Οι κάμερες στους κυπριακούς δρόμους δεν είναι προτεραιότητα!

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Παρά το γεγονός ότι τα στατιστικά για τα δυστυχήματα στην Κύπρο δεν ευνοούν ένα τέτοιο έξοδο (45 εκατ. ευρώ), η Πολιτεία, μετά από 13 χρόνια και κυβερνήσεις από όλους τους χώρους, επαναφέρει τις κάμερες στους δρόμους.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι οι κάμερες μειώνουν τα δυστυχήματα, όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ στην Κύπρο. Αυτό υποστηρίζουμε εμείς και μάλιστα με στοιχεία και όχι με δηλώσεις εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης.

Τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας λοιπόν δείχνουν ξεκάθαρα πως το διάστημα που είχαν τοποθετηθεί κάμερες στην Κύπρο στο παρελθόν (2006 -2007) ΔΕΝ είχαν μειώσει τα δυστυχήματα παρά τις άστοχες δηλώσεις των υπευθύνων όλων των κυβερνήσεων από τότε μέχρι σήμερα. Αντίθετα σε κάποια σημεία τα δυστυχήματα είχαν αυξηθεί, όπως και οι νεκροί.

Παρόλα αυτά, λόγω κεκτημένης ταχύτητας δεκαετιών και μη σωστής ανάλυσης των δεδομένων, αντί να συγκεντρωθούμε στους παράγοντες που προκαλούν τα δυστυχήματα ( ναρκωτικά, μη χρήση κράνους και ζώνης, χρήση κινητού, ντελιβεράδες, ηλικιωμένοι οι οποίοι αποτελούσαν το 44% των νεκρών του 2019 κλπ) χρησιμοποιούμε ένα τέτοιο ποσό για να καλύψουμε 30 σημεία σε ένα δίκτυο 13,000 χλμ στην Κύπρο, τα οποία σημεία τα τελευταία χρόνια δεν έχουν να επιδείξουν αύξηση σε δυστυχήματα (χωρίς την χρήση καμερών) αντίθετα κάποια έχουν επιδείξει και μείωση.

Και για να μην μας "κρίνουν" οι υπεύθυνοι ότι μιλάμε χωρίς στοιχεία, παραθέτουμε στοιχεία ενδεικτικά μόνο από ένα σημείο που είχε κάμερες, την διασταύρωση Λεωφ. Γρίβα Διγενή με Λεωφ. Δημ. Σεβέρη στην Λευκωσία.

Το 2005 χωρίς κάμερες: 5 συγκρούσεις.
Το 2006 ΜΕ ΚΑΜΕΡΕΣ για μερικούς μήνες: 11 συγκρούσεις (πιθανότατα από τα απότομα φρεναρίσματα λόγω των καμερών).
Το 2007 ΜΕ ΚΑΜΕΡΕΣ για 8 μήνες: 5 συγκρούσεις
Το 2008 ΧΩΡΙΣ κάμερες: 2 συγκρούσεις

Από το 2009 μέχρι το 2019 ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ: με εξαίρεση το 2010 που είχαμε 3 συγκρούσεις, τις υπόλοιπες χρονιές είχαμε 0 μέχρι 2 συγκρούσεις (από το 2014 και μετά έχουμε 0 ως 1 σύγκρουση). ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ.

Δίνουμε αυτά τα στοιχεία (έχουμε στοιχεία για όλα τα σημεία) και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από τους υπεύθυνους να προβούν στις πιο κάτω πράξεις, με δεδομένο ότι δυστυχώς δεν μπορούν αυτά τα εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για τις κάμερες να δοθούν σε άλλα βελτιωτικά έργα που θα μειώσουν τα δυστυχήματα:

Να παρουσιάσουν στοιχεία για ΟΛΑ τα σημεία που θα τοποθετηθούν κάμερες ώστε να επιβεβαιώνεται ότι υφίσταται λόγος τοποθέτησης τους (μελανά σημεία, αύξηση δυστυχημάτων χωρίς κάμερες). ΠΡΙΝ την τοποθέτηση τους.
Να γίνει απολογισμός μετά την τοποθέτηση τους σε τακτά διαστήματα αν και κατά πόσο έφεραν αποτελέσματα.
Αν δεν έχουν φέρει αποτελέσματα, δηλαδή μείωση των δυστυχημάτων, κάποιος να λογοδοτήσει γιατί θα έχουμε ξοδέψει 45 εκατ. ευρώ χωρίς λόγο.
Τοποθέτηση καμερών ΜΟΝΟ σε μελανά σημεία (εκεί που έχουν γίνει δυστυχήματα τα τελευταία 5 χρόνια) και όχι όπου θυμηθούμε. Αλλιώς μετά εύλογα κάποιος μπορεί να αναφέρει την εισπρακτική πολιτική των καμερών.

Ξαναδηλώνουμε ότι ούτε θέλουμε να τρέχουν στους δρόμους, ούτε υποστηρίζουμε την ταχύτητα. Ούτε είμαστε εναντίον των καμερών. Διαφωνούμε με την προτεραιότητα.

Και βέβαια, γνωρίζουμε τι συμβαίνει στους δρόμους με επίσημα στοιχεία τα οποία οι υπεύθυνοι, κολλημένοι στις κάμερες, δεν εξετάζουν.

20 χρόνια BURNOUT – Τιμή στο θρυλικό περιοδικό που έβαλε τις βάσεις για την ανάπτυξη του motorsport και tuning

Τον Απρίλιο του 2004 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του κυπριακού BURNOUT. Ένα περιοδικό που άφησε εποχή στο χώρο του tuning, των Clubs αυτοκινήτων, αλλά και του motorsport. Δεν μου αρέσει να μιλώ για τα επιτεύγματα μας, αλλά το BURNOUT, είναι ιστορία.

Η όλη φάση ξεκίνησε από την Ελλάδα όπου από το 1999 μέχρι το 2003 διοργανώναμε αποκλειστικά τους αγώνες dragster. Τα ρεκόρ επισκεψιμότητας (22.000 θεατές) και συμμετοχών (190 auto – moto σε ένα αγώνα) δεν έχουν σπάσει ποτέ. Και δεν προβλέπεται να σπάσουν. Ακόμη και τον 1ο αγώνα drift στην Ελλάδα, εμείς τον διοργανώσαμε, στις Αφίδνες…

Στην Κύπρο διοργανώσαμε τους πρώτους αγώνες dragster to 2002 και 2003. Όλα τότε με το ελληνικό BURNOUT σαν χορηγό επικοινωνίας.

Και τότε ήταν που είδαμε το κενό στην Κύπρο και με συνοπτικές διαδικασίες, στήσαμε το κυπριακό BURNOUT. Η αναγνωσιμότητα του τότε είχε ταράξει τα νερά στα διαφημιστικά γραφεία. Προσπαθούσαν με πάθος να το μειώσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Το έβρισκαν μπροστά τους τα δήθεν «αντρικά» περιοδικά των μεγάλων εκδοτικών εταιρειών που έτρωγαν την σκόνη του BURNOUT, του «περιοδικού του δρόμου». Ενός περιοδικού πολύ προχωρημένου για την εποχή του.

Πάρτυ, διοργανώσεις, το πρώτο Extreme Car Show, οι πρώτοι αγώνες Drift στη Δρομολαξιά και οι βάσεις για αναγνώριση του αθλήματος μας στην κοινωνία της μάππας, είχαν μπει από τα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας του. Η ανάπτυξη του tuning και του motorsport, ήταν ραγδαία. Οι προσκλήσεις σε τηλεοπτικά πάνελ και ραδιόφωνα για την οδική ασφάλεια πολλές. Γιατί εμείς ξέρουμε τι λέμε και δεν κρυβόμαστε.

Έκτοτε, χωρίς να επεκταθώ σε λεπτομέρειες, το BURNOUT το οποίο ολοκλήρωσε τον κύκλο του το 2012 (πουλώντας αντίτυπα για χρόνια μετά) αλλά άφησε το στίγμα του παντού, μέχρι και σήμερα.

Λίγα είναι τα άτομα και οι φορείς που ώθησαν το motorsport στην Κύπρο. Δεν το κάναμε μόνοι μας. Μην με παρεξηγάτε.

Όμως το BURNOUT, τα έργα του και η σημερινή του προέκταση, είναι ακόμη ζωντανή:

Το Boyz Stuff Show που ακόμη πολλοί το ονομάζουν BURNOUT, κλείνει 20 χρόνια ζωής φέτος!
Η Achna Speedway για την οποία το BURNOUT έδωσε μάχες με τον ιδιοκτήτη πριν ανοίξει, κρατιέται ζωντανή από την ομάδα του BURNOUT που την διαχειρίζεται εδώ και 5 + χρόνια με πρωτοστάτη τον Αυγουστή «του BURNOUT».
Το Petrolheads Festival, το Πρωτάθλημα Αναβάσεων, το Πρωτάθλημα Time Attack, το Gymkhana, όλα με την στήριξη μας, έχουν ένα άρωμα BURNOUT.

Πολλά από τα Clubs αυτοκινήτων, είχαν δημιουργηθεί (και πρωτο εμφανιστεί) στο BURNOUT.

Θυμάμαι ακόμη τα αυτοκίνητα στους δρόμους με τα αυτοκόλλητα BURNOUT που δίναμε δώρο με τα τεύχη μας.

Κρατάω ακόμη τα μηνύματα θαυμασμού, τα δώρα που μας έστελναν, τις επιστολές. Τα τηλεφωνήματα και τα βράδια που περνάγαμε στο αρχηγείο για να βοηθήσουμε τους δικούς μας street racers που τους μάζευαν τα αυτοκίνητα οι «θυμωμένοι» ζετάδες να τα πάρουν πίσω. Τις μάχες για αλλαγή της νομοθεσίας για τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα που καλά κρατεί.

Το BURNOUT ήταν μια ιδέα. Ένας τρόπος ζωής. Ένα πολύ προχωρημένο project για την εποχή του. Σήμερα, το τιμάμε.

Είμαι πολύ περήφανος που το έφερα στην Κύπρο και σήμερα, 20 χρόνια μετά, το μόνο που μπορώ να πω, είναι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» εκ μέρους όλων όσων έζησαν υπέροχες στιγμές BURNOUT.

Χαίρομαι που πολλοί ακόμη με αποκαλούν ο «Στέλιος ο BURNOUT».

Στέλιος Κυθρεώτης

Editorial

Οι κάμερες στους κυπριακούς δρόμους δεν είναι προτεραιότητα!

20 χρόνια BURNOUT – Τιμή στο θρυλικό περιοδικό που έβαλε τις βάσεις για την ανάπτυξη του motorsport και tuning