Στις αρχές της δεκαετίας του 90’, η ιαπωνική εταιρεία γίνεται πρωτοσέλιδο με μια ευφυώς αντισυμβατική δημιουργία, ένα πρωτοποριακό όχημα μετακίνησης.
Η Mazda πραγματοποίησε έναν διαγωνισμό, με τη συμμετοχή ομάδων από διαφορετικά τμήματα. Η νικήτρια ομάδα ήταν αυτή που σχεδίασε και κατασκεύασε το «όχημα – βαλίτσα». Οι μηχανικοί από το τμήμα δοκιμών και έρευνας των χειροκίνητων κιβωτίων της εταιρείας, εμπνεύστηκαν από τις μετακινήσεις στα αεροδρόμια.
Αφού αγόρασαν ένα ποδήλατο και τη μεγαλύτερη βαλίτσα με σκληρό κέλυφος, που μπορούσαν να βρουν, στρώθηκαν στη δουλειά.
Το αποτέλεσμα ήταν απλό αλλά έξυπνο, και αποτελείτο από κομμάτια του ποδηλάτου κι έναν δίχρονο κινητήρα 34 κ.εκ, που ενσωματώνονταν σε μία Samsonite 57cm x 75cm. Χρειαζόταν μόλις ένα λεπτό για να το συναρμολογήσεις: Περιστρέψτε τον μπροστινό τροχό στη «όρθια» θέση μέσω ενός αφαιρούμενου τμήματος της βαλίτσας, τοποθετήστε τους πίσω τροχούς, συνδέστε το κάθισμα πάνω από τον πίσω άξονα και φύγατε! Ο ηλεκτροκινητήρας απόδοσης 1,7 ίππου, είχε τη δυνατότητα να κινεί την κατασκευή με ταχύτητες έως και 30 χλμ./ώρα.
Ωστόσο, με βάρος 32 κιλών, η βαλίτσα δεν αποτελούσε την επιτομή της πρακτικότητας. Παρ΄όλο που η μαζική παραγωγή δεν τέθηκε ποτέ υπό εξέταση, το «φορητό» τρίκυκλο θα γνώριζε εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, εξυπηρετώντας τη Mazda ως κινητή διαφήμιση.
Η διοίκηση της εταιρείας έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή δύο ακόμη βαλιτσών - για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη - με την τελευταία να εκτίθεται στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1991 μαζί με το Mazda 787B που κέρδισε το Le Mans. Σήμερα σώζεται μόνο το αμερικανικό μοντέλο, με το αρχικό να αναφέρεται ως «καταστροφή από ατύχημα», ενώ το ευρωπαϊκό αντίγραφο εξαφανίστηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες.
Σύντομα και τα φρένα θα λειτουργούν με καλώδια
Αναμφίβολα, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αποτελούν το επόμενο βήμα της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, με το λογισμικό να παίζει όλο και σημαντικότερο ρόλο στη γενικότερη λειτουργία τους.
Σε σημείο που στα επόμενα χρόνια θα έρθει η στιγμή που θα δούμε ένα αυτοκίνητο που κάθε νευραλγικό του σύστημα θα βασίζεται στο λογισμικό, τα λεγόμενα software-defined vehicles.
Τα φρένα δεν μπορούν να λείπουν από αυτή την εξίσωση. Κάτι που η ZF Friedrichshafen και η Brembo γνωρίζουν πολύ καλά. Για αυτό και είναι οι πρώτοι προμηθευτές που ανακοίνωσαν ότι τα υδραυλικά φρένα θα αντικατασταθούν στο μεσοπρόθεσμο μέλλον από το brake-by-wire.
Μιλάμε για μία κοσμογονική αλλαγή στην αυτοκίνηση, ειδικά από τη στιγμή που μιλάμε για ένα από τα βασικότερα συστήματα ενεργητικής ασφάλειας του αυτοκινήτου. Και για ένα σύστημα που από τη δεκαετία του ’20 ακόμα λειτουργεί υδραυλικά με μηχανικά μέρη.
Βάσει όσων ανακοινώνουν ZF και Brembo, το brake-by-wire θα αποτελείται από ηλεκτρονικά εξαρτήματα τα οποία θα ελέγχονται μέσω της κεντρικής μονάδας ελέγχου του οχήματος.
Στη βάση αυτής της λειτουργίας θα βρίσκεται τεχνητή νοημοσύνη και αλγόριθμοι που θα επεξεργάζονται σε πραγματικό χρόνο τις εντολές, ενισχύοντας έτσι την ασφάλεια του αυτοκινήτου. Διότι θα εξασφαλίζουν μικρότερη απόσταση για την ακινητοποίηση του οχήματος, αλλά και σταθερότητα κατά ένα φρενάρισμα πανικού.
Η Brembo ξεκινάει το ταξίδι της στα συστήματα brake-by-wire με το Sensify, το οποίο αναμένεται του χρόνου, όπως ανακοίνωσε. Το συγκεκριμένο έχει εξελιχθεί για να τοποθετηθεί σε μοτοσυκλέτες, εξωτικά supercar και αγωνιστικά.
Αντίστοιχα, η ZF θα λανσάρει το 2028 το σύστημα EMB (Electro-Mechanical-Braking), αλλά τόσο αυτή όσο και η Brembo δε γνωστοποίησαν τους πρώτους κατασκευαστές στους οποίους θα παρέχουν τα προηγμένα τους συστήματα πέδησης.
Ως τώρα, γνωρίζουμε μόνο πως το EMB της ZF θα τοποθετηθεί εντός απροσδιόριστου διαστήματος σε 5 εκατομμύρια οχήματα, με 700.000 από αυτά να είναι βαριά pickup. Τα νούμερα μόνο τυχαία δεν είναι, αφού τα ανέφερε ο επικεφαλής του τμήματος σασί της ZF, Πέτερ Χόλντμαν στο περιθώριο της CES 2025.
Τι είναι το brake-by-wire;
Το brake-by-wire, όπως προδίδει ο όρος, λειτουργεί κατά βάση με καλώδια. Εξασφαλίζει την μείωση των μηχανικών μερών και έχει απλούστερη σχεδίαση.
Η βασική του διαφορά με τα υδραυλικά φρένα που γνωρίζουμε εδώ και πάνω από έναν αιώνια έχει να κάνει με την πλήρη εξάλειψη της μηχανικής σύνδεσης μεταξύ του πεντάλ του φρένου και του συστήματος πέδησης.
Στο brake-by-wire, υπάρχουν ηλεκτρονικοί αισθητήρες που βρίσκονται στην κεντρική μονάδα ελέγχου, η οποία με τη σειρά της ενεργοποιεί την πέδηση μέσω ηλεκτρομηχανικών μέσων. Και για την περίπτωση που το σύστημα αποτύχει για οποιονδήποτε λόγο, οι κατασκευαστές έχουν προβλέψει τοποθετώντας διπλές γραμμές σήματος και διπλούς αισθητήρες.
Ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα του brake-by-wire είναι η δυνατότητα ανεξάρτητου ελέγχου της δύναμης πέδησης σε κάθε τροχό ξεχωριστά, με βάση δεδομένα από τους επιπλέον αισθητήρες. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη σταθερότητα και αποτελεσματικότητα στο φρενάρισμα.
Τέλος, η απουσία μηχανικών συνδέσεων επιτρέπει μεγαλύτερη ευελιξία στην τοποθέτηση των εξαρτημάτων, απελευθερώνοντας χώρο στην καμπίνα και διευκολύνοντας τις διαφορετικές διαμορφώσεις της.