Την facelift έκδοση του άκρως εμπορικά πετυχημένου 2008 παρουσίασε η Peugeot, στη προσπάθεια της να διασφαλίσει πως το μοντέλο θα παραμείνει φρέσκο και ανταγωνιστικό.
Το μοντέλο που από τα τέλη του 2019, όπου και κυκλοφόρησε στην αγορά, έχει σημειώσει ήδη περισσότερες από 700.000 πωλήσεις, αποκτά την πιο πρόσφατη σχεδιαστική ταυτότητα της γαλλικής εταιρίας, που πρωτοπαρουσιάστηκε με το 508 νωρίτερα φέτος, όπως και το νέο σήμα.
Το αυτοκίνητο φέρει νέα φωτιστικά σώματα, τριπλά κάθετα LED φώτα ημέρας που μοιάζουν με νύχια, νέους προφυλακτήρες, νέα μάσκα, νέα μαύρα ένθετα, νέες ζάντες 16″ έως 18″, ενώ υπάρχει και ένα νέο εξωτερικό χρώμα, το Selenium Grey, που συνδυάζεται με μαύρη οροφή. Επίσης υπάρχει το νέο λευκό Okenite με μπλε-γκρι ανταύγειες, όπως και τα Artense Grey, Black Perla Nera, Elixir Red και Vertigo Blue. Ανεξάρτητα από το χρώμα, όλα τα ανανεωμένα 2008 έχουν μαύρα καλύμματα πλευρικών καθρεπτών.
Στο εσωτερικό ξεχωρίζει η μεγάλη οθόνη αφής 10″, με τις εκδόσεις Allure και GT να έχουν τον επανασχεδιασμένο ψηφιακό πίνακα οργάνων 10″, που στην έκδοση GT διαθέτει και 3D εφέ. Νέος είναι και ο επιλογέας ταχυτήτων στις εκδόσεις με χειροκίνητο κιβώτιο, ενώ υπάρχουν νέα διακοσμητικά, νέες επενδύσεις και δυνατότερος επαγωγικός ασύρματος φορτιστής για smartphone, με ισχύ 15W (5W στα προηγούμενο μοντέλο).
Μηχανικά, η ηλεκτρική έκδοση, το e-2008, αποκτά δυνατότερο ηλεκτροκινητήρα που αποδίδει 156 άλογα, 20 περισσότερα από πριν ή αν προτιμάς αύξηση 15%, με την ροπή να παραμένει η ίδια στα 260 Nm ροπής.
Επιπλέον το ηλεκτρικό μοντέλο της γαλλικής εταιρίας αποκτά μια νέα μπαταρία 54 kWh (50 kWh η προηγούμενη), που λειτουργεί στα 400 Volt και αυξάνει την αυτονομία από τα 345 στα 406 χλμ στον κύκλο WLTP. Η μπαταρία φορτίζει με ταχυφορτιστή έως 100 kW, κάτι που σημαίνει πως από το 20 έως το 80% χρειάζεται 30 λεπτά, ενώ απαιτεί 4 ώρες και 40 λεπτά από ένα Wall Box (7,4 kW) και 11 ώρες και 10 λεπτά από μία ενισχυμένη παροχή (3,2 kW).
Στις αρχές του 2024, το νέο 2008 θα διατίθεται και με το νέο σύστημα κίνησης 48V Hybrid, το οποίο αποτελείται από έναν νέας γενιάς 1.200άρη βενζινοκινητήρα PureTech 136 ίππων, σε συνδυασμό με ένα νέο 6τάχυτο αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη που περιλαμβάνει ηλεκτροκινητήρα.
Χάρη σε μια μπαταρία που φορτίζεται κατά την οδήγηση, αυτή η τεχνολογία προσφέρει επιπλέον ροπή στις χαμηλές στροφές, και έως και 15% μικρότερη κατανάλωση. Στην οδήγηση στην πόλη, το νέο 2008 με το υβριδικό σύστημα κίνησης, μπορεί να λειτουργεί περισσότερο από το 50% του χρόνου ως αμιγώς ηλεκτροκίνητο, εκπέμποντας μηδενικούς ρύπους.
Εκτός από τους εξηλεκτρισμένους κινητήρες που αναφέρθηκαν πιο πάνω, στη γκάμα του 2008 περιλαμβάνονται και επιλογές κινητήρων βενζίνης και πετρελαίου που δίνουν στον κάθε πελάτη τη δυνατότητα να επιλέξει αυτόν που ικανοποιεί τις δικές του ανάγκες.
Συγκεκριμένα είναι διαθέσιμος ο PureTech 100, ο 3-κύλινδρος βενζινοκινητήρας 1,2-λίτρων με ισχύ 100 ίππων που συνδυάζεται με χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων. Επίσης υπάρχει ο PureTech 130, ο 3-κύλινδρος βενζινοκινητήρας 1,2-λίτρων με ισχύ 130 ίππων, που συνδυάζεται είτε με χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων, ή με αυτόματο κιβώτιο 8 σχέσεων.
Για όσους θέλουν έναν diesel κινητήρα, υπάρχει ο BlueHDi 130 EAT8, ο 4-κύλινδρος 1.500άρης turbodiesel με ισχύ 130 ίππων και συνδυάζεται με αυτόματο κιβώτιο 8 σχέσεων.
Το ανανεωμένο Peugeot 2008 θα ξεκινήσει την εμπορική του πορεία στην ελληνική αγορά το τελευταίο τρίμηνο του 2023. Για να διευκολυνθεί η επιλογή των πελατών, η γκάμα του νέου 2008 γίνεται πιο απλή, με τρεις εκδόσεις τις Active, Allure και GT, οι οποίες στο βασικό τους εξοπλισμό περιλαμβάνουν:
Active: νέα φωτιστική υπογραφή με 3 όνυχες μπροστά και 3 διπλά LED πίσω, αισθητήρες πάρκινγκ πίσω, αυτόματος κλιματισμός, ηλεκτρικά παράθυρα εμπρός και πίσω, ηλεκτρικοί καθρέφτες, Peugeot i-Cockpit με κεντρική οθόνη αφής 10 ιντσών, θύρα USB-C μπροστά.
Allure: Ότι η Active συν ζάντες αλουμινίου 17ιντσών “Karakoy”, εμπρός γρίλια στο χρώμα του αμαξώματος, υψηλής ευκρίνειας κάμερες υποβοήθησης στάθμευσης εμπρός και πίσω, hands free πρόσβαση και εκκίνηση, ηλεκτρικά αναδιπλούμενοι πλευρικοί καθρέφτες, Adaptive Cruise Control, Peugeot i-Cockpit με ψηφιακό πίνακα οργάνων 10 ιντσών και κεντρική οθόνη αφής 10 ιντσών υψηλής ευκρίνειας, Peugeot i-Connect σύστημα infotainment με πλήρεις δυνατότητες συνδεσιμότητας του smartphone, 2 θύρες UBS-C εμπρός και 1 θύρα USB-C και 1 USB-A πίσω.
GT: Ότι η Allure συν full LED μπροστινά φώτα, ζάντες αλουμινίου 18 ιντσών “Evissa”, ηλεκτρικά αναδιπλούμενοι πλευρικοί καθρέφτες με φωτισμό υποδοχής, εσωτερικό φωτοχρωματικό καθρέφτη Frameless, οροφή σε απόχρωση Black Diamond, σήματα GT, Peugeot i-Connect Advanced (3D Connected Navigation).
Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron
Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.
Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.
Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.
Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.
Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.
Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.
Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.
Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.
Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.
Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.
Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.
Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.
Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.
Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.
Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.
Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.
Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.
Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Zougla.gr