Στις αρχές της δεκαετίας του 90’, η ιαπωνική εταιρεία γίνεται πρωτοσέλιδο με μια ευφυώς αντισυμβατική δημιουργία, ένα πρωτοποριακό όχημα μετακίνησης.
Η Mazda πραγματοποίησε έναν διαγωνισμό, με τη συμμετοχή ομάδων από διαφορετικά τμήματα. Η νικήτρια ομάδα ήταν αυτή που σχεδίασε και κατασκεύασε το «όχημα – βαλίτσα». Οι μηχανικοί από το τμήμα δοκιμών και έρευνας των χειροκίνητων κιβωτίων της εταιρείας, εμπνεύστηκαν από τις μετακινήσεις στα αεροδρόμια.
Αφού αγόρασαν ένα ποδήλατο και τη μεγαλύτερη βαλίτσα με σκληρό κέλυφος, που μπορούσαν να βρουν, στρώθηκαν στη δουλειά.
Το αποτέλεσμα ήταν απλό αλλά έξυπνο, και αποτελείτο από κομμάτια του ποδηλάτου κι έναν δίχρονο κινητήρα 34 κ.εκ, που ενσωματώνονταν σε μία Samsonite 57cm x 75cm. Χρειαζόταν μόλις ένα λεπτό για να το συναρμολογήσεις: Περιστρέψτε τον μπροστινό τροχό στη «όρθια» θέση μέσω ενός αφαιρούμενου τμήματος της βαλίτσας, τοποθετήστε τους πίσω τροχούς, συνδέστε το κάθισμα πάνω από τον πίσω άξονα και φύγατε! Ο ηλεκτροκινητήρας απόδοσης 1,7 ίππου, είχε τη δυνατότητα να κινεί την κατασκευή με ταχύτητες έως και 30 χλμ./ώρα.
Ωστόσο, με βάρος 32 κιλών, η βαλίτσα δεν αποτελούσε την επιτομή της πρακτικότητας. Παρ΄όλο που η μαζική παραγωγή δεν τέθηκε ποτέ υπό εξέταση, το «φορητό» τρίκυκλο θα γνώριζε εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, εξυπηρετώντας τη Mazda ως κινητή διαφήμιση.
Η διοίκηση της εταιρείας έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή δύο ακόμη βαλιτσών - για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη - με την τελευταία να εκτίθεται στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1991 μαζί με το Mazda 787B που κέρδισε το Le Mans. Σήμερα σώζεται μόνο το αμερικανικό μοντέλο, με το αρχικό να αναφέρεται ως «καταστροφή από ατύχημα», ενώ το ευρωπαϊκό αντίγραφο εξαφανίστηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες.
Φόρτιση σε μισή ώρα ή αλλαγή μπαταρίας σε 5 λεπτά;
Κι αν πάρω ηλεκτρικό και δεν βρίσκω να φορτίσω; Εάν βρω και μπροστά μου περιμένουν άλλα 10 αυτοκίνητα; Στο πρατήριο υγρών καυσίμων χρειάζεται ένα 2λεπτο να φουλάρω ενώ σε φορτιστή τουλάχιστον μισή ώρα.
Αυτές είναι μερικές εύλογες απορίες που κρατούν αρκετό κόσμο μακριά από τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, καθώς το δίκτυο φόρτισης είναι μικρό και οι χρόνοι ανεφοδιασμού μεγάλοι.
Η εταιρία Ample προσφέρει μία διαφορετική όψη του νομίσματος και μία εναλλακτική η οποία (όπως υποστηρίζει η ίδια), χρειάζεται μόλις 5 λεπτά, είναι απόλυτα αυτοματοποιημένη και κοστίζει όσο το να γεμίσεις βενζίνη.
Αυτό στο οποίο αναφερόμαστε είναι ο σταθμός ανταλλαγής μπαταριών δεύτερης γενιάς της Ample.
"Πλησιάζοντας το σταθμό Ample, το αυτοκίνητο αναγνωρίζεται από το σταθμό και η πόρτα του σηκώνεται αυτόματα. Μόλις σταθμεύσει το αυτοκίνητο, ο οδηγός ξεκινά την ανταλλαγή από την εφαρμογή Ample στο τηλέφωνό του. Πέντε λεπτά αργότερα, ο οδηγός βρίσκεται ξανά στο δρόμο ", αναφέρει η εταιρεία στον ιστότοπό της.
Η εγκατάσταση ανταλλαγής μπαταριών αποτελείται από έναν αρθρωτό σχεδιασμό που μπορεί να κατασκευαστεί μέσα σε λίγες μόνο ημέρες είτε ως μία αυτόνομη δομή είτε ως πολλαπλές συνδεδεμένες θέσεις. Εάν μπορέσει πράγματι να κατασκευάσει αυτούς τους σταθμούς και να αναπτύξει λειτουργική τεχνολογία ανταλλαγής μπαταριών, θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στα ηλεκτρικά οχήματα. Όσα τουλάχιστον έχουν κατασκευαστεί με νοοτροπία εύκολης απομάκρυνσης της μπαταρίας.
Εσείς θα προτιμούσατε να φορτίσετε ή να αλλάξετε μπαταρία εάν είχατε να επιλέξετε;