρες Αγγλίας (περίπου 2.300 ευρώ), σήμερα φυσικά η αξία του σπάνιου τετράτροχου είναι πολλαπλάσια γεγονός που μας επιβεβαιώνει η τιμή πώλησης του αυτοκινήτου που έχετε μπροστά στις οθόνες σας.
Μια Aston Martin DB2 Drophead η οποία μετά βίας μπορεί να σταθεί στην άσφαλτο χωρίς να σκορπίζει τα κομμάτια της στην άσφαλτο.
Παρά το γεγονός, βέβαια, ότι η κατάσταση του βρετανικού roadster δείχνει μη αναστρέψιμη, δεν παύει να αποτελεί ένα πολύτιμο κομμάτι μετάλλου ή για να είμαστε πιο ακριβείς σκουριάς, με την αξία του να υπολογίζεται στα 135.000 δολάρια.
Αυτή είναι τουλάχιστον η τιμή στην οποία προσφέρεται στο www.classiccars.com και θα μπορούσε να θεωρηθεί λογική μιας και μια Aston Martin DB2 Drophead σε κατάσταση βιτρίνας κοστίζει περισσότερα από 475.000 δολάρια.
Πηγή: Caranddriver.gr
Alfa Romeo Montreal: Δεσποινίς… ετών 50
Το 1967, στη Διεθνή Έκθεση του Μόντρεαλ, οι διοργανωτές επέλεξαν την Alfa Romeo για να δημιουργήσει ένα αυτοκίνητο που θα εξέφραζε «την υψηλότερη προσδοκία του σύγχρονου ανθρώπου όσον αφορά στην αυτοκίνηση».
Είναι η εποχή που η ταινία του Mike Nichols «Ο Πρωτάρης» με τον Dustin Hoffman και την κόκκινη του Alfa Romeo Spider Duetto, έχουν καταστήσει το μοντέλο, αλλά και συνολικά τη μάρκα εξαιρετικά δημοφιλή πλέον και στην Β. Αμερική. Είναι η χρυσή εποχή της μάρκας και οι διοργανωτές της EXPO 1967, το θέμα της οποίας ήταν «Ο Άνδρας και ο κόσμος του», ζητούν από την Alfa Romeo να δημιουργήσει την απόλυτη έκφραση της αυτοκίνησης.
Από λευκό χαρτί
Λόγω του ότι η έκθεση ήταν μόνο 9 μήνες μετά την ανακοίνωση αυτή της τιμητικής επιλογής, η πίεση για τη μάρκα ήταν τεράστια. Η δημιουργία ενός αυτοκινήτου από λευκό χαρτί σε αυτό το χρονικό διάστημα ήταν μη ρεαλιστική και έτσι η Giulia Sprint GT αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία η Carrozzeria Bertone θα δημιουργούσε το αμάξωμα.
Στο στούντιο του Bertone, ο 29χρονος Marcello Gandini σχεδίασε ένα χαμηλό, κομψό και με αεροδυναμικές γραμμές coupé. Η πρωτοτυπία του σχεδίου σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στη χαμηλή εμπρός μάσκα και το καπό που κάλυπτε εν μέρει τα φωτιστικά σώματα κάτω από μια σειρά «βλεφαρίδες», οι οποίες εκτός των άλλων βελτίωναν την αεροδυναμική απόδοση. Το έντονα κεκλιμένο παρμπρίζ, οι σχήματος “L” πόρτες και οι έξι εισαγωγές αέρα στις πίσω κολόνες αποτελούσαν μερικά από τα σχεδιαστικά στοιχεία που εξελίχθηκαν σε πραγματικό θρύλο για το χώρο του σχεδιασμού αυτοκινήτων. Το σχεδόν οριζόντιο πίσω παρμπρίζ, η διπλή τοποθετημένη στο κέντρο εξάτμιση και το πίσω «κόψιμο» “Kamm”, συμπλήρωναν την εικόνα των δύο βαμμένων σε περλέ λευκό χρώμα πρωτοτύπων που κατασκευάστηκαν για την έκθεση.
Από το πρωτότυπο στο αυτοκίνητο παραγωγής
Τα δύο πρωτότυπα, που έμειναν στην ιστορία ως Alfa Romeo Montreal Expo, τοποθετήθηκαν στην είσοδο της Διεθνούς Έκθεσης στο χώρο που είχε τίτλο «Άνθρωπος ο Δημιουργός». Μια σειρά καθρεπτών επέτρεπαν η εικόνα των δύο πρωτότυπων –που σήμερα βρίσκονται στο μουσείο της Alfa Romeo στο Arese- να είναι ορατά σε όλο το χώρο της έκθεσης.
Η εξαιρετική αποδοχή από το κοινό, έπεισε τη διοίκηση της μάρκας να δημιουργήσει μια έκδοση παραγωγής, η οποία σε αισθητικό επίπεδο ήταν πολύ κοντά στο πρωτότυπο του Bertone, αλλά σε μηχανολογικό επίπεδο ήταν αναβαθμισμένη χρησιμοποιώντας το δυνατό V8 κινητήρα της 33 Stradale.
Μοτέρ V8 και 2,6 λίτρα...
Ο ιδιοφυής Marcello Gandini, ένας από τους κορυφαίους σχεδιαστές όλων των εποχών, χρησιμοποίησε όλο το ταλέντο του για να μετατρέψει το εντυπωσιακό πρωτότυπο σε ένα εξίσου εντυπωσιακό μοντέλο παραγωγής. Το καπό ψήλωσε ώστε ο χώρος να μπορεί να φιλοξενήσει τον V8 κινητήρα, του οποίου η χωρητικότητα αυξήθηκε στα 2,6 λίτρα, ενώ η ειδική απόδοση μειώθηκε από τους 130 στους 77ίππους/λίτρο, έτσι ώστε το αγωνιστικό σύνολο να γίνει συμβατό με την καθημερινή χρήση.
Το συνολικό ύψος αυξήθηκε σε σχέση με τα πρωτότυπα, αλλά οι διάσημες «βλεφαρίδες» στα φώτα παρέμειναν. Εξίσου εντυπωσιακά με το σχεδιασμό ήταν και τα διαθέσιμα χρώματα, που περιλάμβαναν εκτός των άλλων το πράσινο Verde Termico και το καφέ-πορτοκαλί Marrone Luci Di Bosco.
Παραγωγή 3.925 μονάδων...
Η Montreal, η ιδέα της οποίας γεννήθηκε στον Καναδά, παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1970, ενώ η διάθεση της στην αγορά ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα. Την περίοδο 1970 – 1977 συνολικά κατασκευάστηκαν 3.925 μονάδες.
Ακόμα και σήμερα, 50 χρόνια μετά, εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα του σχεδιασμού αυτοκινήτων, συγκινώντας το κοινό, αλλά και το Hollywood που το 2017 χρησιμοποίησε στην ταινία “Atomic Blonde” μια σπάνια μαύρη Montreal δίπλα στην εξίσου εκθαμβωτική Charlize Theron. Η Montreal αγγίζοντας την 5η δεκαετία της είχε αποδείξει για ακόμα μία φορά την αιώνια γοητεία της