Του Στέλιου Κυθρεώτη
Κάθε φορά που πάω σε ταξίδι για οδήγηση νέου μοντέλου στο εξωτερικό, έχω την ευκαιρία να σκεφτώ διάφορα. Για την ζωή και την καριέρα μου, τα αυτοκίνητα, την κουλτούρα.
Αυτή τη φορά η επίσκεψη ήταν στη Λειψία στο Porsche Experience Center για να οδηγήσουμε το νέο Porsche Cayenne. Ένα υπεραυτοκίνητο off-road αλλά και στην πίστα.
Δεν θα αναλύσω τα του νέου Cayenne εδώ, θα κάνω αναλυτική παρουσίαση σε λίγες μέρες.
Όμως ζώντας αυτή την εμπειρία σε μια πίστα «πολυτελείας» όπου όλα δουλεύουν ρολόι, επισκεπτόμενος το εργοστάσιο της πρώην ανατολικής Γερμανίας που τώρα παράγει… 550 αυτοκίνητα την μέρα, βλέποντας την οργάνωση, την εμπιστοσύνη που δείχνουν τα εργοστάσια στους διψασμένους για οδήγηση (ειδικά αν υπάρχει και πίστα στο πρόγραμμα) σκέφτηκα πολλά.
Ώριμος πλέον στην οδήγηση, την ταχύτητα, τους αγώνες, σκεπτόμουνα λοιπόν πόσο ανούσια είναι κάποια πράγματα στη χώρα μας.
Όταν πηγαίνεις με 200χλμ/ω στον αυτοκινητόδρομο όπου επιτρέπεται και 50χλμ/ω εκεί που επιβάλλεται και βλέπεις ότι τους στόχους που βάζουν οι Γερμανοί - smart to lean to green by 2030 - τους πετυχαίνουν, όταν ακολουθείς τον οδηγό- περσινό νικητή του Le Mans στην πίστα και δεν του κάνεις τον έξυπνο, καταλαβαίνεις - τουλάχιστον εγώ - τα πιο κάτω:
Ότι για να έχεις στην Κύπρο δρόμους σωστούς και όραμα στην οδική ασφάλεια πρέπει να έχεις ικανές ηγεσίες χωρίς γραφειοκρατίες, μεσάζοντες και κουμπαριλλίκκια διαχρονικά. Η αποτυχία στα μέτρα οδικής ασφάλειας στην Κύπρο, δεν οφείλεται στην ταχύτητα, το αποδεικνύουν οι Γερμανοί. Οφείλεται στην ανικανότητα πολλών στα υπουργεία, στην Αστυνομία, σε θέσεις κλειδιά.
Το να έχεις στόχους για να φέρεις την πράσινη ενέργεια σε μια χώρα όπως η Κύπρος που έχει ήλιο καθημερινά δεν είναι δύσκολο, απλά θέλει αξιοκρατικές τοποθετήσεις σε κρίσιμα πόστα. Όχι κομματόσκυλα. Διαχρονικά για 40+ χρόνια τώρα.
Το να βλέπεις 4,300 υπαλλήλους στο εργοστάσιο της Porsche να δουλεύουν ρολόι και να σε χαιρετάνε χαμογελαστοί και να φέρνεις στο μυαλό σου πολλούς Κύπριους δημόσιους υπαλλήλους (όχι όλους) τα σικ-λιφ και την ευθυνοφοβία παράλληλα με την… πάντα άριστη αξιολόγηση τους, είναι τραγικό.
Το να είσαι στην πίστα ακολουθώντας τις οδηγίες και αποφεύγοντας τις αππωμάρες αναπόφευκτα σε κάνει να σκέφτεσαι πολλούς Κύπριους «πρωταθληταράδες» με ψυχολογικά προβλήματα που παρασιτούν στον αθλητικό μας χώρο.
Στην Κύπρο που τα ξέρουμε όλα, ζούμε στην κοσμάρα μας. Όσο με παίρνει θα προσπαθώ από τη θέση μου σαν αθλητής, σαν γνωστής της οδικής ασφάλειας και σαν Κύπριος πολίτης να συμβάλλω στην βελτίωση των πιο πάνω (όλων).
Μέχρι να επιστρέψω, ζω κι εγώ το όνειρο της γερμανικής τελειότητας κι ας είμαι ιταλόφιλος αυτοκινητιστικά.
Σημ: Η φωτό με τα 202χλμ στον αυτοκινητόδρομο τραβήχθηκε από τον συνοδηγό μου
Κύπρος: Σκότωσε όποιον θέλεις και σε 3 χρονάκια την βγάζεις καθαρή
Δεν μας αρέσουν γενικά τα άρθρα με θανάτους και δυστυχήματα. Δεν τα μοιραζόμαστε ποτέ με το κοινό μας εκτός από κάποιες μεμονωμένες καταστάσεις. Δεν "κυνηγάμε" τα κλικς με τόσο ευαίσθητα θέματα. Με αφορμή όμως την χθεσινή ανακοίνωση σχετικά με την καταδική του 32χρονου που έκανε το τριπλό θανατηφόρο στα Πολεμίδια το 2017, δεν μπορούμε απλά να κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό.
Εκείνο που κάνουμε όμως είναι να γνωρίζουμε την δουλειά μας. Να είμαστε στο χώρο του αυτοκινήτου δεκάδες χρόνια, να είμαστε από τα ελάχιστα μέσα ενημέρωσης στο νησί πού "έκαψαν" κυριολεκτικά αποφάσεις και πράξεις των διοικούντων σχετικά με την αυτοκίνηση και τις οδικές μεταφορές. Επί καιρού Burnout ήμασταν και "μαυροπινακισμένοι" στους δρόμους, γιατί τα λέγαμε ίσια και σταράτα.
Η κοινωνία και η κυβέρνηση αποκαλεί εγκληματίες τους φίλους του αυτοκινήτου. Όσοι βελτιώνουν το αυτοκίνητο τους δεν αξίζουν την συμπάθεια της πολιτείας και υπόκεινται σε νόμους οι οποίοι δημιουργήθηκαν κάπου λίγο μετά την αγγλοκρατία και δεν ανανεώθηκαν ποτέ. Για μια ολόκληρη ζωή (κυριολεκτικά) φοβούνται να κάνουν αυτό που αγαπούν και να είναι νόμιμο αλλά και επειδή κάποιος θα τους "δώσει" στην αστυνομία η οποία σαν αρχή επιβολής του νόμου δεν ξέρει "να βγάλει τα μάτια της" σε θέματα βελτίωσης ενός αυτοκινήτου. Φυσικά αν υπήρχε γνώση της Πολιτείας για τη βελτίωση και για το πώς να προσεγγίζει τους νέους θα είχαμε πίστες και σωστή παιδεία.
Ξέρεις όμως τι μπορείς να κάνεις σαν χόμπι και να την βγάζεις καθαρή; Να οδηγείς υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών (ή και τα δύο μαζί) και να σκοτώνεις κόσμο ο οποίος οδηγεί αμέριμνος στους δρόμους. Σοβαρά το λέω. Μπορείς αν θέλεις να περνάς και κόκκινο φανάρι την ίδια ώρα που κάνεις τα πιο πάνω και άμα θέλεις να το παίξεις και δυνατό αντράκι πρόσθεσε και ένα όχημα χωρίς ασφάλεια, χωρίς άδεια κυκλοφορίας και χωρίς πιστοποιητικό καταλληλότητας. Δεν θα πιστέψεις τι αντιμετώπιση θα πάρεις από την πολιτεία. Θα ψάξουν να δουν αν έχεις παιδιά (ασχέτως αν κατέστρεψες 3 οικογένειες), αν έχεις οικονομικά προβλήματα και θα σε αφήσουν να πεις ότι λυπάσαι για να σου μετριάσουν την ποινή. Μια ποινή που αντιστοιχεί σε κάποιον ο οποίος έκλεψε ή στην χειρότερη χρωστά στις τράπεζες. Είσαι στην ίδια μοίρα με αυτούς. Δηλαδή θα πάρεις 3 χρόνια φυλάκισης εκ των οποίων θα εκτίσεις 1 με 2 μιας και θα βγεις επειδή ήσουν καλό παιδάκι στη φυλακή.
Και για να είμαστε εξηγημένοι. Λευκό ποινικό μητρώο δεν σημαίνει ότι είσαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Σημαίνει απλά ότι μέχρι σήμερα δεν σε έπιασε κανείς στα πράσα. Επειδή αν το έκανες σήμερα σημαίνει ότι το έκανες και προχτές και πρίν ένα μήνα.
O Ανδρέας, Ο Δημήτρης και ο Παναγιώτης έφυγαν. Αυτά!