Τα παιδιά από το autogreeknews.gr μας άνοιξαν λίγο τα μάτια πρίνα μερικές μέρες με το ποιό κάτω άρθρο για εβληματικό spoiler του Ford Escort Cosworth.
Το Escort Cosworth αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα φετίχ των βενζινοαίματων, όχι μόνο σε σχέση με τα αυτοκίνητα της εποχής, αλλά κυρίως συγκριτικά με τα σημερινά. Αν ρωτάγαμε 10 άτομα, ζήτημα να μας έλεγαν οι 2 πως προτιμούν ένα σύγχρονο μοντέλο σε σχέση με το 90’s rally replica της Ford.
O κυριότερος λόγος που χαράχτηκε στο θυμικό όλων με πυρωμένο σίδερο, είναι φυσικά η συγκλονιστική εμφάνιση. Φουσκώματα, επιθετικό εμπρός μέρος με λειτουργική αεροδυναμική και, όπως θα περιμένατε, ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής: η θρυλική φτερούγα στο πίσω μέρος, που ενώνει οροφή και πόρτα πορτμπαγκάζ, με ένα ακόμα μικρότερο spoiler στη βάση της. Η αιτία -μαζί με το εμπρός spliiter- που το Escort Cosworth έγινε το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με downforce. Το προσωνύμιο «ουρά φάλαινας» προέκυψε από το σχήμα. Πόσοι γνωρίζουν, όμως, ότι η πραγματική έμπνευση προήλθε από τα αεροπλάνα;
Ένα συγκεκριμένο, για την ακρίβεια. Το Fokker Dr.1 αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για την Luftstreitkrafte, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στα χέρια του Manfred von Richthofen, έσπειρε τον τρόμο στους αιθέρες από το 1917 έως το 1918 μετρώντας περισσότερες από 80 καταρρίψεις! Ο θρύλος του «Κόκκινου Βαρώνου» αποτέλεσε πηγή για δεκάδες βιβλία, τραγούδια και ταινίες, με την πρωτοποριακή διάταξη των τριών φτερών στο αεροπλάνο του να αφήνει εποχή. Από εκεί «έκλεψε» ιδέες ο Frank Stephenson, για τον σχεδιασμό της αεροτομής του Escort Cosworth.
Μάλιστα, το αρχικό του σχέδιο ήταν ακόμα πιο κοντά σε αυτό του Fokker καθώς αποτελείτο από 3 στελέχη, με την «ουρά φάλαινας» να είναι διπλή!
Το κόστος, ωστόσο, δεν «έψησε» τους ανθρώπους της Ford, ενώ υπήρχαν και παράπονα από τους δοκιμαστές για την ορατότητα. Οπότε η ανεπανάληπτη αεροτομή, πήρε τη μορφή που ξέρουμε. Παρόλα αυτά, όποιος ήθελε –και θέλει ακόμα- μπορούσε να προσθέσει το τρίτο spoiler (ή να αφαιρέσει κάθε παρουσία βοηθήματος από το πίσω μέρος, για να αυξήσει την τελική στα 240, από τα 232 χλμ./ώρα). Βλέποντάς το, αισθανόμαστε ευγνώμονες που τόσο η Ford όσο και η συντριπτική πλειοψηφία των κατόχων «Cossie», έμειναν πιστοί στην «ουρά φάλαινας».
Πηγή: Autogreeknews.gr
Αυτή η Ferrari 166 του 1948 είναι φουλ εργοστασιακή!
Ήταν 1929 όταν ο Έντζο Φεράρι ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία, αρχικά ως ομάδα αγώνων και έπειτα ως αυτοκινητοβιομηχανία.
Όλοι γνωρίζουν για το πρώτο μοντέλο, την 125 S που ο Έντζο κατασκεύασε μαζί με τον Τζιοατσίνο Κολόμπο ο οποίος ανέλαβε την κατασκευή του V12 των 1.500 κ. εκ.
Από την 125 S, η Ferrari πέρασε στην 159 S την ίδια χρονιά, μέχρι το 1948 να δημιουργήσει την 166. Η συγκεκριμένη που έχουμε τώρα μπροστά μας βρέθηκε στα χέρια του Σοάβε Μπεσάνα που την αγόρασε με σκοπό να τρέξει σε αγώνες, αν και το αυτοκίνητο ήταν 100% νόμιμο και για το δημόσιο οδικό δίκτυο.
Το πλαίσιο της 166 είναι ατσάλινο σωληνωτό, με το αμάξωμα να έχει σχεδιαστεί από την Carrozzeria Ansaloni. Η 166 που δημοπρατείται τώρα έχει αριθμό πλαισίου 004 C και ο κινητήρας της είναι δίλιτρος, μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα της τότε γκάμας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους.
Η 166 του Σοάβε Μπεσάνα συμμετείχε σε μία σειρά από αγώνες, χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ κάτι σημαντικό. Ωστόσο, έχει πάρει εκκίνηση στον αγώνα Targa Florio του 1948, στο Mille Miglia την ίδια χρονιά, στο Gran Premio di Bari, το GP di Mantova και σε πολλούς ακόμα.
Το 1949, ο Μπεσάνα συνέχισε να αγωνίζεται με τη Ferrari 166 σε αναβάσεις, αγώνες Formula 2, μέχρι που τελικά τη βαρέθηκε και την πούλησε σε μία μιλανέζικη εταιρεία. Τον περισσότερο καιρό της εκείνη την περίοδο, η 166 τον πέρασε στη Γαλλία.
Το 1957, πουλήθηκε στον ιδιοκτήτη της παριζιάνικης Sport Auto Garage, Γκαστόν Γκαρινό ο οποίος την αποθήκευσε και τη διατήρησε στην εργοστασιακή της κατάσταση. Το 1965 παραδόθηκε στον Χένρι Κλαρκ Τζούνιορ, ιδιοκτήτη του μουσείου Long Island Automotive.
Στην οικογένεια Κλαρκ, η Ferrari 166 έμεινε έως το 2015, αλλά δεν αγωνίστηκε και γενικότερα δεν ταλαιπωρήθηκε. Μάλιστα, πέρασε διαδικασία αποκατάστασης και για αυτό είναι εν έτει 2025 σε κατάσταση… βιτρίνας, αλλά ταυτόχρονα και εργοστασιακή.
Το τελευταίο αποδεικνύεται από το πλαίσιο, το αμάξωμα, τον κινητήρα και το 5τάχυτο κιβώτιο, αφού όλα είναι ακριβώς όπως όταν η 166 κατασκευάστηκε το 1948.
Από το 2015 και μετά, η 166 του Μπεσάνα βρισκόταν σε μία ανώνυμη κολεξιόν με Ferrari στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από σπέσιαλ event, όπου και κέρδισε πολλούς επαίνους.
Η επίσημη ονομασία της είναι Ferrari 166 Spyder Corsa και αυτή την περίοδο έχει μπει σε δημοπρασία από τον οίκο Broad Arrow. Η τιμή της υπολογίζεται μεταξύ 5,5 και 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, απολύτως λογική, καθώς είναι φουλ εργοστασιακή και σαν καινούργια, ακόμα και 77 χρόνια (!) μετά τη δημιουργία της από τον Έντζο Φεράρι.