Ίσως το μεγαλύτερο "middle finger" που έδωσε μια μικρή εταιρεία με πολλούς να λένε ότι δεν ήταν φτιαγμένη για την νίκη. Με μία μηχανή την οποία πολλοί κοροίδεψαν και τρείς αμφιλεγόμενους οδηγούς εκ των οποίων ο ένας να θεωρείτε ανίκανος να τρέξει σε αγώνες αυτοκινήτου λόγο προηγούμενου τραυματισμού.
Ήταν μια διπλή, όσο και αναπάντεχη επιτυχία. Ήταν το πρώτο Ιαπωνικό αυτοκίνητο, αλλά και το πρώτο με περιστροφικό κινητήρα που κατακτούσε τον εικοσιτετράωρο αγώνα του Le Mans. Είναι το σύμβολο του πνεύματος της ιαπωνικής μάρκας “never stop challenging”!
Για τους φίλους του Ιαπωνικού αυτοκινήτου υπάρχουν στιγμές οι οποίες θυμίζουν δραματικές ταινίες οι οποίες στο τέλος δικαιώνουν τον πρωταγωνιστή ο οποίος εξαρχής ήταν ο outsider της ιστορίας. Εκείνος που δεν υπολόγιζε κανείς.
Στις 23 Ιουνίου του 1991 το αυτοκίνητο με τον αριθμό 55 περνούσε πρώτο τη γραμμή τερματισμού στον αγώνα του Le Mans. Μετά από 24 ώρες, ο Johnny Herbert που ήταν στο τιμόνι ήταν εξουθενωμένος. Η νίκη δεν ήταν εύκολη, έχοντας να παλέψει με τις γρηγορότερες Sauber-Mercedes, αλλά τελικά ήταν ο ρυθμός και η αξιοπιστία που του έδωσαν τη νίκη. Η ιστορία είχε γραφτεί!
Le Mans: The worlds most prestigious endurance race!
Η νέα 787Β έκανε την εμφάνισή της στον αγώνα των 1000 χλμ. της Suzuka και στη πίστα του Fuji ανέβηκε μέχρι την έκτη θέση. Τελικά η ομάδα ήταν πλέον έτοιμη και για το 1991 προγραμματίστηκε να λάβουν μέρος στον αγώνα του Le Mans δύο αυτοκίνητα.
Το αυτοκίνητο με αριθμό 55 θα είχε για οδηγούς τους Volker Weidler, Johnny Herbert και Bertrand Gachot. Το άλλο με αριθμό 18 θα είχε στο τιμόνι τους Kennedy, Sala και Stefan Johansson.
Στα δοκιμαστικά η 787Β αποδείχτηκε πέντε ολόκληρα δευτερόλεπτα ταχύτερη και ο Weidler έφερε το αυτοκίνητο στη δωδέκατη θέση της εκκίνησης με τον Kennedy δέκατο έκτο.
Όμως το φαβορί του αγώνα ήταν η ομάδα της Sauber-Mercedes και στην Mazda ήλπιζαν ότι θα έβρεχε, ώστε ο κινητήρας των Γερμανών να χάσει το πλεονέκτημα της χαμηλότερης κατανάλωσης που είχε.
Μετά από δύο ώρες στον αγώνα η πρώτη 787Β ήταν στη δέκατη θέση, αλλά όταν ξημέρωσε τα βρήκε στη δεύτερη και πέμπτη θέση. Στις 12:53 η πρώτη Mercedes του Alain Ferte που είχε δύο γύρους «μαξιλάρι» μπήκε στα pits με σπασμένη βάση μεταλλάκτη και αυτό έδωσε την ευκαιρία στο αυτοκίνητο με αριθμό 55 να περάσει εμπρός με τον Herbert στο τιμόνι. Η Mercedes βγήκε από τα pits, αλλά δεν κατάφερε να τον κυνηγήσει, αφού εγκατέλειψε στον επόμενο γύρο. Ο Herbert για να μην διακινδυνέψει σε μια αλλαγή οδηγού δεν προχώρησε στην προγραμματισμένη αντικατάσταση οδηγώντας μέχρι τέλους. Ήταν μια εντυπωσιακή και ιστορική νίκη. (Το άλλο αυτοκίνητο τερμάτισε στην έκτη θέση.)
Μέχρι το 2018 όπου η Toyota έκάνε την πρώτη της νίκη (Toyota TS050 Hybrid) η Mazda 787Β ήταν το μόνο ιαπωνικό αυτοκίνητο που έχει κερδίσει τον εικοσιτετράωρο αγώνα του Le Mans και όπως δείχνουν τα πράγματα θα περάσει στην ιστορία σαν η μόνη νίκη του περιστροφικού κινητήρα, αφού το 1992 απαγορεύτηκε η χρήση του στους αγώνες αντοχής!
Ένα εποικοδομητικό βίντεο από το κανάλι Ideal
Απόλαυσε ακόμη μερικά βίντεο του θρυλικού 787Β
Ακούστε την Alfa Romeo 33 Stradale στην πίστα του Nardo (βίντεο)
Το πρωτότυπο «00» ολοκλήρωσε μια σειρά δοκιμών στη θρυλική πίστα του Nardò στην Ιταλία, γνωστή για την εξαιρετικά απαιτητική κυκλική πίστα των 12,5 χιλιομέτρων με κεκλιμένο οδόστρωμα.
Η πίστα του Nardò δεν χρησιμοποιείται μόνο για επιβεβαίωση της μέγιστης ταχύτητας, αλλά και για τη δοκιμή της αεροδυναμικής απόδοσης και της αντοχής των μηχανικών μερών υπό ακραίες συνθήκες. Σε αυτό το απαιτητικό περιβάλλον, το ιταλικό supercar επαλήθευσε την τελική ταχύτητα των 333 km/h και την εντυπωσιακή επιτάχυνση 0-100 km/h σε λιγότερο από 3 δευτερόλεπτα.
Ο V6 κινητήρας των 3 λίτρων, που αποδίδει περισσότερους από 620 ίππους, συνδυάζεται με 8άρι κιβώτιο διπλού συμπλέκτη και ηλεκτρονικά ελεγχόμενο μπλοκέ διαφορικό, εξασφαλίζοντας την απόλυτη μεταφορά της δύναμης στους πίσω τροχούς.
Πριν τις δοκιμές στο Nardò, η 33 Stradale πέρασε από το Balocco Proving Ground, όπου εξετάστηκε σχολαστικά η οδική της συμπεριφορά. Το ιταλικό supercar επιβεβαίωσε τις κορυφαίες δυνατότητες τόσο στο προφίλ οδήγησης «Strada» όσο και στο «Pista», αντανακλώντας την αγωνιστική κληρονομιά της Alfa Romeo.
Ειδική έμφαση δόθηκε στη ρύθμιση του συστήματος διεύθυνσης, τη συνεργασία του αλουμινένιου πλαισίου με τα διπλά ψαλίδια και τα ενεργά αμορτισέρ, καθώς και στην αλληλεπίδραση μεταξύ οδηγού και αυτοκινήτου.
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο είναι η λειτουργία «Partenza Veloce», η οποία ενεργοποιείται μέσω του κουμπιού «Quadrifoglio» στην καμπίνα. Με αυτή τη ρύθμιση, ο κινητήρας, το κιβώτιο ταχυτήτων και τα συστήματα ελέγχου ευθυγραμμίζονται για την επίτευξη μέγιστης επιτάχυνσης και πρόσφυσης.
Το σύστημα πέδησης είναι επίσης εξαιρετικά προηγμένο, με κεραμικούς δίσκους που εξασφαλίζουν κορυφαία απόδοση ακόμα και υπό ακραίες συνθήκες. Η 33 Stradale μπορεί να ακινητοποιηθεί από τα 100 km/h σε μόλις 33 μέτρα, χάρη στην τεχνολογία Brake-By-Wire και τις 6πίστονες εμπρός και 4πίστονες πίσω δαγκάνες, διασφαλίζοντας απόλυτο έλεγχο και ευστάθεια.