Editorial

24 Feb, 2023 Ώρα 12:27

Διλήμματα του είδους STELLANTIS

Thumbnail

Του Άντρου Σκαλιστή

Close

 

Επισημοποιήθηκε to 2020 η συγχώνευση του Group FCA, δηλαδή της Fiat Chrysler με το  Group PSA,  Peugeot-Citroen. Το νέο Group ονομάστηκε Stellantis και  έχει παρουσιαστεί στον τύπο σαν Merger, εμάς όμως μας φαίνεται περισσότερο σαν Take-over. Γιατί ο χρόνος που πέρασε έδειξε ποιοι αποφασίζουν. Αλλά και γιατί ο Big Chief του νέου σχήματος είναι ο Carlos Tavares που προέρχεται από την PSA και το διευθυντικό συμβούλιο έχει 6 διευθυντές από την PSA και 5 από την FCA. Φαίνεται ποιος έχει το πάνω χέρι. Χωρίς να σημαίνει ότι αυτό είναι κακό, ο Tavares έχει αποδείξει την αξία του με πολλούς τρόπους.

Close

Η Stellantis είναι πλέον ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές αυτοκινήτων με παρουσία σε 130 χώρες, 400,000 υπαλλήλους και εργοστάσια σε 30 χώρες.

Το νέο σχήμα έχει να διαχειριστεί όμως 15 Brands και σύμφωνα με Βιομηχανικούς Αναλυτές αυτό θα είναι πρόβλημα. Κάποιες μάρκες είναι απευθείας ανταγωνιστικές στην αγορά και πιστεύουν ότι ο Big Chief θα πρέπει να πάρει αποφάσεις για καρατομήσεις. Παραδείγματος χάριν οι Opel, Citroen, Fiat, απευθύνονται στους ίδιους ακριβώς πελάτες, άρα, προβλέπουν οι αναλυτές, θα πρέπει να πάρει τα μέτρα του.

Close

Αυτό, η καρατόμηση δηλαδή κάποιων από τα Brands, θα ήταν τουλάχιστον λυπηρό για μας τους φίλους του αυτοκινήτου αλλά και γενικά για τους καταναλωτές. Αγαπούμε πολλές, η μάλλον όλες τις μάρκες στο portfolio της Stellantis. Alfa Romeo, Citroen, Lancia, Jeep, Fiat, Maserati, απλώς για να αναφέρουμε κάποιες, είναι μάρκες που έγραψαν ιστορία, που μας έδωσαν τεχνολογία, μας έδωσαν την δύναμη να κινηθούμε, να ταξιδέψουμε, να ονειρευτούμε. Εκτός από το όνειρο όμως είναι σημαντική και η πολυφωνία, γιατί η πολυφωνία δημιουργεί ανταγωνισμό και ο ανταγωνισμός φέρνει καλύτερα αυτοκίνητα σε καλύτερες τιμές. Για όλα αυτά δεν πρέπει να χάσουμε καμιά από αυτές τις μάρκες.

Ευτυχώς δεν είναι αυτό το Management style του Tavares. Όταν τον Νοέμβριο του 2017 αγόρασε το Ευρωπαϊκό κομμάτι της GM, δηλαδή την Opel, στη ουσία αγόρασε έναν οργανισμό που τα τελευταία 20 χρόνια, είχε χάσει 20 δισεκατομμύρια. Τον Φεβρουάριο του 2019 η Opel ανακοίνωσε κέρδη 859 εκατομμυρίων, χωρίς να έχει κλείσει ούτε ένα εργοστάσιο και χωρίς απολύσεις προσωπικού. Το δε 2020 που λόγω κορονοϊού ήταν χρονιά ζημιογόνα για πολλούς αυτοκινητάδες, μέχρι και οι μεγάλοι ζήμιωσαν, η Opel ανακοίνωσε κέρδος. Η PSA βοήθησε την Opel με πλατφόρμες και τεχνογνωσία, αλλά κυρίως με αυτοπεποίθηση και φρόντισε να τονίσει στην αγορά την «Γερμανικότητα» της, ενώ παράλληλα τόνιζε την «Γαλλικότητα» της Citroen.

Για να είμαστε ρεαλιστές όμως τώρα είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα γιατί ζούμε σε πολύ δύσκολους καιρούς για όλους αλλά πιο ειδικά για την αυτοκινητοβιομηχανία. Κορονοϊός, Ουκρανία, τρανζίστορς, μεταφορικά, εξηλεκτρισμός και άλλα συνθέτουν ένα πολύ σύνθετο, μπλεγμένο μάλλον, μωσαϊκό.  Ο Tavares δεν άλλαξε την πετυχημένη συνταγή του ούτε κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ακολουθεί την ίδια μεθοδολογία και σίγουρα ωφελείται η Fiat, η Jeep και η Chrysler από το platform sharing, όπως και από έξυπνο rebranding που ξέρουμε ήδη ότι μπορεί να το κάνει. Σίγουρα έχει βοηθήσει και η τεχνογνωσία που διαθέτει η PSA για αυτοκίνητα με τεχνολογία hybrid, plug in hybrid και full electric. Μπορεί να τα καταφέρει και με την Lancia. Τι γίνεται όμως με πιο μεγάλους κυβισμούς; Τι θα κάνει με την Alfa Romeo και  την Maserati; Μάρκες θρύλους, με ειδικό βάρος. Με πολλή ιστορία όντως αλλά και με οικονομικά αμαρτωλό παρελθόν. Η PSA, δεν έχει ούτε παράδοση, ούτε εξειδίκευση σε αυτή την κατηγορία. Εδώ είναι που θα χρειαστεί το μαγικό ραβδί του Tavares. Πάντως μέχρι σήμερα έχει κάνει τρεις σημαντικές κινήσεις. Η πρώτη, έχει σεβαστεί όλες τις μάρκες του. Η δεύτερη κίνηση είναι ότι δεν έχει αλλάξει κανένα από τα σημαντικά διευθυντικά στελέχη, απλώς ανακάτεψε ξανά την τράπουλα. Φρόντισε, να αλλάξουν θέσεις μεταξύ τους και φρόντισε να δημιουργήσει εσωτερικό ανταγωνισμό . Η Τρίτη, είναι ότι φρόντισε από την αρχή να δώσει το στίγμα του αλλά και να δημιουργήσει την σωστή αύρα γύρω από το νέο σχήμα. Σαν δείγμα δείτε την εξής σημαντική δήλωση του σε δημοσιογραφική διάσκεψη: “The new company aims to be great rather than big and we intend to be much more than the sum of our parts”. Σε ελεύθερη μετάφραση: Σκοπεύουμε να είμαστε εξαιρετικοί (σπουδαίοι) παρά μεγάλοι και θα έχουμε περισσότερη βαρύτητα από τα μέρη από τα οποία αποτελούμαστε.

Πάντως πρέπει να επιβιώσουν όλες οι μάρκες του νέου σχήματος. Και γιατί όλες έχουν ιστορική σημασία αλλά και γιατί όπως ήδη αναφέραμε θέλουμε την πολυφωνία στην αυτοκινητοβιομηχανία. Ας ελπίσουμε ότι ό Tavares θα κάνει ξανά το θαύμα του.

29 Oct, 2024 Ώρα 13:20

Κωνσταντίνος Καποδίστριας: “Καλό είναι κάποιοι να αρχίσουν να ξεχνάνε την ηλεκτροκίνηση.”

Thumbnail

Η κύρια αφορμή που με ώθησε να γράψω αυτό το άρθρο είναι τα πολύ πρόσφατα δημοσιεύματα ότι κατατέθηκαν Κανονισμοί στη Βουλή από το Υπουργείο Μεταφορών για καθορισμό περιοχών στα κέντρα των πόλεων στα οποία ο Υπουργός θα μπορεί να απαγορεύει την κυκλοφορία οχημάτων τα οποία δεν είναι υβριδικά ή ηλεκτρικά! 

Close

Σε μια χώρα όπου ο ηλεκτρισμός παράγεται κυρίως (και σε μεγάλο βαθμό) από …. την καύση ντίζελ και μαζούτ, όπου απουσιάζουν τα ισχυρά μέσα δημόσιας συγκοινωνίας, όπως τρένα, υπόγεια μετρό, τραμ, δίκτυο λεωφορειολωρίδων κ.ο.κ., κάποιοι φωστήρες επινόησαν τέτοια αστεία και ανεφάρμοστα μέτρα, ωσάν και οι πόλεις της Κύπρου να είναι αντίστοιχες του Παρισιού, του Λονδίνου και του Βερολίνου.

Ούτε που σκέφτηκαν ή έλαβαν υπόψη τις ιδιαιτερότητες του μικρού νησιού μας, όπως το γεγονός πως υπάρχει διαχωριστική γραμμή και η Λευκωσία είναι μοιρασμένη, που σημαίνει πως οι Καϊμακλιώτες για παράδειγμα (στην βορειο-ανατολική Λευκωσία) θα πηγαίνουν στον Άγιο Ανδρέα … μέσω Αγλαντζιάς και Ακρόπολης!  Ούτε έλαβε επίσης κανείς υπόψη πως δεν έχουμε απολύτως κανένα έλεγχο στην ατμοσφαιρική ρύπανση που συμβαίνει 300-400 μέτρα βορειότερα του κέντρου της Λευκωσίας, στο κατεχόμενο κομμάτι δηλαδή. Επομένως, λόγω της εξαιρετικά μικρής απόστασης και των ανέμων, τα περιβόητα μέτρα θα είναι μια τρύπα στο νερό.  Θα αποτελέσει επίσης και την χαριστική βολή στα κέντρα των πόλεων, συν το γεγονός ότι θα επηρεαστεί ανεπανόρθωτα η εφοδιαστική αλυσίδα, αφού πολλά αυτοκίνητα διανομής και υποστήριξης διέρχονται καθημερινά από τα κέντρα των πόλεων.  Θα επηρεαστούν καταστήματα, εστιατόρια, ξενοδοχεία, επιχειρήσεις, εκτός εάν αναμένουν τις επιχειρήσεις να αλλάξουν εν μια νυκτί τους στόλους τους και να πάνε σε ηλεκτρικά ή υβριδικά βαν.  Διερωτάται κανείς με πιο σκεπτικό λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις.

Close

Τους πολυάριθμους λόγους για τους οποίους η Κύπρος είναι εντελώς ανέτοιμη για εφαρμογή της ηλεκτροκίνησης, τους εξέφρασα σε άρθρα και συνεντεύξεις στο παρελθόν. Δεν θα τους επαναλάβω τώρα και επίσης παρατηρώ πως το ευρύ κοινό τους έχει εμπεδώσει. Ούτε θα ασχοληθώ με την νομική πτυχή του θέματος, κατά πόσον δηλαδή τα μέτρα αυτά είναι αντισυνταγματικά, είτε περιορίζουν την κινητικότητα και τον άνθρωπο, είτε διαχωρίζουν και ευνοούν την μειοψηφία, ενώ αδικούν την συντριπτική πλειοψηφία.  Αυτά μπορούν να τα αναλύσουν πολύ καλύτερα και εμπεριστατωμένα οι νομικοί.

Η εξέλιξη όμως αυτή μου δίνει την ευκαιρία να θίξω, να αναδείξω και να ενημερώσω το κοινό για μια άλλη πτυχή του θέματος της αυτοκίνησης στην Ευρώπη.  Επέστρεψα πριν λίγες μέρες από τις Βρυξέλλες όπου είχα την ευκαιρία να παραστώ σε δύο συνέδρια σχετικά με τον κλάδο της αυτοκίνησης, όπως και της συντήρησης και επιδιόρθωσης οχημάτων.  Πολύ σημαντικό συνέδριο για το θέμα αυτό ήταν το συνέδριο της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Εταιρειών Εμπορείας Ανταλλακτικών Αυτοκινήτων» (FIGIEFA) που εδρεύει στις Βρυξέλλες εξασκώντας ισχυρό λόμπι. Το συνέδριο έλαβε χώρα στις 23 & 24 Οκτωβρίου 2024 και με την συμμετοχή των σημαντικότερων παραγόντων στον κλάδο του «Independent Automotive Aftermarket» (IAM) της Ευρώπης, κάποιους με τους οποίους είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω και να ανταλλάξω απόψεις.

Close

Στο συνέδριο αναφέρθηκαν φυσικά τα σημαντικά και επίκαιρα θέματα της Βιωσιμότητας, της Ψηφιακής Μεταρρύθμισης, της Τεχνικής Νοημοσύνης, της ελεύθερης πρόσβασης σε πληροφορίες για επιδιόρθωση οχημάτων, της ηλεκτροκίνησης, το μέλλον της αυτοκίνησης στην Ευρώπη, η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης και άλλα.  Αξιοσημείωτη, και μια από τις σημαντικότερες ομιλίες, ήταν αυτή του πρώην Πρωθυπουργού του Βελγίου, και μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Γκι Φέρχοφστατ, μιας ισχυρής προσωπικότητας στα Ευρωπαϊκά δρώμενα.

 

 

Επιγραμματικά, θα αναφέρω κάποια σημαντικά σημεία και συμπεράσματα από το συνέδριο:

  1. Η πολιτική γενικά της Ευρώπης αναφορικά με την πράσινη μετάβαση - και κατ’ επέκταση της αυτοκίνησης - πλέον αλλάζει.  Μετά τα … έργα και ημέραι της Ούρσουλας που καταρράκωσαν την Ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα (κυρίως έναντι της Κίνας), πλέον προέχει πρώτιστα η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης.  Η πράσινη πολιτική συνεχίζει, όχι όμως εις βάρος της ανταγωνιστικότητας. Η πολυαναμενόμενη έκθεση του Μάριο Ντράγκι που δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα είναι απόλυτα διαφωτιστική.
  2. Η περιβόητη ηλεκτροκίνηση … δεν θεωρείται πλέον ως η τελική λύση και ο απώτερος στόχος.  Φαίνεται πως οι προσπάθειες θα επικεντρωθούν πλέον προς τα πιο οικολογικά καύσιμα, είτε αυτά θα είναι εναλλακτικά καύσιμα, βιοκαύσιμα, κ.ο.κ., τα οποία θα τροφοδοτούν κινητήρες εσωτερικής καύσης (ICE – Internal Combustion Engines), τις μηχανές δηλαδή που ξέρουμε μέχρι σήμερα.
  3. Η Γερμανική κυβέρνηση σταμάτησε πρόσφατα την οποιαδήποτε στήριξη προς την ηλεκτροκίνηση, τις επιδοτήσεις κλπ, και βασικά κήρυξε το τέλος της, ή τουλάχιστον έδειξε πως δεν θα είναι ο πρώτιστος στόχος της.
  4. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι οικονομικώς απρόσιτα για τον περισσότερο κόσμο στην Ευρώπη.  Όχι μόνο είναι ακριβά, αλλά και σε περίπτωση ζημιάς ή ατυχήματος, το κόστος είναι εξαιρετικά τεράστιο και δυσανάλογο. Αναφέρθηκαν παραδείγματα όπως πχ το Mercedes EQC (80 kWh):  Τιμή στην Γερμανία €59,900. Κόστος καινούργιας μπαταρίας €41,863 (τιμές χωρίς ΦΠΑ). (Βλέπε στην φωτογραφία περισσότερα παραδείγματα)
  5. Πού οδεύει η Ευρώπη λοιπόν;  Οδηγούμαστε προς την τεχνολογική ουδετερότητα (ή τεχνολογικό πλουραλισμό), όπου δηλαδή θα υπάρχουν διαθέσιμες διάφορες τεχνολογίες (εναλλακτικά καύσιμα σε κινητήρες εσωτερικής καύσης, υβριδικά οχήματα, ηλεκτρικά οχήματα, οχήματα με υδρογόνο, κ.α.) και ο καταναλωτής θα έχει επιλογές. Σημείωση: Αυτή ήταν βασικά και η κύρια δήλωση του Γκι Φέρχοφστατ.

Μέσα στο 2025 λοιπόν είναι που θα αρχίσει να διαφαίνεται καλύτερα η αναθεωρημένη πολιτική της ΕΕ.  Η πολιτική προς την ηλεκτροκίνηση, με τα εξαιρετικά ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, έβλαψε σε τεράστιο βαθμό την Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία και αποδείχτηκε περίτρανα πως αποτελούσε «τεχνολογία των πολιτικών» και όχι της ίδιας της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπως δήλωσε και πριν 2 περίπου χρόνια ο Κάρλος Ταβάρες, CEO της Stellantis.

Κάποιοι θα διερωτηθούν για το τι θα γίνει το 2035, έτος που ορίστηκε από τη ΕΕ σαν το τέλος του κινητήρα εσωτερικής καύσης.  Η απόφαση αυτή αντιμετωπίστηκε με ανησυχίες και αντιδράσεις από την αυτοκινητοβιομηχανία, καθώς και από κράτη μέλη με ισχυρή αυτοκινητοβιομηχανία, όπως η Γερμανία και η Ιταλία. Μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), του μεγαλύτερου κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εμφανίστηκαν μάλιστα πρόσφατα ζητώντας την αναθεώρηση των στόχων μηδενικών εκπομπών για το 2035. Μια ενδεχόμενη αναθεώρηση θα επέτρεπε την συνέχιση της παραγωγής αυτοκινήτων εσωτερικής καύσης που κινούνται με συνθετικά ή εναλλακτικά καύσιμα. Θα δούμε το 2025 τι θα προκύψει από αυτό, όταν θα έχει συσταθεί και η νέα Επιτροπή, όλα όμως δείχνουν ότι προς αυτή την κατεύθυνση οδεύουμε.

Υπό το φως των πιο πάνω, καλό είναι κάποιοι να αρχίσουν να ξεχνούν την ηλεκτροκίνηση ως την μόνη λύση. Άλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση βαδίζει και η Toyota, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων στον κόσμο, ο οποίος τον περασμένο Μάϊο παρουσίασε σχέδια για νέους κινητήρες εσωτερικής καύσης (μαζί με τους Ιάπωνες ανταγωνιστές του, Subaru και Mazda).  Σύμφωνα με την Toyota, αυτοί οι κινητήρες δεν είναι απαραίτητο να λειτουργούν με ορυκτά καύσιμα. Σχεδόν όλοι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης, σύμφωνα με την Toyota, θα πρέπει να μπορούν να λειτουργούν με βιοκαύσιμα χωρίς προβλήματα και χωρίς μετατροπή, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία του κλίματος και περιβάλλοντος.

Καταλήγοντας, προτείνω στους αρμόδιους στο Υπουργείο Μεταφορών να συμβαδίζουν με τα σημερινά Ευρωπαϊκά τεκταινόμενα και τους εταίρους μας στον Ευρωπαϊκό νότο, με τον οποίο μοιραζόμαστε παρόμοια χαρακτηριστικά. Το σωστό είναι να αποφεύγουν τους μιμητισμούς, να λαμβάνουν πάντα υπόψη τις τοπικές ιδιαιτερότητες, να διαπραγματεύονται και όχι να σπεύδουν με υποτέλεια να εφαρμόζουν σκληρές, ανούσιες και ανεφάρμοστες πολιτικές για αυτό τον τόπο και τον λαό.