Η Nissan έκανε κάτι που δεν περίμενε κανείς, και το αποτέλεσμα της μπορείς είτε να το λατρέψεις είτε να το δεις σαν ιεροσυλία. Η ιαπωνική φίρμα, πήρε το πιο αναγνωρίσιμο μοντέλο στην ιστορία της, το Skyline GT-R R32 του 1989, και το μετέτρεψε σε αμιγώς ηλεκτρικό. Πιο συγκεκριμένα, το project αυτό είναι δημιούργημα μία μικρής ομάδας εργαζομένων της εταιρίας, με το Gun Grey μεταλλικό εξωτερικό χρώμα του αυτοκινήτου, να κρύβει από κάτω πολλές αναβαθμίσεις.
Ο twin-turbo 2,6-λίτρων εξακύλινδρος κινητήρας έχει αντικατασταθεί από δύο ηλεκτροκινητήρες, οι οποίοι αποδίδουν έκαστος 225 ίππους και 340 Nm ροπής. Αυτό αναμένεται να δώσει στο τετρακίνητο μοντέλο συνδυασμένη απόδοση περίπου 440 ίππων και 680 Nm ροπής.
Νούμερα σημαντικά περισσότερα από τους αρχικούς 280 ίππους και 353 Nm ροπής. Ωστόσο, η Nissan δήλωσε ότι ο στόχος ήταν «όχι να ξεπεράσει, αλλά να ταιριάξει με τις επιδόσεις του αρχικού GT-R». Αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί, καθώς το EV είναι περίπου 367 κιλά βαρύτερο, οπότε οι μηχανικοί ρύθμισαν την ισχύ και τη ροπή του ώστε να ταιριάζει με την αναλογία ροπής προς βάρος του πρωτότυπου.
Η Nissan δεν είπε πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει το R32 EV με μία φόρτιση, αλλά το πίσω κάθισμα αφαιρέθηκε για να επιτραπεί η εγκατάσταση μιας μπαταρίας 62 kWh από ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο Leaf Nismo. Η εταιρεία σημείωσε επίσης ότι το σύστημα τετρακίνησης με δύο κινητήρες ανταποκρίνεται ταχύτερα και μπορεί να κατανέμει καλύτερα τη ροπή μεταξύ των εμπρός και πίσω τροχών σε σχέση με το αρχικό μηχανικό σύστημα.
Εκτός από την αλλαγή του συστήματος κίνησης, το αυτοκίνητο έχει εξοπλιστεί με μια σπορ ανάρτηση Nismo με αμορτισέρ Öhlins. Σε αυτά προστίθεται ένα πιο ισχυρό σύστημα πέδησης που προέρχεται από το R35 άρα και μεγαλύτερους τροχούς.
Αν και η ομάδα ήθελε να διατηρήσει την καμπίνα όσο το δυνατόν περισσότερο stock, τα εργοστασιακά καθίσματα αλλάχθηκαν με προσαρμοσμένα Recaro. Τα όργανα, οι μετρητές και το ηχοσύστημα έλαβαν επίσης μια σύγχρονη ανανέωση, καθώς διαθέτουν «ψηφιακές οθόνες υψηλής ανάλυσης που παρέχουν βασικές πληροφορίες για τον οδηγό, διατηρώντας παράλληλα το αρχικό τους προφίλ».
Αυτές δεν ήταν οι μόνες βελτιώσεις, καθώς το αυτοκίνητο διαθέτει μια λειτουργία αλλαγής ταχυτήτων με paddles, η οποία έχει προγραμματιστεί για να παρέχει την « τρανταχτή αίσθηση αλλαγής ταχυτήτων», το οποίο είναι το «σύντομο τράνταγμα που βιώνει ο οδηγός όταν απελευθερώνει το συμπλέκτη και αλλάζει προς τα πάνω ή προς τα κάτω μέσω ενός μηχανικού κιβωτίου ταχυτήτων». Αυτό γίνεται με ένα ηχείο που διοχετεύει στην καμπίνα τον αρχικό ήχο του κινητήρα RB26DETT.
Ενώ μερικοί θα χαρακτηρίσουν το έργο βλάσφημο (βάζω και μένα μέσα), η ομάδα επέλεξε το R32 για να διασφαλίσει ότι θα μπορεί να οδηγηθεί για τις επόμενες δεκαετίες. Όπως εξήγησε ο επικεφαλής του έργου Ryozo Hiraku, «αναρωτήθηκα αν σε 30 χρόνια από τώρα – το 2055 ή και αργότερα – οι ιδιοκτήτες αυτής της απίστευτης μηχανής θα μπορούσαν ακόμα να αγοράζουν βενζίνη και να απολαμβάνουν την οδήγησή της. Είδα αξία στη χρήση ηλεκτρικής και ψηφιακής τεχνολογίας για την αναπαραγωγή της γοητείας του R32 GT-R, ώστε οι μελλοντικές γενιές να μπορούν να την βιώσουν».
Δείτε την ανορθόδοξη και γεμάτη εμπόδια, ιστορία γέννησης της θρυλικής Lamborghini Diablo (βίντεο)
Η Diablo είναι ο βασικός συνδετικός κρίκος μεταξύ της Lamborghini του παρελθόντος και της εξαιρετικά επιτυχημένης εταιρείας του σήμερα
Όλοι γνωρίζουν τη Lamborghini Diablo. Ακολουθώντας τα χνάρια της Countach, η Diablo εκσυγχρόνισε τη Lamborghini έχοντας καθαρή σχεδίαση, διαθέσιμη τετρακίνηση και τελική ταχύτητα που ξεπερνούσε τα 305χλμ/ώρα της ανταγωνίστριας Ferrari F40. Αλλά δεν γνωρίζουν όλοι πόσο δύσκολη ήταν η γέννηση της Diablo.
Μέσα στα 11 χρόνια παραγωγής της Diablo, υπήρξαν τέσσερις διαφορετικοί ιδιοκτήτες της Lamborghini, και αν υπολογίσετε το γεγονός ότι η ανάπτυξη του αυτοκινήτου ξεκίνησε πριν έρθει η Chrysler, το αυτοκίνητο εκτείνεται πραγματικά σε πέντε ιδιοκτήτες. Παρόλα αυτά, η Diablo ήταν ένα λαμπρό αυτοκίνητο, μια τεράστια βελτίωση σε σχέση με την Countach, που όμως διατήρησε την ουσία της Lamborghini.
Η ιστορία πίσω από το ιστορικό αυτοκίνητο
Η Lamborghini αρχικά σκόπευε να κυκλοφορήσει την Diablo το 1988, αλλά η εξαγορά της Lamborghini από την Chrysler το 1987 έβαλε τέλος σε αυτό το πλάνο. Μάλιστα η Chrysler αποφάσισε ότι ήθελε να αλλάξει σχεδιαστικά την Diablo, αναγκάζοντας τον αρχισχεδιαστή Marcello Gandini να αναθεωρήσει σημαντικά την αρχική του ιδέα για το αυτοκίνητο, προς μεγάλη του απογοήτευση. Η Lamborghini παρουσίασε τελικά την Diablo το 1990, πάνω στην ώρα της παγκόσμιας ύφεσης που σχεδόν σκότωνε την αγορά των supercars.
Η Chrysler πούλησε τελικά τη Lamborghini το 1994. Η εταιρεία έκτοτε ανήκε σε διάφορους επενδυτικούς ομίλους μέχρι την αγορά της από τη Volkswagen το 1998, η οποία έθεσε τη Lamborghini υπό τον έλεγχο της Audi, βοηθώντας την ιταλική φίρμα να αναβαθμίσει την Diablo.
Υπό την καθοδήγηση της Audi, η Lamborghini επέκτεινε τη γκάμα της στα τρία μοντέλα που έχουμε σήμερα και δεκαπλασσιάζοντας τους αριθμούς παραγωγής . Η Diablo ήταν η γέφυρα μεταξύ των ημερών που η Lamborghini πάλευε για την επιβίωση και την κερδοφορία, με το σήμερα που την βρίσκει ως την κορυφαία εταιρία supercar παγκοσμίως.
Το συγκεκριμένο βίντεο από τον έμπορο κλασικών αυτοκινήτων της Bay Area OTS, κάνει εξαιρετική δουλειά φωτίζοντας την ιστορία της Diablo. Είναι μια ιστορία που αποδεικνύει πως και μόνο η ύπαρξη της Diablo, είναι… θαύμα.