Το 1991 η Mazda ίδρυσε την M2 Incorporated, μια εταιρία που έγινε γνωστή και ως Mazda Two και ήταν υπεύθυνη για την ανάπτυξη και την παραγωγή ανταλλακτικών και bodykit, ενώ παράλληλα κατασκεύαζε και ειδικές εκδόσεις των μοντέλων της Mazda.
Το πρώτο της αυτοκίνητο ήταν το M2 1001, γνωστό και ως Cafe Racer/Clubman. Βασίζονταν στο ΜΧ-5 και μόλις 300 τέτοια κατασκευάστηκαν.
Η εμφάνισή του αντλεί έμπνευση από τα κλασσικά αγωνιστικά roadster μοντέλα της δεκαετίας του ’60 και έχει χαμηλότερη και σκληρότερη ανάρτηση, εξάτμιση της HKS, μπλοκέ διαφορικό, με τον κινητήρα να δυναμώνει και να αποδίδει περισσότερα άλογα.
Ακολούθησε το M2 1002 το 1992, γνωστό ως Vintage που και αυτό βασίστηκε στο MX-5 αλλά δεν έχει τόσο επιθετική εμφάνιση όσο το Cafe Racer, αφού στόχευε περισσότερο στη πολυτέλεια, έχοντας δερμάτινες και ξύλινες επενδύεις στο εσωτερικό.
Η εταιρία στη συνέχεια παρουσίασε διάφορα πρωτότυπα που κανένα δεν πέρασε στη παραγωγή, προτού κατασκευάσει 50 μονάδες του M2 1015 που βασίζονταν στο Autozam AZ-1 έχοντας νέο bodykit.
Ένα από τα πιο ακραία πρωτότυπα που παρουσίασε ήταν το M2 1006 “CobraSter” που βασιζόταν στο MX-5 και φορούσε έναν V6 2,5-λίτρων κινητήρα. Η εταιρία κατασκεύασε 2 πρωτότυπα αλλά δεν το πέρασε ποτέ στη παραγωγή εξαιτίας της πολυπλοκότητας και των εκτεταμένων τροποποιήσεων που χρειαζόταν.
Το 1995 και μόλις 4 χρόνια μετά την ίδρυσή της, η M2 Incorporated έπεσε θύμα της οικονομικής κρίσης, με την Mazda να την κλείνει για να μειώσει τις ζημιές.
Πηγή: Autoblog.gr
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.