Του Στέλιου Κυθρεώτη
Κάθε φορά που πάω σε ταξίδι για οδήγηση νέου μοντέλου στο εξωτερικό, έχω την ευκαιρία να σκεφτώ διάφορα. Για την ζωή και την καριέρα μου, τα αυτοκίνητα, την κουλτούρα.
Αυτή τη φορά η επίσκεψη ήταν στη Λειψία στο Porsche Experience Center για να οδηγήσουμε το νέο Porsche Cayenne. Ένα υπεραυτοκίνητο off-road αλλά και στην πίστα.
Δεν θα αναλύσω τα του νέου Cayenne εδώ, θα κάνω αναλυτική παρουσίαση σε λίγες μέρες.
Όμως ζώντας αυτή την εμπειρία σε μια πίστα «πολυτελείας» όπου όλα δουλεύουν ρολόι, επισκεπτόμενος το εργοστάσιο της πρώην ανατολικής Γερμανίας που τώρα παράγει… 550 αυτοκίνητα την μέρα, βλέποντας την οργάνωση, την εμπιστοσύνη που δείχνουν τα εργοστάσια στους διψασμένους για οδήγηση (ειδικά αν υπάρχει και πίστα στο πρόγραμμα) σκέφτηκα πολλά.
Ώριμος πλέον στην οδήγηση, την ταχύτητα, τους αγώνες, σκεπτόμουνα λοιπόν πόσο ανούσια είναι κάποια πράγματα στη χώρα μας.
Όταν πηγαίνεις με 200χλμ/ω στον αυτοκινητόδρομο όπου επιτρέπεται και 50χλμ/ω εκεί που επιβάλλεται και βλέπεις ότι τους στόχους που βάζουν οι Γερμανοί - smart to lean to green by 2030 - τους πετυχαίνουν, όταν ακολουθείς τον οδηγό- περσινό νικητή του Le Mans στην πίστα και δεν του κάνεις τον έξυπνο, καταλαβαίνεις - τουλάχιστον εγώ - τα πιο κάτω:
Ότι για να έχεις στην Κύπρο δρόμους σωστούς και όραμα στην οδική ασφάλεια πρέπει να έχεις ικανές ηγεσίες χωρίς γραφειοκρατίες, μεσάζοντες και κουμπαριλλίκκια διαχρονικά. Η αποτυχία στα μέτρα οδικής ασφάλειας στην Κύπρο, δεν οφείλεται στην ταχύτητα, το αποδεικνύουν οι Γερμανοί. Οφείλεται στην ανικανότητα πολλών στα υπουργεία, στην Αστυνομία, σε θέσεις κλειδιά.
Το να έχεις στόχους για να φέρεις την πράσινη ενέργεια σε μια χώρα όπως η Κύπρος που έχει ήλιο καθημερινά δεν είναι δύσκολο, απλά θέλει αξιοκρατικές τοποθετήσεις σε κρίσιμα πόστα. Όχι κομματόσκυλα. Διαχρονικά για 40+ χρόνια τώρα.
Το να βλέπεις 4,300 υπαλλήλους στο εργοστάσιο της Porsche να δουλεύουν ρολόι και να σε χαιρετάνε χαμογελαστοί και να φέρνεις στο μυαλό σου πολλούς Κύπριους δημόσιους υπαλλήλους (όχι όλους) τα σικ-λιφ και την ευθυνοφοβία παράλληλα με την… πάντα άριστη αξιολόγηση τους, είναι τραγικό.
Το να είσαι στην πίστα ακολουθώντας τις οδηγίες και αποφεύγοντας τις αππωμάρες αναπόφευκτα σε κάνει να σκέφτεσαι πολλούς Κύπριους «πρωταθληταράδες» με ψυχολογικά προβλήματα που παρασιτούν στον αθλητικό μας χώρο.
Στην Κύπρο που τα ξέρουμε όλα, ζούμε στην κοσμάρα μας. Όσο με παίρνει θα προσπαθώ από τη θέση μου σαν αθλητής, σαν γνωστής της οδικής ασφάλειας και σαν Κύπριος πολίτης να συμβάλλω στην βελτίωση των πιο πάνω (όλων).
Μέχρι να επιστρέψω, ζω κι εγώ το όνειρο της γερμανικής τελειότητας κι ας είμαι ιταλόφιλος αυτοκινητιστικά.
Σημ: Η φωτό με τα 202χλμ στον αυτοκινητόδρομο τραβήχθηκε από τον συνοδηγό μου
Η μάππα, οι τραμπούκοι, οι ψήφοι και το motorsport
Του Στέλιου Κυθρεώτη
Φανταστείτε ότι έχουμε 100+ γήπεδα του ποδοσφαίρου, κάποια αξίας εκατομμυρίων τα οποία τραμπούκοι βανδαλίζουν (κόστος που μετακυλίεται στον φορολογούμενο πολίτη).
Αντίστοιχα έχουμε ΜΙΑ ΜΟΝΟ αδειοδοτημένη πίστα αυτοκινήτου - μοτοσικλέτας την οποία ένας επίμονος ιδιώτης έχτισε με χίλια ζόρια (ώσπου να του δώσουν τις άδειες) και μια εταιρεία, η δική μας, που σήμερα προσπαθεί από μόνη της να την συντηρεί με ένα τεράστιο κόστος ούτως ώστε να υπάρχει και να διεξάγεται το μεγαλύτερο μέρος του αυτοκινηταθλήματος στην Κύπρο, αλλά και ένας χώρος εκτόνωσης για να μην σκοτώνονται στο δρόμο οι νεαροί που θέλουν να τρέξουν. Το κόστος, το πληρώνει ο ιδιωτικός τομέας (εμείς) και όσο αντέξουμε. Χωρίς βοήθεια από το κράτος.
Φανταστείτε ότι στο μηχανοκίνητο αθλητισμό που θεωρείται ένα επικίνδυνο άθλημα, έχουμε πολύ λιγότερους τραυματίες (μέχρι κανέναν) από ότι στο ποδόσφαιρο με τους τραμπουκισμούς και τις μαγκιές.
Φανταστείτε δε το κόστος της αστυνόμευσης για κάθε αγώνα, πολλαπλασιάστε το επί τους αγώνες πρωταθλήματος και επί τα άτομα που πληρώνονται (υπερωρίες γιατί συνήθως είναι εκτός ωραρίου ή Σαββατοκυρίακα) και θα καταλήξετε σε εκατομμύρια κόστος γιατην μάππα ανά έτος. Παράλληλα είναι καλό να γνωρίζετε πως όποτε έχουμε ανάγκη δύο αστυνομικούς σε αγώνα ανάβασης ή ράλι αυτοκινήτων απλά για να κατευθύνουν την κυκλοφορία για μερικές ώρες, ΤΟΥΣ ΧΡΕΩΝΟΜΑΣΤΕ κάποιες εκατοντάδες ευρώ.
Μήπως είναι καιρός η Πολιτεία και όλοι όσοι ασχολούνται μόνο με την μάππα, να κλείσουν τα γήπεδα για κανένα δύο μήνες ή να χρεώσουν τα σωματεία με το κόστος (αυτά που χρωστούν εκατομμύρια σε ΦΠΑ και άλλα στο κράτος που τους κάνει πλάτες);
Μήπως πρέπει να βγούμε στους δρόμους για να έχει και το άθλημα μας (αυτοκίνητο - μοτοσικλέτα) την βοήθεια που δικαιούται και να βοηθηθεί η πίστα ή να χτιστούν κι άλλες με την συμβολή του κράτους;
Μήπως πρέπει τα κόμματα και οι ψευτοπαράγοντες - μεσάζοντες μάππατζηδες να παραιτήσουν να τα βλέπουν όλα σαν ψήφους και να καταλάβουν ότι δεν πάει άλλο αυτή η κοροϊδία; Ή μήπως περιμένουν η επόμενη κροτίδα να φάει 2-3 πάνω στην κερκίδα για να βγουν να κάνουν δηλώσεις; Είναι δυνατόν να περιπαιζόμαστε ότι έχουμε κάρτα φιλάθλου; Ότι λαμβάνονται μέτρα και να είμαστε ήσυχοι;
Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός, στο πείσμα τους τούτους ούλλους θα προχωρήσει. Μένει να καταλάβουν τα κομματόσκυλα ότι έχουμε κι εμείς ψήφους και θα τους γυρίσουμε εναντίον τους αν χρειαστεί.