Classic

19 Sep, 2019 Ώρα 19:00

Μία ξεχωριστή έκθεση για την Alfa Romeo στην... Γερμανία

Thumbnail

Μια ξεχωριστή έκθεση με την ονομασία "Mito Alfa Romeo" θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι επισκέπτες του Technik Museum στο Sinsheim της Γερμανίας. Αφιερωμένη στην ιστορία της μάρκας, η έκθεση καταλαμβάνει 3.000τ.μ. και περιλαμβάνει 40 εκθέματα που εκφράζουν την ιστορία, την τεχνολογία και την αγωνιστική κληρονομιά της Ιταλικής εταιρείας.

Close

_

Τα εκθέματα αποτελούν πολύτιμα κομμάτια της συλλογής της FCA Heritage, του οργανισμού που σαν στόχο έχει τη διατήρηση της κληρονομιάς των Ιταλικών μαρκών του ομίλου FCA. Η λίστα δεν περιλαμβάνει μόνο αγωνιστικές κατασκευές όπως η Alfa Romeo SE048SP ή η Alfa Romeo 1900 C2, που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως "Disco Volante", αλλά και εξαιρετικά δείγματα του Ιταλικού σχεδιασμού, όπως η Alfa Romeo 6C 2500 Super Sport. Τα αυτοκίνητα πλαισιώνονται  από μηχανικά μέρη όπως ένας κινητήρας της Formula 1 ή το πρωτοποριακό σύστημα τετρακίνησης Q4 που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Alfa Romeo 156. Η έκθεση παρουσιάζει την ιστορία της Alfa Romeo και εστιάζει στην εξέλιξη της, από το λογότυπο της, έως τις τεχνολογικές καινοτομίες που έχει πετύχει στα 109 χρόνια ζωής της.

Close

Το Technik Musuem στο Sinsheim ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1981 και σήμερα διατηρεί μία από τις μεγαλύτερες συλλογές μέσων μεταφοράς στην Ευρώπη προσελκύοντας περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο.

Μερικά από τα πιο ξεχωριστά εκθέματα που θα φιλοξενήσει η έκθεση είναι:

Close

Alfa Romeo 6C 2500 Super Sport (1947)

Γεννημένη το 1939, όπως και οι υπόλοιπες εκδόσεις της 6C 2500, η πορεία της Super Sport διεκόπη από το ξέσπασμα του 2ου Π.Π., με το μοντέλο να γνωρίζει μία δεύτερη νεότητα τα μεταπολεμικά χρόνια. Μέχρι το 1946 η Super Sport ήταν διαθέσιμη μόνο σε σασί, αφήνοντας τους πελάτες να επιλέξουν το αμάξωμα που επιθυμούσαν. Μετά την επανέναρξη των εργασιών κατασκευής στον τιμοκατάλογο προστέθηκε και η επιλογή ενός «πλήρους» αυτοκινήτου, με αμάξωμα σχεδιασμένο από την Touring. Εκτός από τον εντυπωσιακό σχεδιασμό το αυτοκίνητο ξεχώριζε για την υψηλή ποιότητα κατασκευής και τα κορυφαία για την εποχή υλικά. Κίνηση έδινε ένας εξακύλινδρος κινητήρας 2.500 κ.εκ. με 3 καρμπυρατέρ και απόδοση 105 ίππους.   

_

 

 

Alfa Romeo 1900 C2 "Disco Volante" (1952)

Το 1952 μετά την αποχώρηση της από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1, o επικεφαλής ανάπτυξης της Alfa Romeo Orazio Satta Puliga και οι τεχνικοί, σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν την 1900 σαν βάση ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου για την κατηγορία Sport. Παράλληλα αυτή η επιλογή θα ικανοποιούσε και τον εισαγωγέα της μάρκας στην Καλιφόρνια, Max Hoffman, που ζητούσε μία barchetta ικανή να αγωνιστεί στις ΗΠΑ. Η ομάδα της εταιρείας τροποποίησε τον κινητήρα τοποθετώντας αλουμινένιο μπλοκ αυξάνοντας παράλληλα τη χωρητικότητα στα 2 λίτρα. Η ισχύς αυξήθηκε στους 158 ίππους, ενώ η τελική ξεπέρασε τα 220χλμ./ώρα. Το χαλύβδινο σωληνωτό πλαίσιο έντυνε το ελαφρύ αλουμινένιο «φόρεμα» της Carrozzeria Touring. Αρχικά κατασκευάστηκαν δύο διθέσια spider με βάρος μόλις 824 κιλά. Ο φουτουριστικός σχεδιασμός χάρισε στο μοντέλο το προσωνύμιο "Disco Volante" (Ιπτάμενος Δίσκος).

_

 

Alfa Romeo SE048 SP (1989) & κινητήρας V1035 (1990)

Το 1989 η Alfa Romeo με τη βοήθεια της Abarth προετοιμαζόταν κάτω από άκρα μυστικότητα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πρωτοτύπων (Group C). Κατασκευάστηκε ένα πλαίσιο από ανθρακονήματα, ενώ το αμάξωμα ήταν κατασκευασμένο από ανθρακονήματα και Kevlar. Πραγματοποιήθηκαν δοκιμές με διάφορους κινητήρες, συμπεριλαμβανομένου και ενός ατμοσφαιρικού V10, χωρητικότητας 3,5λίτρων (κωδικός V1035) που η Alfa Romeo αρχικά είχε εξελίξει το 1986 για την ομάδα της Ligier στη Formula 1. Το νέο αγωνιστικό αυτοκίνητο πήρε το όνομα SE048 SP -χρησιμοποιώντας τον ονοματολογικό κώδικα της Abarth-, αλλά τελικά δεν αγωνίστηκε ποτέ αφού η εταιρεία ακύρωσε τη συμμετοχή της λόγω και της έλλειψης ενδιαφέροντος από την FIA.  

Σύστημα τετρακίνησης Q4 (Alfa Romeo 156 Crosswagon 2004)

To 2004 η Alfa Romeo ονόμασε Q4 το νέο σύστημα μόνιμης τετρακίνησης, το οποίο χρησιμοποιούσε ένα κεντρικό διαφορικό Torsen για τη διανομή της ροπής στους δύο άξονες. Το σύστημα χρησιμοποιήθηκε στην Alfa Romeo 156 Crosswagon, μια ειδική έκδοση της station έκδοσης του μοντέλου με επιπλέον απόσταση από το έδαφος κατά 6,5εκ. Υπό κανονικές συνθήκες το σύστημα μετέφερε περισσότερη ροπή στον πίσω άξονα. Κατά την επιτάχυνση αυτό το ποσοστό έφτανε το 80%. Ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα του Q4 ήταν ότι μπορούσε να συνεργαστεί εξαιρετικά με τα ηλεκτρονικά συστήματα υποβοήθησης της οδήγησης, όπως τα συστήματα ελέγχου πρόσφυσης (ASR) και ελέγχου ευστάθειας (ESP).  

Μοντέλο αεροδυναμικής σήραγγας της Alfa Romeo 155 V6 TI (1992)

Με την Alfa Romeo 155 V6 TI, η ιταλική μάρκα κυριάρχησε στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού (DTM). Το αγωνιστικό έκανε το ντεμπούτο του το 1993, με την Alfa Romeo και τον Nicola Larini να επικρατούν του δυνατού γερμανικού ανταγωνισμού. Κίνηση στην Alfa Romeo 155 V6 TI έδινε ένας ατμοσφαιρικός V6 βενζινοκινητήρας 2.5 λίτρων που απέδιδε περίπου 420 ίππους. Στην έκθεση το κοινό μπορεί να ανακαλύψει το μοντέλο (κλίμακα 1:4) που χρησιμοποιήθηκε για την αεροδυναμική εξέλιξη του αυτοκινήτου

 

31 Jan, 2025 Ώρα 09:44

Αυτή η Ferrari 166 του 1948 είναι φουλ εργοστασιακή!

Thumbnail

Ήταν 1929 όταν ο Έντζο Φεράρι ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία, αρχικά ως ομάδα αγώνων και έπειτα ως αυτοκινητοβιομηχανία.

Close

Όλοι γνωρίζουν για το πρώτο μοντέλο, την 125 S που ο Έντζο κατασκεύασε μαζί με τον Τζιοατσίνο Κολόμπο ο οποίος ανέλαβε την κατασκευή του V12 των 1.500 κ. εκ.

 

Close

 

Από την 125 S, η Ferrari πέρασε στην 159 S την ίδια χρονιά, μέχρι το 1948 να δημιουργήσει την 166. Η συγκεκριμένη που έχουμε τώρα μπροστά μας βρέθηκε στα χέρια του Σοάβε Μπεσάνα που την αγόρασε με σκοπό να τρέξει σε αγώνες, αν και το αυτοκίνητο ήταν 100% νόμιμο και για το δημόσιο οδικό δίκτυο.

Close

Το πλαίσιο της 166 είναι ατσάλινο σωληνωτό, με το αμάξωμα να έχει σχεδιαστεί από την Carrozzeria Ansaloni. Η 166 που δημοπρατείται τώρα έχει αριθμό πλαισίου 004 C και ο κινητήρας της είναι δίλιτρος, μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα της τότε γκάμας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους.

 

 

Η 166 του Σοάβε Μπεσάνα συμμετείχε σε μία σειρά από αγώνες, χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ κάτι σημαντικό. Ωστόσο, έχει πάρει εκκίνηση στον αγώνα Targa Florio του 1948, στο Mille Miglia την ίδια χρονιά, στο Gran Premio di Bari, το GP di Mantova και σε πολλούς ακόμα.

Το 1949, ο Μπεσάνα συνέχισε να αγωνίζεται με τη Ferrari 166 σε αναβάσεις, αγώνες Formula 2, μέχρι που τελικά τη βαρέθηκε και την πούλησε σε μία μιλανέζικη εταιρεία. Τον περισσότερο καιρό της εκείνη την περίοδο, η 166 τον πέρασε στη Γαλλία.

 

 

Το 1957, πουλήθηκε στον ιδιοκτήτη της παριζιάνικης Sport Auto Garage, Γκαστόν Γκαρινό ο οποίος την αποθήκευσε και τη διατήρησε στην εργοστασιακή της κατάσταση. Το 1965 παραδόθηκε στον Χένρι Κλαρκ Τζούνιορ, ιδιοκτήτη του μουσείου Long Island Automotive.

Στην οικογένεια Κλαρκ, η Ferrari 166 έμεινε έως το 2015, αλλά δεν αγωνίστηκε και γενικότερα δεν ταλαιπωρήθηκε. Μάλιστα, πέρασε διαδικασία αποκατάστασης και για αυτό είναι εν έτει 2025 σε κατάσταση… βιτρίνας, αλλά ταυτόχρονα και εργοστασιακή.

 

 

Το τελευταίο αποδεικνύεται από το πλαίσιο, το αμάξωμα, τον κινητήρα και το 5τάχυτο κιβώτιο, αφού όλα είναι ακριβώς όπως όταν η 166 κατασκευάστηκε το 1948.

Από το 2015 και μετά, η 166 του Μπεσάνα βρισκόταν σε μία ανώνυμη κολεξιόν με Ferrari στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από σπέσιαλ event, όπου και κέρδισε πολλούς επαίνους.

Η επίσημη ονομασία της είναι Ferrari 166 Spyder Corsa και αυτή την περίοδο έχει μπει σε δημοπρασία από τον οίκο Broad Arrow. Η τιμή της υπολογίζεται μεταξύ 5,5 και 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, απολύτως λογική, καθώς είναι φουλ εργοστασιακή και σαν καινούργια, ακόμα και 77 χρόνια (!) μετά τη δημιουργία της από τον Έντζο Φεράρι.