Του Στέλιου Κυθρεώτη
Θυμάστε κάποια βίντεο της Αστυνομίας που όλοι κατά καιρούς έχουμε παρακολουθήσει όπου αυτοκίνητα τρακάρουν βίαια και περιέχουν ακόμη και μικρά παιδιά να σκοτώνονται ή να τραυματίζονται σοβαρά;
Σύμφωνα με νέα έρευνα, τα φιλμάκια εκφοβισμού δεν φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα και όπως διαφαίνεται, μηνύματα με θετικότητα ξεπερνούν αυτά που περιέχουν φόβο στην εκπαίδευση των νέων οδηγών.
Μια νέα μελέτη που λάβαμε από το Λονδίνο και δημοσιεύτηκε στην Road Safety GB, έδειξε ότι τα φιλμάκια που δείχνουν υπεύθυνη συμπεριφορά (positivity) θα μπορούσαν να ωθήσουν τους νεαρούς οδηγούς να οδηγούν λιγότερο επικίνδυνα, παρά τα βίντεο που στοχεύουν στην πρόκληση φόβου (fear) με βίαιες συγκρούσεις και αίμα. Το αποτέλεσμα ήταν ακόμη πιο έντονο όταν προβλήθηκαν στους νέους τα ίδια φιλμάκια θετικότητας και φόβου, σε μορφή VR.
Η μελέτη, η οποία διενεργήθηκε από το University of Antwerp σε συνεργασία με το University of Southampton και το University of Warwick, έδειξε τα αποτελέσματα στην συμπεριφορά 146 νεαρών οδηγών οι οποίοι παρακολούθησαν δύο διαφορετικά βίντεο με στόχο να συγκριθούν οι διαφορές στις συμπεριφορές τους απέναντι στην επικίνδυνη οδήγηση. Οι μισοί από τους νεαρούς είδαν ένα βίντεο διάρκειας έξι λεπτών που είχε ως στόχο να προκαλέσει τον φόβο μέσω μιας βίαιης σύγκρουσης που προκλήθηκε από έναν απερίσκεπτο οδηγό του οποίου απέσπασαν την προσοχή του οι επιβάτες του.
Οι υπόλοιποι μισοί νεαροί παρακολούθησαν ένα βίντεο που δείχνει μια θετική σκηνή με έναν προσεκτικό οδηγό ο οποίος ζητά από τους επιβάτες του να μην του αποσπούν την προσοχή.
Και οι δύο ταινίες οδικής ασφάλειας αναπτύχθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ειδικά για τις υπηρεσίες Πυροσβεστικής και Πρώτων Βοηθειών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η μελέτη εξέτασε επίσης εάν η παρακολούθηση των βίντεο σε μορφή VR, είχε διαφορετικά αποτελέσματα από την παρακολούθηση των βίντεο σε μια δισδιάστατη (2D) οθόνη τηλεόρασης. Και όντως, το φιλμάκι της θετικότητας σε μορφή VR είχε καλύτερα αποτελέσματα από το φιλμάκι φόβου, με ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό.
Κάθε νέος που συμμετείχε πήρε ένα ερωτηματολόγιο για να αξιολογήσει τη στάση του ως προς τον κίνδυνο που πιθανόν να βρει στο δρόμο πριν και μετά τη δοκιμή. Στο τέλος της δοκιμής, πήραν επίσης ένα δεύτερο τεστ, το Vienna-Risk-Taking Test-Traffic.
Σε αυτό το τεστ, παρακολούθησαν βιντεοκλίπ καταστάσεων οδήγησης που απαιτούν αντίδραση οδηγού (για παράδειγμα, λαμβάνοντας υπόψη εάν θα προσπεράσουν σε παγωμένες συνθήκες) και τους ζητήθηκε να δηλώσουν εάν και πότε θεωρούσαν τον ελιγμό πολύ επικίνδυνο. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι ταινίες με θετικό πλαίσιο μείωσαν σημαντικά την επικίνδυνη οδήγηση τόσο όταν εμφανίστηκαν σε οθόνη 2D αλλά και ακόμη περισσότερο όταν προβλήθηκαν σε μορφή VR.
Αντίθετα, η ταινία φόβου που εμφανίζεται στο VR απέτυχε να μειώσει τις επικίνδυνες οδηγικές συμπεριφορές και, στην πραγματικότητα, αύξησε την ανάληψη κινδύνων των νέων οδηγών.
Ο Dr. Yaniv Hanoch, αναπληρωτής καθηγητής διαχείρισης κινδύνου (risk management) στο University of Southampton, δήλωσε: «Η εξεύρεση των καλύτερων μέσων για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος της εκπαίδευσης των νέων σε θέματα οδικής ασφάλειας είναι υψίστης σημασίας. Aυτή η έρευνα παρέχει την πρώτη εξέταση των επιπτώσεων τόσο του περιεχομένου των μηνυμάτων (θετικότητα αντί φόβος) όσο και του τρόπου παράδοσης των μηνυμάτων στους νέους οδηγούς».
Σημείωση του γράφοντος:
Άραγε, σε ότι έχει να κάνει με την πανδημία, αν γινόταν μια αντίστοιχη έρευνα με δύο φιλμάκια ή ειδήσεις, η μια με εκφοβισμό για την κακή υγειονομική κατάσταση και η άλλη με θετική προσέγγιση στο θέμα, ποιος τρόπος θα είχε τα πιο καλά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του ιού από τους πολίτες;
Μεγάλο ερώτημα…
