Δυστυχώς όλα τα καλά στη ζωή έχουν ένα αναπόφευκτο τέλος. Το θρυλικό GT-R βρίσκεται στην παραγωγή από τον Δεκέμβριο του 2007, αλλά ο χρόνος του τελειώνει. Έχει αποσυρθεί από τις περισσότερες αγορές και το τελευταίο μοντέλο της τελευταίας ειδικής έκδοσης, θα παραδοθεί στα τέλη του επόμενου έτους.
Αλλά η Nissan νιώθει την ανάγκη να ξεκαθαρίσει πως δεν «σκοτώνει» το supercar επειδή το θέλει, αλλά επειδή είναι υποχρεωμένη να το κάνει.
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Top Gear, ο Pierre Loing, επικεφαλής των παγκόσμιων προϊόντων της αυτοκινητοβιομηχανίας, εξήγησε γιατί το GT-R ζει με δανεικό χρόνο: «Πωλείται εδώ και 17 χρόνια και θα θέλαμε να το κρατήσουμε άλλα 17 , αλλά οι κανονισμοί δεν μας το επιτρέπουν» Πράγματι, το supercar αποσύρθηκε από την Ευρώπη τον Ιούλιο του 2021, όταν εισήχθησαν νέοι κανονισμοί θορύβου. Μέχρι τότε, είχε ήδη αποσυρθεί από την αγορά της Αυστραλίας, επειδή δεν πληρούσε αυστηρότερους κανονισμούς για τα τεστ πρόσκρουσης σε πλευρικές συγκρούσεις.
Όταν η γενιά ενός αυτοκινήτου τελειώνει (στα 4 με 6 χρόνια συνήθως), αυτό σημαίνει ότι η αντικατάστασή του είναι προ των πυλών από μία νέα. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για το R35 καθώς όταν η παραγωγή τελειώσει το 2025, η Nissan δεν θα έχει άλλο αυτοκίνητο για να καλύψει το κενό στο εργοστάσιο Tochigi στην Ιαπωνία.
Το περσινό πρωτότυπο Hyper Force άφησε να εννοηθεί η προοπτική ενός αμιγώς ηλεκτρικού R36 με μπαταρίες στερεάς κατάστασης. Ωστόσο, ας θυμηθούμε πόσο καιρό χρειάστηκε η Nissan για να λανσάρει την απερχόμενη γενιά. Μάλιστα στις αρχές του 2024, ο διευθυντής σχεδιασμού προγράμματος της Nissan, Giovanny Arroba, πρότεινε ότι το επόμενο GT-R θα λανσαριστεί μέχρι το 2030. Αποκάλεσε το Hyper Force ένα «τολμηρό αλλά απτό όνειρο που θα επιτευχθεί μέχρι το τέλος της δεκαετίας».
Άλλα μεγάλα «θύματα» των αυστηρότερων κανονισμών
Η αυστηρότερη νομοθεσία έφερε το τέλος σε αρκετά οχήματα επιδόσεων στην Ευρώπη όπως τα: Toyota GR86, Subaru BRZ, Porsche Boxster, Porsche Cayman (λόγω αυστηρότερων νόμων για την κυβερνοασφάλεια). Επιπλέον, η Mazda απέσυρε τον κινητήρα 2,0 λίτρων του MX-5 Miata, αφήνοντας στους λάτρεις του roadster μόνο τη μικρότερη μονάδα των 1,5 λίτρων.
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.