Του Στέλιου Κυθρεώτη
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος διαχείρισης της Achna Speedway από την εταιρεία μας, την STS Events. Και συνεχίζουμε δυνατά, όταν οι συνθήκες απομόνωσης λόγω του ιού βέβαια, αλλάξουν.
Ήταν μια χρονιά όπου, παρά την μεγάλη πλέον εμπειρία που έχω σε διοργανώσεις και την πολύχρονη επαφή με τα άτομα του χώρου, είχα την ευκαιρία να μάθω κι άλλα. Να δω πολλά, καλά και κακά. «Γηράσκω αεί διδασκόμενος»…
Έμαθα από πρώτο χέρι πόσο είναι το κόστος του να διαχειρίζεσαι μια κανονική, μεγάλη πίστα, την μοναδική στην Κύπρο. Κόστος σε χρήμα και κυρίως σε φαιά ουσία. Πρέπει να έχεις γερό στομάχι για να μπορείς να ακούς τους πάντες και να προσπαθείς να βρεις ισορροπίες. Να είσαι ευέλικτος χωρίς να επιτρέπεις να σε εκμεταλλεύονται.
Καταρχήν, να ξεκινήσω από το γεγονός ότι ο άνθρωπος που έχτισε την πίστα, έχοντας κι εμάς τότε δίπλα του, είναι άξιος συγχαρητηρίων. Έκανε κάτι που κανένας άλλος δεν μπορούσε ή δεν τολμούσε να κάνει στην Κύπρο. Και μπράβο του. Αυτό είναι το πρώτο και σημαντικό και όσοι νομίζουν ότι η πίστα είναι απλά ένα ακόμα αθλητικό κέντρο, όπου απλά πας και κάνεις το κέφι σου, κάνουν λάθος.
Η διαχείριση ωστόσο την οποία μου ζήτησε να αναλάβω πριν ένα χρόνο ακριβώς, είναι το δεύτερο σημαντικό θέμα. Κι εδώ αρχίζουν οι δυσκολίες, αλλά και η πρόκληση, γιατί εγώ σαν διαχειριστής, πρέπει να ισορροπήσω μεταξύ της συμφωνίας διαχείρισης και των πελατειακών ομάδων οι οποίες έχουν να κάνουν με το motorsport, τους φίλους του αυτοκινήτου και τις εταιρείες αλλά και να προσπαθώ να μην τα βλέπω όλα «ρομαντικά» όντας ένας «τρελαμένος» του χώρου...
Είδα και άκουσα λοιπόν πολλά στους 12 πρώτους μήνες ανάληψης της πίστας…
- Είδα τους λάτρεις του αυτοκινήτου να έρχονται στην πίστα για πρώτη φορά και να χαίρονται γιατί μπορούν να δοκιμάσουν το αυτοκίνητο τους με ασφάλεια αλλά και τους ιδιώτες που αυξάνονται μέρα με την μέρα να έρχονται απολαμβάνοντας το αυτοκίνητο τους ή την μοτοσικλέτα τους στην πίστα.
- Είδα τους αθλητές του Time Attack και το Σωματείο να αναδιοργανώνεται και με την βοήθεια της STS Events να κάνει ένα εντυπωσιακό come back πρωτάθλημα το 2019 με τεράστια επιτυχία, με νέα αυτοκίνητα με νέους οδηγούς να ετοιμάζονται για το 2020 για αγώνες – όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν -.
- Είδα και το Power Drift Club να έχει κάνει ένα ακόμα πετυχημένο πρωτάθλημα το 2019, προετοιμαζόμενο – άμα περάσει αυτό το κακό που μας βρήκε – για διεθνή αγώνα στην πίστα μας το 2020.
- Είδα Clubs αυτοκινήτων και μεγάλες παρέες να έρχονται ομαδικά στην πίστα ζητώντας μαθήματα γρήγορης οδήγησης. Χάρηκα γιατί εμείς, όταν ήμασταν νεαροί, δεν είχαμε πίστες για να μάθουμε να οδηγάμε ούτε και κάποιον να μας δείξει πως, οπότε τα κάναμε όλα μόνοι μας στους δρόμους…
- Είδα πολλά, καλά παιδιά, λάτρεις του αυτοκινήτου, οι οποίοι κάνουν το κέφι τους, σέβονται τους κανόνες της πίστας χωρίς εξυπνάδες, λέγοντας και ευχαριστώ για την φιλοξενία, φεύγοντας.
- Είδα όμως και τις βεντέτες. Αυτούς που νομίζουν ότι ο κόσμος όλος περιστρέφεται γύρω τους και πως είναι οι «πρωταθλητές κόσμου», οι πρωταθλητές των likes στο Facebook, οι οποίοι νομίζουν πως επειδή έχουν ένα καλό αυτοκίνητο, θα πρέπει να κάνουν όλοι στην άκρη να περάσουν. Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο και όντας στη θέση που είμαι (διαχείριση πίστας, promoters και χρόνια πρωταθλητής αγώνων), έχω την ευχέρεια πλέον να τους προσπερνώ εν ονόματι αυτών που θίγουν. Δεν έχω χρόνο για να ανέχομαι συμπεριφορές από αθλητές που νομίζουν ότι μόνο αυτοί είναι φίρμες και οι συναθλητές τους, αθλητές δεύτερης κατηγορίας ούτε από ιδιώτες - ξερόλες που γυρνάνε την πίστα 10 δευτερόλεπτα πίσω από τον χρόνο που θα έπρεπε να κάνουν και πουλάνε εξυπνάδα σε άλλους.
- Είδα τους «άσιλα κυπραίους». Αυτούς που δεν σέβονται την πίστα και την προσπάθεια που κάνουμε και πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν γιατί «πληρώνουν». Από το να πετάνε σκουπίδια χάμω μέχρι να μιλάνε στο προσωπικό με αναίδεια. Αυτούς που έρχονται με αγωνιστικό αυτοκίνητο και δεν φέρνουν στολή και κράνος μαζί τους γιατί "δεν τους είπε κανένας ότι χρειάζεται". Αυτούς λοιπόν θα τους κάνουμε να σεβαστούν την πίστα ή θα τους στείλουμε για προπόνηση στους δρόμους...
- Είδα βέβαια και κάποιους που ενώ δίνουν δεκάδες χιλιάδες στα αυτοκίνητα τους, προσπαθούν με εξυπνάδες και χωρίς ιδιαίτερο λόγο να παζαρέψουν 10 ευρώ...
Θέλω να ευχαριστήσω τέλος τους σωστούς παράγοντες των σωματείων. Όπως τους φίλους στο Power Drift Club και στο Time Attack Club. Στα προεδρεία αυτών των σωματείων και σε ακόμα 3 ή 4 άτομα και φίλους οφείλεται το ότι καθίσαμε, τα βρήκαμε και με κατανόηση, γίνονται αγώνες και λειτουργεί η μοναδική πίστα, αλλιώς θα καθόμασταν όλοι μαζί και θα βλέπαμε τα αυτοκίνητα μας στα γκαράζ…
Κλείνω λέγοντας ότι η πίστα ολοκλήρωσε ένα κύκλο στην πολύπλευρη επαφή μας με τον χώρο του αυτοκινήτου. Από τα dragster σε Ελλάδα και Κύπρο και την τηλεοπτική εκπομπή «Από τη Θέση του Οδηγού», στο περιοδικό Burnout, στο φοβερό Boyz Stuff, τις αναβάσεις, τις υπερειδικές του Cyprus Rally και τα drift, το karting, και την αγωνιστική δράση. Και βέβαια το Car.com.cy, το Petrolheads και το Cento Miglia. Θεωρώ λοιπόν ότι η Achna Speedway βρίσκεται σε καλά χέρια.
Και όταν αυτή η περιπέτεια τελειώσει, σύντομα ελπίζω, εμείς θα προχωρήσουμε δυνατά με αγώνες, εκδηλώσεις και ότι άλλο περνά από το χέρι μας σαν η μοναδική εταιρεία και ομάδα με τόση εμπειρία σε διοργανώσεις στο χώρο στην Κύπρο. Ήδη έχουν δρομολογηθεί Πρωτάθλημα μοτοσικλετών, Πρωτάθλημα Dragster 300 μέτρων, Karting Challenge και διάφορα άλλα που έχουμε στα σκαριά αλλά κάναμε pause λόγω της πανδημίας.
Μοναδικός μας αντίπαλος στο να προχωρήσουμε μπροστά, είναι τα οπισθοδρομικά μυαλά. Όμως, έχουμε μάθει και με την δύναμη μας, με την σωστή προσέγγιση και με δεδομένη την προσφορά μας στο χώρο, τους προσπερνάμε...
Μέχρι να ανοίξουμε ξανά – εύχομαι σύντομα - , μείνετε σπίτι, περιποιηθείτε τα αγωνιστικά σας, τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες σας, κάντε τα πλάνα σας για το υπόλοιπο της χρονιάς και θα τα πούμε σύντομα στην πίστα.
Στέλιος Κυθρεώτης
STS Events – αγωνιζόμενος - petrolhead
Κωνσταντίνος Καποδίστριας: “Καλό είναι κάποιοι να αρχίσουν να ξεχνάνε την ηλεκτροκίνηση.”
Η κύρια αφορμή που με ώθησε να γράψω αυτό το άρθρο είναι τα πολύ πρόσφατα δημοσιεύματα ότι κατατέθηκαν Κανονισμοί στη Βουλή από το Υπουργείο Μεταφορών για καθορισμό περιοχών στα κέντρα των πόλεων στα οποία ο Υπουργός θα μπορεί να απαγορεύει την κυκλοφορία οχημάτων τα οποία δεν είναι υβριδικά ή ηλεκτρικά!
Σε μια χώρα όπου ο ηλεκτρισμός παράγεται κυρίως (και σε μεγάλο βαθμό) από …. την καύση ντίζελ και μαζούτ, όπου απουσιάζουν τα ισχυρά μέσα δημόσιας συγκοινωνίας, όπως τρένα, υπόγεια μετρό, τραμ, δίκτυο λεωφορειολωρίδων κ.ο.κ., κάποιοι φωστήρες επινόησαν τέτοια αστεία και ανεφάρμοστα μέτρα, ωσάν και οι πόλεις της Κύπρου να είναι αντίστοιχες του Παρισιού, του Λονδίνου και του Βερολίνου.
Ούτε που σκέφτηκαν ή έλαβαν υπόψη τις ιδιαιτερότητες του μικρού νησιού μας, όπως το γεγονός πως υπάρχει διαχωριστική γραμμή και η Λευκωσία είναι μοιρασμένη, που σημαίνει πως οι Καϊμακλιώτες για παράδειγμα (στην βορειο-ανατολική Λευκωσία) θα πηγαίνουν στον Άγιο Ανδρέα … μέσω Αγλαντζιάς και Ακρόπολης! Ούτε έλαβε επίσης κανείς υπόψη πως δεν έχουμε απολύτως κανένα έλεγχο στην ατμοσφαιρική ρύπανση που συμβαίνει 300-400 μέτρα βορειότερα του κέντρου της Λευκωσίας, στο κατεχόμενο κομμάτι δηλαδή. Επομένως, λόγω της εξαιρετικά μικρής απόστασης και των ανέμων, τα περιβόητα μέτρα θα είναι μια τρύπα στο νερό. Θα αποτελέσει επίσης και την χαριστική βολή στα κέντρα των πόλεων, συν το γεγονός ότι θα επηρεαστεί ανεπανόρθωτα η εφοδιαστική αλυσίδα, αφού πολλά αυτοκίνητα διανομής και υποστήριξης διέρχονται καθημερινά από τα κέντρα των πόλεων. Θα επηρεαστούν καταστήματα, εστιατόρια, ξενοδοχεία, επιχειρήσεις, εκτός εάν αναμένουν τις επιχειρήσεις να αλλάξουν εν μια νυκτί τους στόλους τους και να πάνε σε ηλεκτρικά ή υβριδικά βαν. Διερωτάται κανείς με πιο σκεπτικό λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις.
Τους πολυάριθμους λόγους για τους οποίους η Κύπρος είναι εντελώς ανέτοιμη για εφαρμογή της ηλεκτροκίνησης, τους εξέφρασα σε άρθρα και συνεντεύξεις στο παρελθόν. Δεν θα τους επαναλάβω τώρα και επίσης παρατηρώ πως το ευρύ κοινό τους έχει εμπεδώσει. Ούτε θα ασχοληθώ με την νομική πτυχή του θέματος, κατά πόσον δηλαδή τα μέτρα αυτά είναι αντισυνταγματικά, είτε περιορίζουν την κινητικότητα και τον άνθρωπο, είτε διαχωρίζουν και ευνοούν την μειοψηφία, ενώ αδικούν την συντριπτική πλειοψηφία. Αυτά μπορούν να τα αναλύσουν πολύ καλύτερα και εμπεριστατωμένα οι νομικοί.
Η εξέλιξη όμως αυτή μου δίνει την ευκαιρία να θίξω, να αναδείξω και να ενημερώσω το κοινό για μια άλλη πτυχή του θέματος της αυτοκίνησης στην Ευρώπη. Επέστρεψα πριν λίγες μέρες από τις Βρυξέλλες όπου είχα την ευκαιρία να παραστώ σε δύο συνέδρια σχετικά με τον κλάδο της αυτοκίνησης, όπως και της συντήρησης και επιδιόρθωσης οχημάτων. Πολύ σημαντικό συνέδριο για το θέμα αυτό ήταν το συνέδριο της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Εταιρειών Εμπορείας Ανταλλακτικών Αυτοκινήτων» (FIGIEFA) που εδρεύει στις Βρυξέλλες εξασκώντας ισχυρό λόμπι. Το συνέδριο έλαβε χώρα στις 23 & 24 Οκτωβρίου 2024 και με την συμμετοχή των σημαντικότερων παραγόντων στον κλάδο του «Independent Automotive Aftermarket» (IAM) της Ευρώπης, κάποιους με τους οποίους είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω και να ανταλλάξω απόψεις.
Στο συνέδριο αναφέρθηκαν φυσικά τα σημαντικά και επίκαιρα θέματα της Βιωσιμότητας, της Ψηφιακής Μεταρρύθμισης, της Τεχνικής Νοημοσύνης, της ελεύθερης πρόσβασης σε πληροφορίες για επιδιόρθωση οχημάτων, της ηλεκτροκίνησης, το μέλλον της αυτοκίνησης στην Ευρώπη, η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης και άλλα. Αξιοσημείωτη, και μια από τις σημαντικότερες ομιλίες, ήταν αυτή του πρώην Πρωθυπουργού του Βελγίου, και μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Γκι Φέρχοφστατ, μιας ισχυρής προσωπικότητας στα Ευρωπαϊκά δρώμενα.
Επιγραμματικά, θα αναφέρω κάποια σημαντικά σημεία και συμπεράσματα από το συνέδριο:
- Η πολιτική γενικά της Ευρώπης αναφορικά με την πράσινη μετάβαση - και κατ’ επέκταση της αυτοκίνησης - πλέον αλλάζει. Μετά τα … έργα και ημέραι της Ούρσουλας που καταρράκωσαν την Ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα (κυρίως έναντι της Κίνας), πλέον προέχει πρώτιστα η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης. Η πράσινη πολιτική συνεχίζει, όχι όμως εις βάρος της ανταγωνιστικότητας. Η πολυαναμενόμενη έκθεση του Μάριο Ντράγκι που δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα είναι απόλυτα διαφωτιστική.
- Η περιβόητη ηλεκτροκίνηση … δεν θεωρείται πλέον ως η τελική λύση και ο απώτερος στόχος. Φαίνεται πως οι προσπάθειες θα επικεντρωθούν πλέον προς τα πιο οικολογικά καύσιμα, είτε αυτά θα είναι εναλλακτικά καύσιμα, βιοκαύσιμα, κ.ο.κ., τα οποία θα τροφοδοτούν κινητήρες εσωτερικής καύσης (ICE – Internal Combustion Engines), τις μηχανές δηλαδή που ξέρουμε μέχρι σήμερα.
- Η Γερμανική κυβέρνηση σταμάτησε πρόσφατα την οποιαδήποτε στήριξη προς την ηλεκτροκίνηση, τις επιδοτήσεις κλπ, και βασικά κήρυξε το τέλος της, ή τουλάχιστον έδειξε πως δεν θα είναι ο πρώτιστος στόχος της.
- Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι οικονομικώς απρόσιτα για τον περισσότερο κόσμο στην Ευρώπη. Όχι μόνο είναι ακριβά, αλλά και σε περίπτωση ζημιάς ή ατυχήματος, το κόστος είναι εξαιρετικά τεράστιο και δυσανάλογο. Αναφέρθηκαν παραδείγματα όπως πχ το Mercedes EQC (80 kWh): Τιμή στην Γερμανία €59,900. Κόστος καινούργιας μπαταρίας €41,863 (τιμές χωρίς ΦΠΑ). (Βλέπε στην φωτογραφία περισσότερα παραδείγματα)
- Πού οδεύει η Ευρώπη λοιπόν; Οδηγούμαστε προς την τεχνολογική ουδετερότητα (ή τεχνολογικό πλουραλισμό), όπου δηλαδή θα υπάρχουν διαθέσιμες διάφορες τεχνολογίες (εναλλακτικά καύσιμα σε κινητήρες εσωτερικής καύσης, υβριδικά οχήματα, ηλεκτρικά οχήματα, οχήματα με υδρογόνο, κ.α.) και ο καταναλωτής θα έχει επιλογές. Σημείωση: Αυτή ήταν βασικά και η κύρια δήλωση του Γκι Φέρχοφστατ.
Μέσα στο 2025 λοιπόν είναι που θα αρχίσει να διαφαίνεται καλύτερα η αναθεωρημένη πολιτική της ΕΕ. Η πολιτική προς την ηλεκτροκίνηση, με τα εξαιρετικά ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, έβλαψε σε τεράστιο βαθμό την Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία και αποδείχτηκε περίτρανα πως αποτελούσε «τεχνολογία των πολιτικών» και όχι της ίδιας της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπως δήλωσε και πριν 2 περίπου χρόνια ο Κάρλος Ταβάρες, CEO της Stellantis.
Κάποιοι θα διερωτηθούν για το τι θα γίνει το 2035, έτος που ορίστηκε από τη ΕΕ σαν το τέλος του κινητήρα εσωτερικής καύσης. Η απόφαση αυτή αντιμετωπίστηκε με ανησυχίες και αντιδράσεις από την αυτοκινητοβιομηχανία, καθώς και από κράτη μέλη με ισχυρή αυτοκινητοβιομηχανία, όπως η Γερμανία και η Ιταλία. Μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), του μεγαλύτερου κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εμφανίστηκαν μάλιστα πρόσφατα ζητώντας την αναθεώρηση των στόχων μηδενικών εκπομπών για το 2035. Μια ενδεχόμενη αναθεώρηση θα επέτρεπε την συνέχιση της παραγωγής αυτοκινήτων εσωτερικής καύσης που κινούνται με συνθετικά ή εναλλακτικά καύσιμα. Θα δούμε το 2025 τι θα προκύψει από αυτό, όταν θα έχει συσταθεί και η νέα Επιτροπή, όλα όμως δείχνουν ότι προς αυτή την κατεύθυνση οδεύουμε.
Υπό το φως των πιο πάνω, καλό είναι κάποιοι να αρχίσουν να ξεχνούν την ηλεκτροκίνηση ως την μόνη λύση. Άλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση βαδίζει και η Toyota, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων στον κόσμο, ο οποίος τον περασμένο Μάϊο παρουσίασε σχέδια για νέους κινητήρες εσωτερικής καύσης (μαζί με τους Ιάπωνες ανταγωνιστές του, Subaru και Mazda). Σύμφωνα με την Toyota, αυτοί οι κινητήρες δεν είναι απαραίτητο να λειτουργούν με ορυκτά καύσιμα. Σχεδόν όλοι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης, σύμφωνα με την Toyota, θα πρέπει να μπορούν να λειτουργούν με βιοκαύσιμα χωρίς προβλήματα και χωρίς μετατροπή, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία του κλίματος και περιβάλλοντος.
Καταλήγοντας, προτείνω στους αρμόδιους στο Υπουργείο Μεταφορών να συμβαδίζουν με τα σημερινά Ευρωπαϊκά τεκταινόμενα και τους εταίρους μας στον Ευρωπαϊκό νότο, με τον οποίο μοιραζόμαστε παρόμοια χαρακτηριστικά. Το σωστό είναι να αποφεύγουν τους μιμητισμούς, να λαμβάνουν πάντα υπόψη τις τοπικές ιδιαιτερότητες, να διαπραγματεύονται και όχι να σπεύδουν με υποτέλεια να εφαρμόζουν σκληρές, ανούσιες και ανεφάρμοστες πολιτικές για αυτό τον τόπο και τον λαό.