Οι εφημερίδες, τα online, το Προεδρικό και η στραβάρα…

*Γράφει ο Παναγιώτης Τσαγκάρης Twitter: @tsangarisp

Η Έντυπη Δημοσιογραφία αποτελούσε το καλύτερο φυτώριο δημοσιογραφίας. Απ’ εκεί ξεκινήσαμε όλοι οι δημοσιογράφοι της «παλαιάς κοπής».

Η εξέλιξη, η τεχνολογία έφερε και την επανάσταση στα ΜΜΕ. Ασχέτως αν στην Κύπρο δεν το αντιληφθήκαμε, μεγάλοι Οργανισμοί ΜΜΕ στο εξωτερικό αντιλήφθηκαν έγκαιρα το τεράστιο δίλημμα που είχαν μπροστά τους: Είτε επενδύουμε σε νέες τεχνολογίες, στο νέο είδος δημοσιογραφίας είτε επιμένουμε «παραδοσιακά και μόνο έντυπα» και αργοπεθαίνουμε. Επέλεξαν το πρώτο. Με σοβαρά κονδύλια εκατομμυρίων εξέλιξαν και επένδυσαν στην νέα τεχνολογία. Η οποία είναι το Online. Δεν είδαν το Online ως τον ανταγωνιστή τους, αλλά ως ένα επιπλέον βραχίονα επέκτασης του δικού τους ΜΜΕ. Αποτέλεσμα; Αντί να ζημιώνουν, κερδίζουν. Αντί να μειώνουν θέσεις εργασίας, αυξάνουν. Αντί να μειώνεται η αναγνωσιμότητά τους, αυξήθηκε. Όλα αυτά από τις αρχές της δεκαετίας του 2010.

Στην Κύπρο ταμπουρωθήκαμε στα στεγανά μας. Στο καβούκι μας. Όπως κάθε νέο τρομάζει, έτσι και το Online. Τα Έντυπα, φοβήθηκαν τον κανιβαλισμό με αποτέλεσμα να μην επενδύουν αρχικώς στο Online. Αποτέλεσμα να υπάρξει κενό και να εμφανιστούν εταιρείες ΜΜΕ αποκλειστικά για Online. Όταν τα Έντυπα αντιλήφθηκαν πως επρόκειτο για μια αναπόφευκτη «μάχη» άρχισαν να επενδύουν και τα ίδια στα Online. Ωστόσο πάντοτε με επιφύλαξη διότι δεν απέβαλαν από το μυαλό τους την «κακή ιδέα» ότι «το online θα κανιβαλίσει το έντυπο». Αντί δηλαδή να δουν το online ως ευκαιρία, το είδαν ως κατάρα. Κακώς. (Σε αυτή την εξίσωση υπήρξαν και δυο εν μέρει εξαιρέσεις που ήταν το συγκρότημα της SPP Media καθώς και το συγκρότημα ΔΙΑΣ).

Για κάποιο λόγο το «Έντυπο» αποτέλεσε την «Ιερή Αγελάδα» που κανένας δεν έπρεπε (και δεν πρέπει) να αγγίξει. Μια βιομηχανία, η οποία ακόμη και σήμερα δεν δουλεύει «καθαρά». Ακόμη και ως προς το θέμα πώλησης φύλλων, είμαστε η μοναδική χώρα στον Δυτικό κόσμο, όπου δεν υποχρεώνουμε δια Νόμου τα έντυπα να δημοσιοποιούν τις πωλήσεις τους. Ναι, ακόμη και αυτό, το πόσα φύλλα πουλά κάθε εφημερίδα, που θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο, κρατείται μυστικό. Δεν θα επεκταθώ για τους λόγους του «μυστικού». Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι γίνεται… Θα σας πω μόνο το προφανές: Αν εσύ ως επιχείρηση θέλεις να διαφημίσεις, πώς θα γνωρίζεις πόσοι αναγνώστες θα δουν την διαφήμισή σου, αφού τα νούμερα που θα σου πει ο Οίκος ή ακόμη και ο Διαφημιστής σου δεν ξέρεις αν είναι ορθά; Εσύ πληρώνεις με την εντύπωση ότι διαφημίζεις σε μια εφημερίδα με πωλήσεις 20,000 φύλλων αλλά ουδείς ξέρει αν αυτό το νούμερο ισχύει και αν είναι όντως έτσι! (Και αυτό δεν το διατυπώνω τώρα, επειδή συνεργάζομαι επαγγελματικά με Online ΜΜΕ αλλά το διατύπωσα αρκετές φορές και πριν το 2008 -όταν δηλαδή γινόταν πάρτι με διαφημίσεις- και μάλιστα όταν συνεργαζόμουν με την εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ» προκαλέσαμε και τις άλλες Εφημερίδες για θεσμοθέτηση δημοσιοποίησης των πωλήσεων χωρίς καμία ανταπόκριση από τα υπόλοιπα ΜΜΕ – πλην του ΠΟΛΙΤΗ).

Όπως και να έχει, βρισκόμαστε στο σήμερα.

Η ατυχία του χώρου των ΜΜΕ είναι πως ο Πρώτος Πολίτης της χώρας ούτε πιστεύει αλλά ούτε και διαβάζει Online. Παραμένει, ένας παραδοσιακός αναγνώστης του Έντυπου. Αυτό δεν είναι κακό. Το κακό είναι πως ως Πρόεδρος δεν προσπαθεί καν -ως οφείλει- να αντιληφθεί και να κατανοήσει τις αλλαγές που επήλθαν. Το χειρότερο δε, είναι πως και οι συνεργάτες του -που είναι πολύ νεότεροι του- δεν τολμούν καν να του υποδείξουν πως ο χώρος των ΜΜΕ έχει αλλάξει. Και μάλιστα κατά πολύ.

Αποτέλεσμα; Να ανηφορίζουν στο Προεδρικό 4-5 εκδότες και να του αραδιάζουν κάμποσα του τύπου όπως πχ ότι χωρίς το Έντυπο δεν υπάρχει δημοσιογραφία, πως μόνο το Έντυπο παράγει πρωτογενές υλικό, ότι η μόνη σωστή δημοσιογραφία είναι η Έντυπη και αυτή είναι η πηγή ειδήσεων που διοχετεύεται στα Online. Και να του ζητούν βοήθεια και στήριξη διότι «το Έντυπο πεθαίνει». Όλα αυτά τα επιχειρήματα όμως πάσχουν. Και αποτελούν μόνο την μισή αλήθεια (είδε πιο κάτω).

Το Έντυπο όντως βρίσκεται σε δεινή θέση. Αλλά δεν είναι τώρα που βρίσκεται σε δεινή θέση και κυρίως δεν είναι λόγω του covid19 που βρέθηκε σε δεινή θέση. Είπαμε και πιο πάνω πως το Έντυπο παγκοσμίως άρχισε να βρίσκεται σε δεινή θέση από τις αρχές της δεκαετίας του 2010. Η Πανδημία το μόνο που άλλαξε είναι να επιταχύνει αυτή την πτωτική τάση πωλήσεων φύλλων. Και όταν οι αναγνώστες μετατοπίζονται σε άλλου είδους μορφή ενημέρωσης (online) ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ μετατοπίζεται και η διαφήμιση εκεί. Αφού η διαφήμιση γίνεται για τον κόσμο. Είναι λογικό ότι η διαφήμιση θα πάει εκεί που είναι ο κόσμος.

Εδώ σημειώνω πως προσωπικά δεν πιστεύω ότι το Έντυπο θα πεθάνει ή πως δεν πρέπει να στηριχθεί (είδε πιο κάτω). Ενδεχομένως να αλλάξει, να περιοριστεί αλλά δεν θα πεθάνει. Ωστόσο αυτό είναι άλλο θέμα.

Γιατί όμως τα επιχειρήματα των Εκδοτών πάσχουν και αποτελούν την μισή αλήθεια; Διότι, όντως τα Έντυπα διοχετεύουν την πρωτογενή ειδησεογραφία τους στα online. Αλλά σε ποια Online; Στα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ βεβαίως online και όχι ΣΕ ΟΛΑ.

Και επί τούτου, υποχρεωτικά θα πρέπει να αναφερθώ στις Ιστοσελίδες για τις οποίες είμαι υπεύθυνος ως Δ/ντης Ειδήσεων (Offsite & Brief) και να σημειώσω πως εμάς δεν μας δίνουν τα Έντυπα πρωτογενές υλικό. Παράγουμε δικό μας. Δεν περιοριστήκαμε στην αναδημοσίευση των τηλεγραφημάτων του ΚΥΠΕ, στο οποίο είμαστε συνδρομητές και πληρώνουμε δικαιώματα. Παράγουμε πρωτογενές υλικό, ρεπορτάζ, αναλύσεις, δημοσιεύουμε δικές μας συνεντεύξεις, φιλοξενούμε δηλώσεις και θέσεις αρμοδίων, έχουμε άποψη, φιλοξενούμε απόψεις. Εργοδοτούνται μόνο για αυτές τις δύο Ιστοσελίδες πέραν των 10 δημοσιογράφων με πλήρη απασχόληση. Η δε εταιρεία DigitalTree Media ευρύτερα εργοδοτεί επιπλέον άλλους δημοσιογράφους (με πλήρη απασχόληση) για την κάλυψη των αναγκών των Ιστοσελίδων Kerkida, AvantGarde, Car, MyLife ενώ σύντομα θα ενισχυθεί το δυναμικό της για τις ανάγκες του νέου project για το WebTv. Και για να λειτουργεί μια εταιρεία ΜΜΕ Online επαγγελματικά, πέραν της απασχόλησης δημοσιογράφων απαιτούνται χίλια άλλα δυο πράματα, λογιστήρια, τεχνική υποστήριξη, γραφίστες, γραφεία, εξοπλισμός κτλ κτλ. Το ίδιο θεωρώ ισχύει ή πρέπει να ισχύει αν δεν ισχύει και για άλλες εταιρείες που θέλουν να ονομάζονται ΜΜΕ και που θέλουν να ασχολούνται αμιγώς με την Online ενημέρωση.

Και ακριβώς είναι εδώ που εμφανίζεται το Προεδρικό να είναι στραβό. Αγνοεί όλες αυτές τις παραμέτρους, αγνοεί την δυναμική του κάθε ΜΜΕ, αγνοεί τις επενδύσεις εκατομμυρίων που γίνονται στον χώρο των ψηφιακών ΜΜΕ, αγνοεί τις θέσεις εργασίας στον χώρο των ΜΜΕ και «μυστικά» προσπαθεί να χρηματοδοτήσει άμεσα ή έμμεσα συγκεκριμένο αριθμό Ομίλων ΜΜΕ (τα Έντυπα) εις βάρος μάλιστα άλλων. Διότι προσέξετε:

Το μείζον εδώ δεν είναι ότι αρπάζουν κάποια ΜΜΕ λεφτά των φορολογουμένων και κάποια όχι, και αυτά που «έκοψαν έξω» φωνάζουν. Όχι. Δεν είναι αυτό. Προσωπικά θεωρώ πως κανονικά δεν θα έπρεπε να δίδεται ούτε και ένα σεντ από τα λεφτά των φορολογουμένων στα ΜΜΕ. Όπως ανακοινώθηκαν μέτρα για όλες τις επιχειρήσεις, τα ίδια μέτρα θα έπρεπε να ισχύουν (και ισχύουν) και για τα ΜΜΕ. Τέλος.

Το μείζον λοιπόν εδώ είναι άλλο. Και εγείρονται τρία ζητήματα:

Πρώτον. Παραβίαση του ανταγωνισμού. Πώς γίνεται ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να παραβιάζει τον ανταγωνισμό και μάλιστα να δρα υπέρ συγκεκριμένης ομάδας επιχειρήσεων εις βάρος άλλων επιχειρήσεων του ίδιου τομέα; Αφού χρηματοδοτώντας τα Έντυπα -τα οποία πλέον διαθέτουν και Online και είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους- δεν προβαίνεις σε δυσμενή διάκριση εις βάρος των αμιγών online ΜΜΕ και δεν παρεμβαίνεις στην ελεύθερη αγορά;

Δεύτερον. Στον χώρο των ΜΜΕ υπάρχουν ΗΔΗ ΠΕΝΤΕ προνόμια των Εντύπων έναντι των άλλων μορφών ΜΜΕ: 1/ Τα έντυπα ενισχύονται με χορηγία από το κράτος με περίπου 70,000ευρώ ανά έτος το καθένα (δεν ισχύει για Τηλεόραση, Ράδιο, Online) 2/ Έχουν μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ αντί 19% πληρώνουν 5% (δεν ισχύει για Τηλεόραση, Ράδιο, Online) 3/ Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση το κράτος δημοσιεύει (μόνο στα Έντυπα) έναντι πληρωμής τον εκλογικό κατάλογο 4/ Διατήρηση της (πεπαλαιωμένης) Νομοθεσίας για υποχρεωτική δημοσίευση ΜΟΝΟ σε ΕΝΤΥΠΟ ΜΜΕ γάμους, κηδείες κτλ. 5/ Διατήρηση της (πεπαλαιωμένης) Νομοθεσίας για υποχρεωτική δημοσίευση ΜΟΝΟ σε ΕΝΤΥΠΟ ΜΜΕ δημοσιεύσεις εκποιήσεων, πλειστηριασμών κτλ (και τα πέντε αποτελούν σοβαρά εισοδήματα για ένα ΜΜΕ).

Πέραν των πιο πάνω λοιπόν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποφασίζει να δώσει κι’ άλλα στα Έντυπα όπως αύξηση της χορηγίας αλλά και καθορισμού συγκεκριμένου ποσοστού διαφήμισης από τους Ημικρατικούς προς τα έντυπα ΜΜΕ αλλά και αύξηση αγορών φύλλων εντύπου σε όλη την Δημόσια Υπηρεσία.

Τρίτον. Πώς είναι δυνατόν να επαγγέλλεσαι την Ψηφιακή Εποχή, αλλά ο Πρόεδρος σου να μην διαβάζει καν ψηφιακά ΜΜΕ αλλά παράλληλα να αρνείται να αναγνωρίσει την συμβολή των ψηφιακών ΜΜΕ και το χειρότερο να χρηματοδοτεί την μη ψηφιακή Δημοσιογραφία εις βάρος της ψηφιακής; Είναι και ολίγον τι οξύμωρο…

Εν κατακλείδι, ουδείς είναι εναντίον της στήριξης του Έντυπου. Αλλά είναι αλλιώς να υπάρχει μια συμβολική στήριξη διότι κανένας μας δεν θέλει να πεθάνει το Έντυπο (και δεν θα πεθάνει είτε με στήριξη είτε όχι) και είναι αλλιώς να στηρίζεις σε βαθμό που υποσκάπτεται ο υγιής ανταγωνισμός αφού στο τέλος της ημέρας και τα ΜΜΕ αποτελούν επιχειρήσεις ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Υγ.: Από την μια οι Εκδότες ζητούν στήριξη από το κράτος και από την άλλη ήταν οι πρώτοι που έκαναν σφοδρές μειώσεις μισθών και έθεσαν μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων στην υποχρεωτική άδεια και πληρώνονται μόνο με το 60% από το κράτος χωρίς καμία συμπλήρωση μισθού από τους Εκδότες τους. Ας τους θέσει όρο ο Νίκος Αναστασιάδης, να μην απολύσουν κανένα και να μην κάνουν καμία μείωση μισθού. Γιατί δεν το κάνει; Αφού «πεθαίνει η δημοσιογραφία». Η δημοσιογραφία θα ζήσει με τους δημοσιογράφους να παίρνουν μισθούς πείνας ή να είναι χωρίς δουλειά;

*O Παναγιώτης Τσαγκάρης είναι Διευθυντής Ειδήσεων στην Digital Tree

Ένας γρήγορος γύρος στο Nurburgring δεν έχει απλά να κάνει με το ποιος υπερέχει. Καθώς βλέπουμε εταιρείες να ανταγωνίζονται η μία την άλλη για το ποιανού το σπορ μοντέλο είναι ταχύτερο στον γύρο στην Πράσινη Κόλαση.

Ωστόσο, η διαβόητη πίστα με τις 154 στροφές αφορά σε πολύ περισσότερα από αυτό. Εξού και οι ατελείωτες δοκιμές που κάνουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες ετησίως εκεί, για να εξετάσουν σπιθαμή προς σπιθαμή τους τομείς απόδοσης του εκάστοτε μοντέλου, ώστε να γνωρίζουν που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους και που χρίζει βελτίωσης.

Οι εταιρείες περνούν χρόνια ολόκληρα ή ακόμα και δεκαετίες, πριν να μπορέσουν να δημιουργήσουν ένα αυτοκίνητο που στο Nordschleife θα θεωρείται ένα από τα ταχύτερα στον κόσμο.

Από το 2019, υπάρχει μία νέα παράμετρος η οποία λέει πως η χάραξη φτάνει πλέον τα 20,83 χλμ. με τους ιθύνοντες να αφαιρούν μία μικρή ευθεία η οποία υπήρχε στην έξοδο της στροφής 13.

Βάσει αυτής της αγωνιστικής διαδρομής, λοιπόν, πάμε να δούμε αναλυτικά ποιοι κατέχουν τα ρεκόρ, τόσο σε γενικό πλαίσιο, όσο και ως προς την κατηγορία.

Το ταχύτερο γενικά αυτοκίνητο στο Nurburgring είναι με διαφορά η Porsche 919 Hybrid Evo, η οποία έχει σταματήσει το χρονόμετρο στο 05:15,55.

Αυτό έγινε αφότου η Porsche πήρε το «πράσινο φως» να δουλέψει ελεύθερα πάνω στην νικήτρια του Le Mans, η οποία έως τότε ακολουθούσε τις τεχνικές προδιαγραφές.

Έτσι, η γερμανική εταιρεία κατάφερε να μεγιστοποιήσει τις δυνατότητες της 919 Hybrid Evo και κατ’ επέκταση να καταρρίψει οποιοδήποτε ρεκόρ υπήρχε μέχρι τότε.

Το αγωνιστικό που ολοκλήρωσε τον γύρο στο Nurburgring ήταν 39 κιλά ελαφρύτερο από την Le Mans εκδοχή του, με τα ριζικά αναθεωρημένα αεροδυναμικά στοιχεία να αυξάνουν την κάθετη δύναμη κατά 53%.

Ο δίλιτρος V4 προγραμματίστηκε τόσο, ώστε να αποδίδει μόνος του 720 ίππους και συνδυάστηκε με ένα ηλεκτρικό μοτέρ 439 ίππων.

Ο εργοστασιακός οδηγός της Porsche, Timo Bernhard βρέθηκε πίσω από το τιμόνι της 919 Evo και κατάφερε να «σβήσει» εντελώς τον ανταγωνισμό, σημειώνοντας επίσημα 05:18,546.

Στα ηλεκτρικά…

…η Volkswagen βλέπει το όνομά της να φιγουράρει στην κορυφή, χάρη στο τεχνολογικό επίτευγμα που λέγεται ID R. Το αγωνιστικό EV κατάφερε να σημειώσει πληθώρα ρεκόρ, αφού εκτός του Nurburgring ήταν το ταχύτερο αυτοκίνητο στο Goodwood και στο Tianmen Shan Big Gate Road της Κίνας.

Με χρόνο 06:05,33 στην Πράσινη Κόλαση, το VW ID R είναι με διαφορά το ταχύτερο αμιγώς ηλεκτρικό που έχει γυρίσει την πίστα των 20,8 χλμ.

Στα προσθιοκίνητα…

…έχουμε τη Honda με το περίφημο Civic Type R. Η ιαπωνική εταιρεία ανέκαθεν προσπαθούσε με το εμβληματικό της hot-hatch να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όσον αφορά στο Nordschleife.

Για αυτό και κάθε Civic Type R που έχουμε δει την τελευταία δεκαετία έχει έστω και προσωρινά κατακτήσει το ρεκόρ του ταχύτερου προσθιοκίνητου αυτοκινήτου στο Nurburgring.

Η νέα γενιά, την οποία οδηγήσαμε και στην Κύπρο, εξοπλίστηκε με semi-slick ελαστικά της Michelin και εκθρόνισε το Renault Megane RS Trophy-R, με το χρονόμετρο να σταματάει στα 07:44,88.

Τα 10 ταχύτερα αυτοκίνητα παραγωγής στο Nurburgring

Mercedes-AMG ONE – 06:35,183

Τον Νοέμβριο του 2022, η Mercedes-AMG ONE έγραψε ιστορία περνώντας από τις 154 στροφές του Nordschleife, «σβήνοντας» το μέχρι τότε ρεκόρ για 10 δευτερόλεπτα!

Το hypercar των 1.063 ίππων έβαλε «στοπ» στο χρονόμετρο στα 06:35,183 μόλις πέρασε τη γραμμή. Οδηγός της AMG ONE δεν ήταν άλλος από τον οδηγό της Mercedes στο DTM, Mario Engel.

Γνωστό και ως «μονοθέσιο F1 για τον δρόμο», το γερμανικό hypercar είναι μέχρι σήμερα η ισχυρότερη AMG παραγωγής, χάρη στον 1.600άρη V6 της Mercedes-AMG High Performance Powertrains και στο υβριδικό σύστημα με τα τέσσερα ηλεκτρικά μοτέρ.

Porsche 911 GT2 RS (Manthey Performance Kit) – 6:43,30

Όταν η Porsche έβαλε τον Lars Kern πίσω από το τιμόνι της 911 GT2 RS για να κάνει έναν γύρο στο Nurburgring, ο Γερμανός οδηγός τον ολοκλήρωσε σε 06:43,30 καταρρίπτοντας έτσι το μέχρι τότε ρεκόρ με πάνω από 4,7 δευτερόλεπτα διαφορά με μέση ωριαία τα σχεδόν 186 χλμ./ ώρα.

Αυτή η 911 GT2 RS εξοπλιζόταν με το κιτ Manthey Performance το οποίο αφορά σε αλλαγές στην ανάρτηση, την αεροδυναμική και τα φρένα, όλα ειδικά σχεδιασμένα για αυτό το μοντέλο.

Συνολικά, του αυξάνει την κάθετη δύναμη στα 70 κιλά μπροστά σε ταχύτητες των 200 χλμ./ ώρα και στα 200 κιλά πίσω.

Mercedes-AMG GT Black Series – 6:48,04

Η κορυφαία έκδοση της ναυαρχίδας της Mercedes-AMG στα grand tourer πήρε το «στέμμα» από τη Lamborghini Aventador SVJ οριακά, καθώς ήταν ταχύτερη κατά 1,3 δευτερόλεπτα.

Η GT Black Series των 730 ίππων κατάφερε με τον Mario Engel στο τιμόνι και το πακέτο Track να γράψει 06:48,04. Φυσικά, σημαντικό ρόλο στην επίδοση διαδραμάτισε το εξοπλιστικό πακέτο, αν και η Mercedes δηλώνει πως οι συνθήκες τότε δεν ήταν ιδανικές. Πιθανότατα να δοκιμάσει ξανά στο κοντινό μέλλον.

Porsche 911 GT3 RS – 6:49,32

Μία ακόμα 911 μπαίνει σε αυτή την ολιγομελή λίστα, αυτή τη φορά με τον Jorg Bergmeister στο τιμόνι. Η συγκεκριμένη GT3 RS μπήκε στην κορυφαία πεντάδα των χρόνων στο Nurburgring τον Νοέμβριο του 2022 και μέχρι σήμερα δεν έχει πέσει από εκεί.

Lamborghini Aventador SVJ – 6:49,40

Με τις αεροδυναμικές αναβαθμίσεις που έκαναν την Aventador πισταδόρικη, η Lamborghini δημιούργησε ένα «όπλο» για πίστες. Με τον V12 να παράγει 770 ίππους, η ιταλική εταιρεία κατόρθωσε το 2018 να σπάσει το μέχρι τότε ρεκόρ στο Nordschleife για τα αυτοκίνητα παραγωγής.

Porsche 911 GT2 RS – 6:52,15

Η 911 GT2 RS των 700 ίππων είναι μία ακόμα Porsche που βρίσκεται σε αυτή την κλειστή λίγκα. Διότι με τον twin-turbo επίπεδο εξακύλινδρο των 3,8 λίτρων και τον Lars Kern ξανά στη θέση του οδηγού βρήκε 7 δέκατα του δευτερολέπτου, υπερισχύοντας του Radical SR8LM για το ρεκόρ που είχε σημειωθεί ως τότε.

Radical SR8LM – 6:53,20

Μέχρι το 2009, το Radical SR8LM κατείχε την καλύτερη επίδοση στην Πράσινη Κόλαση, αλλά η 911 GT2 RS είχε αργότερα διαφορετική γνώμη.

Ωστόσο, εν έτει 2024 διατηρεί μία θέση στο Top-10. Κι αυτό, διότι ο Michael Vergers έφτασε τότε το SR8LM στα όριά του για να σημειώσει 06:53,20.

Βέβαια, υπάρχει διχογνωμία για το συγκεκριμένο μοντέλο, διότι είναι ένα και μοναδικό, οπότε έχει γίνει αρκετή κουβέντα για το αν βρίσκεται δικαίως ή όχι στη λίστα με τα μοντέλα παραγωγής.

Porsche 911 GT3 – 6:55,73

Ακόμα μία Porsche και φυσικά μία 911 μπαίνει στην κορυφαία κατάταξη των ταχύτερων μοντέλων παραγωγής που τα λάστιχά τους έχουν διανύσει τα 20,8 χλμ. αγωνιστικής διαδρομής.

Φυσικά, και αυτή το κατάφερε εξοπλισμένη με το κιτ εξοπλισμού Manthey, με τον Kevin Estre να καταφέρνει να είναι ταχύτερος της βασικής 911 GT3 κατά 19 δευτερόλεπτα.

Lamborghini Huracán Performante – 6:57,25

Στην προτελευταία θέση βρίσκουμε τη δεύτερη Lamborghini και αυτή δεν είναι άλλη από τη Huracan Performante, την πισταδόρικη δηλαδή έκδοση του περίφημου supercar με τον V10.

Τα αεροδυναμικά της στοιχεία είναι έντονα και έχουν μεγάλη σημασία, με προφυλακτήρες από ανθρακονήματα, μαρσπιέ και πίσω αεροτομή να μειώνουν το βάρος κατά 30 κιλά, βοηθώντας παράλληλα το ιταλικό supercar να ολοκληρώνει το σπριντ των 0-100 χλμ./ ώρα σε 2,9 δευτερόλεπτα.

Ford Mustang GTD – 6:57,69

Για το τελευταίο «entry» στη λίστα μιλήσαμε πολύ πρόσφατα, μιας και μόλις έγραψε τη δική του ιστορία στο Nordschleife Nurburgring.

Η Ford έφτασε στον στόχο της που δεν ήταν άλλος από το η Mustang GTD να ολοκληρώσει έναν γύρο στη γερμανική πίστα σε λιγότερα από 7 λεπτά της ώρας.

Όπερ και εγένετο, με το χρονόμετρο να σταματάει στα 06:57,69. Η ώθηση για την επίδοση που την κατέστησε το ταχύτερο αμερικανικό αυτοκίνητο στην Πράσινη Κόλαση προέρχεται από τον V8 των 826 ίππων.

Η οδική της συμπεριφορά βασίζεται σε ενεργητική ανάρτηση Multimatic, με την Mustang GTD να κερδίζει εν τέλει την Porsche 911 GT3 κατά 2,2 δευτερόλεπτα.

Η Ford προειδοποιεί ότι αυτό είναι μόνο το ξεκίνημα αφού το 2025 θα επιχειρήσει να βελτιώσει αυτή την επίδοση.

Editorial

Οι εφημερίδες, τα online, το Προεδρικό και η στραβάρα…

Όλα τα ρεκόρ στο Nurburgring!