Όταν άνοιξε το Empire State Building το 1931 ως το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο –τίτλο που διατήρησε για σχεδόν 40 χρόνια– κανείς δεν οραματιζόταν να ανεβάσει στην οροφή του ένα αυτοκίνητο. Όμως το φθινόπωρο του 1965 ο Αντιπρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του κτιρίου Robert Leury κάλεσε τον William Benton, τον Εμπορικό Διευθυντή της Ford, για μια συνάντηση. Εκείνη την περίοδο επικρατούσε φρενίτιδα με τις Mustang και ο Leury είχε μια ιδέα.
Ο Benton πήγε στα κεντρικά γραφεία της Ford και οργάνωσε μια ομάδα 8 ατόμων οι οποίοι προσπάθησαν να βρουν τρόπο ώστε να ανεβάσουν μια Ford Mustang του 1966 στον 86ο όροφο του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο.
Το συγκεκριμένο εγχείρημα ήταν μεγάλη πρόκληση αφού, εξαιτίας της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής του Empire State Building με το εξαιρετικά επικλινές πάνω μέρος, ήταν πολύ περίπλοκο και επικίνδυνο να προσεγγιστεί από ελικόπτερο.
Οι μηχανικοί της Ford ταξίδεψαν στη Νέα Υόρκη και μέτρησαν λεπτομερώς τους εσωτερικούς χώρους του κτιρίου, τους διαδρόμους, τις πόρτες, τα δωμάτια και τα ασανσέρ. Έτσι κατέληξαν στον τρόπο που θα ανέβαζαν το αμάξι στην οροφή. Θα το έκοβαν σε κομμάτια, θα το ανέβαζαν με τους ανελκυστήρες και θα το συναρμολογούσαν ξανά πάνω στο παρατηρητήριο.
Ήταν μια επιχείρηση που χρειαζόταν λεπτούς χειρισμούς ώστε να μη γίνουν ζημιές στο αυτοκίνητο και να μοιάζει σα να μην τεμαχίστηκε ποτέ.
Το αμάξι είχε 4,5 μέτρα μήκος και έπρεπε να βρουν τρόπο να το χωρέσουν σε ασανσέρ με ύψος 2 μέτρα. Έκοψαν το αμάξωμα του λευκού κάμπριο αυτοκινήτου σε τέσσερα κύρια κομμάτια – παρμπρίζ, μπροστινό, κεντρικό και πίσω μέρος.
Για να διευκολύνουν την είσοδο, η κεντρική κονσόλα και οι πόρτες αφαιρέθηκαν και στη συνέχεια έκαναν το ίδιο με το κιβώτιο ταχυτήτων, τον κινητήρα και τον άξονα. Για να επανασυναρμολογήσουν το αυτοκίνητο, είχαν σχεδιάσει και κατασκευάσει μια σειρά αγκυλών έτσι ώστε τα κομμάτια να μπορούν να κουμπώσουν εύκολα ξανά και να βιδωθούν στη θέση τους. Για να μετακινήσουν τα βαριά κομμάτια, έφτιαξαν ένα καρότσι για να τα μεταφέρουν μέσα και έξω από τους ανελκυστήρες. Είχαν κάνει πρακτικές δοκιμές σε παρόμοια ασανσέρ στα κεντρικά γραφεία της Ford στο Dearborn και όλα φαινόταν πως θα πήγαιναν όπως είχαν προγραμματιστεί.
Η επιχείρηση ορίστηκε για τις 20 Οκτωβρίου του 1965, στις 10:30 το βράδυ. Η ομάδα, φορώντας άσπρες στολές, άρχισε να αποσυναρμολογεί το αμάξι στο ισόγειο του κτιρίου και ξεκίνησαν το ανέβασμα του αυτοκινήτου στην οροφή.
Πάνω που φαινόταν πως όλα πηγαίναν όπως είχαν σχεδιάσει, το μπροστινό μέρος ήταν ελάχιστα πιο ψηλό από όσο μπορούσε να χωρέσει στον ανελκυστήρα. Με μερικές τροποποιήσεις κατάφεραν να το χωρέσουν κι έτσι όλα πήραν τον δρόμο τους. Μόλις ανέβασαν όλα τα κομμάτια, ξανασυναρμολόγησαν το αμάξι γύρω στις 4:30 τα ξημερώματα ενώ φυσούσαν άνεμοι που έφταναν τα 40 μίλια/ώρα. Ελικόπτερα πετούσαν πάνω από το κτίριο ώστε να ξεκινήσουν τη φωτογράφηση. Στις 11 το πρωί οι φωτογραφίες είχαν τραβηχτεί και το όχημα αποσυναρμολογήθηκε ξανά και συναρμολογήθηκε στον εσωτερικό χώρο του παρατηρητηρίου, όπου και παρέμεινε, κι έτσι μπορούσαν να το θαυμάζουν οι επισκέπτες του κτιρίου.
Εκείνη τη μέρα μόνο υπολογίζεται πως το είδαν 14.000 επισκέπτες και σίγουρα πολλές χιλιάδες ακόμα τους μήνες που ακολούθησαν.
Το θέαμα που δημιουργήθηκε στο Empire State ήταν μεγάλης αποτελεσματικότητας μάρκετινγκ που λειτούργησε και προσέλκυσε τους ανθρώπους στις εκθέσεις της Ford εκείνη τη χρονιά. Το 1966, η Ford πούλησε τον εντυπωσιακό αριθμό των 607.568 Mustang, τις περισσότερες που έχουν πουληθεί ποτέ σε έναν χρόνο. Μέχρι τον Μάρτιο του 1967, ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα πουλήθηκαν από την κυκλοφορία της, περίπου την ίδια στιγμή που η συγκεκριμένη Mustang αποσύρθηκε από τον υψηλότερο εκθεσιακό χώρο που υπήρξε ως τότε.
Πηγή: Lifo.gr
Η Ρομποτική Μοτοσυκλέτα της Yamaha κέρδισε το βραβείο Red Dot
Η Motoroid2 σχεδιάστηκε για να δείχνει «ζωντανή». Η Yamaha, εδώ και δεκαετίες, ισορροπεί ανάμεσα στην τεχνική ακρίβεια και το συναίσθημα. Αυτό φαίνεται τόσο στις μοτοσυκλέτες του MotoGP, όσο και στα κλασικά της πιάνα. Έχει αυτή την εμμονή να δημιουργεί μοτοσυκλέτες που δεν λειτουργούν απλώς, αλλά συντονίζονται με τον αναβάτη και προκαλούν πολλά συναισθήματα.
Και με την Motoroid2, η Yamaha δεν εντυπωσιάζει μόνο τους αναβάτες. Μόλις κέρδισε μία από τις πιο σημαντικές διακρίσεις στο παγκόσμιο design: το Red Dot Award στον διαγωνισμό Design Concept 2025.
Δεν πρόκειται μόνο για επιβράβευση από τον κόσμο των μοτοσυκλετών, αλλά είναι μία παγκόσμια επιβράβευση από την κοινότητα του design. Ένα μήνυμα ότι αυτό έχει σημασία. Ότι αυτός ο συνδυασμός τέχνης, συναισθήματος και τεχνολογίας του μέλλοντος αξίζει να γιορτάζεται.
Και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί. Η Motoroid2 δεν μοιάζει με τίποτα άλλο που κυκλοφορεί στο δρόμο, ούτε με ανθρωποειδές ρομπότ. Η φωτιζόμενη, εμπνευσμένη από το σχήμα των φύλλων κατασκευή της που ονομάζεται κυριολεκτικά “Leaf” λειτουργεί ταυτόχρονα ως οπτικό κέντρο και διαισθητική διεπαφή. Δεν είναι εκεί για να τη χρησιμοποιείς στις μετακινήσεις ή να την οδηγείς ακουμπώντας τα γόνατα στις στροφές. Είναι εκεί για να ανταποκρίνεται στην παρουσία σου, τις κινήσεις και την αφή σου. Η μοτοσυκλέτα αντιδρά με φως, με το σχήμα που αντιλαμβάνεται μπροστά της και ισορροπεί επικοινωνώντας μέσα από την κίνησή της. Δεν την οδηγείς απλώς. Αλληλεπιδράς μαζί της. Μπορεί κανείς να πει ότι σχεδόν γίνεσαι ένα μαζί της.
Ολόκληρη η μοτοσυκλέτα σχεδιάστηκε για να δείχνει και να συμπεριφέρεται ως ζωντανή. Αυτός ήταν ο στόχος της Yamaha από την αρχή: να δημιουργήσει έναν σύντροφο, όχι απλώς ένα όχημα. Και ενώ η πρώτη Motoroid το 2017 σόκαρε με το ότι μπορούσε να σταθεί όρθια και να προχωρά μόνη της, η Motoroid2 πάει αυτό το όραμα ακόμα πιο πέρα, κάτι πιο κοντά σε ένα ζώο, ή ίσως ακόμα και σε έναν φίλο που σε αντιλαμβάνεται καθώς πλησιάζεις, που ακούει και που μαθαίνει.
Η Motoroid2 μας υπενθυμίζει ότι οι μοτοσυκλέτες μπορούν να είναι εκφραστικές, συναισθηματικές, ακόμα και… χαριτωμένες. Αυτό είπαν αρκετοί και για την πρώτη Motoroid.
Με την Motoroid2, η Yamaha αποδεικνύει ότι το μέλλον της μετακίνησης δεν χρειάζεται να είναι ψυχρό ή αποστειρωμένο. Μπορεί να είναι ζεστό, οργανικό και διαδραστικό. Μπορεί να είναι περίεργο και λίγο μη πρακτικό, αλλά αυτό ακριβώς το κάνει διαφορετικό.
Και τώρα, με ένα Red Dot Award στο ενεργητικό της, ο κόσμος αρχίζει να παίρνει αυτή την έμπνευση στα σοβαρά.
Η Yamaha δεν κατασκευάζει απλώς μια μοτοσυκλέτα εδώ. Εξερευνά τα όρια ανάμεσα σε μηχανή και οντότητα. Η διάκριση με το Red Dot Award επιβεβαιώνει ότι αυτή η ιδέα έχει ξεπεράσει τα όρια της απλής τεχνολογικής περιέργειας και έχει μετατραπεί σε μια φιλοσοφία σχεδιασμού. Η Motoroid2 είναι πλέον μια δήλωση – όχι για επιδόσεις ή ταχύτητα – αλλά για αλληλεπίδραση, παρουσία, και τη συναισθηματική δυναμική των μηχανών.
Τεχνολογία κίνησης & ισορροπίας:
Αυτή η μοτοσυκλέτα δεν είναι απλώς “εργαλείο μεταφοράς”, αλλά περισσότερο ένα διαδραστικό γλυπτό που ισορροπεί μόνο του.
Ο σχεδιασμός πάνω από τη χρηστικότητα. Η Yamaha Motoroid2 πιθανόν δεν θα κυκλοφορήσει ποτέ σε παραγωγή. Και αυτό είναι το νόημα. Είναι ένα πειραματικό σχέδιο, μια πρόκληση, που σκοπό έχει να αναδιαμορφώσει τις προσδοκίες μας για το τι μπορεί να είναι μια μοτοσυκλέτα ή μια μηχανή γενικότερα.
Η Yamaha είχε πάντα μια διπλή ταυτότητα. Κατασκευάζει κορυφαίες μοτοσυκλέτες και κορυφαία πιάνα. Η Motoroid2 είναι μια φυσική (αν και ριζοσπαστική) εξέλιξη αυτής της φιλοσοφίας: μια μηχανή που δεν σε μετακινεί μόνο σωματικά, αλλά και συναισθηματικά.
Και ενώ μπορεί να φαίνεται “μη πρακτική”, αυτό ακριβώς είναι που αναγνωρίζει το Red Dot Award για τα Design Concept: τολμηρά οράματα που ξεπερνούν τα όρια, ακόμη και αν δεν έχουν άμεση εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο. Μερικές φορές, οι πιο σημαντικές καινοτομίες είναι εκείνες που μας κάνουν να αισθανόμαστε, όχι απλώς να κινούμαστε.