Συμβολίζουν τη δεξιότητα και την ακρίβεια, αντιπροσωπεύουν τη μακρά παράδοση της χειροτεχνίας στην Ιαπωνία. Δουλεύουν κυρίως με τον πηλό και το μέταλλο και αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι η βαθιά αγάπη και η πίστη στην τέχνη τους.
Είναι οι τεχνίτες των πήλινων μοντέλων, αυτοί που δίνουν πνοή στα σχέδια όλων των μοντέλων της Mazda. Οι Takumi συναντώνται στα κέντρα έρευνας και σχεδιασμού της μάρκας σε Ιαπωνία και Γερμανία.
Στην Ιαπωνία είναι βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση ότι η καλλιτεχνική ομορφιά επιτυγχάνεται μόνο με τη δύναμη και την ακρίβεια των ανθρώπινων χεριών. Γι΄αυτό η Mazda εξακολουθεί να δίνει τόσο μεγάλη αξία στις χειρωνακτικές διαδικασίες, και στην τεχνική των Takumi - και χρησιμοποιεί, όσο καμία άλλη αυτοκινητοβιομηχανία, τον πηλό στην εξέλιξη των μοντέλων της.
Από τον πηλό στα αυτοκίνητα
Χρησιμοποιώντας τη φαντασία και τις αφαιρετικές τους ικανότητες, οι διαμορφωτές του πηλού, αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν αυτοκίνητο από ένα κομμάτι πηλό. Λίγοι τεχνίτες πηλού έχουν κερδίσει τον τίτλο Takumi, ωστόσο υπάρχουν σημαντικές διαφορές τόσο στις δυνατότητες όσο και στην ταχύτητα:
Ένας απλός τεχνίτης πηλού χρειάζεται:
• 4 εβδομάδες για να δημιουργήσει ένα μικρό ομοίωμα
• 8 εβδομάδες για ένα μοντέλο σε κλίμακα 1:4
• 6 μήνες για ένα ομοίωμα σε κλίμακα 1:1.
Ο Takumi, ο εξειδικευμένος μοντελιστής πηλού, είναι σημαντικά πιο γρήγορος στην δουλειά του και χρειάζεται περίπου το ¼ του χρόνου από τον απλό τεχνίτη δηλαδή:
• 1 εβδομάδα για ένα μικρό ομοίωμα
• 2 εβδομάδες για ένα ομοίωμα πηλού σε κλίμακα 1:4
• 2 μήνες για την ολοκλήρωση ενός μοντέλου σε κλίμακα 1:1
Από την ιδέα έως την ολοκλήρωση, σε ένα ομοίωμα 1:1 απασχολείται μια πλήρως στελεχωμένη ομάδα για περίπου έναν χρόνο.
Ενώ στη φάση εξέλιξης ενός καινούριου Mazda δημιουργούνται πολλά μοντέλα από πηλό, ένα μόνον είναι αυτό που θα καταλήξει να γίνει η έμπνευση για το μοντέλο παραγωγής.
Χαρακτηριστικά στοιχεία:
• Ένα μοντέλο από πηλό σε κλίμακα 1:1 ζυγίζει περίπου 1,5 τόνο (μαζί με τον ατσάλινο σκελετό του), πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιο βαρύ από ένα σημερινό Mazda MX-5 roadster (996 κιλά), και λίγο πιο ελαφρύ από ένα Mazda6 wagon (1,635 κιλά).
• Οι ταλαντούχοι σχεδιαστές Takumi λειτουργούν εντελώς αυτόνομα και είναι σε θέση να δημιουργήσουν και να κατασκευάσουν μια δεδομένη φόρμα χωρίς να χρειάζεται να συνεργαστούν στενά με τους πραγματικούς σχεδιαστές.
• Στα κεντρικά της Mazda στην Ιαπωνία υπάρχουν μόνο τρείς τέτοιοι μοντελιστές που φέρουν τον τίτλο του Takumi.
• Οι τεχνίτες του πηλού πρέπει να τελειοποιήσουν τις δεξιότητές τους σε διαφορετικές θέσεις, για περίπου 20 χρόνια πριν μπορέσουν να πάρουν τον τίτλο Takumi. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία εκμάθησης γι’ αυτή την τέχνη. Ξεκινώντας ως μαθητευόμενοι μοντελιστές, εξελίσσονται μέσα από την πολύωρη ενασχόληση.
• Ο μοντελιστής θερμαίνει πρώτα τον πηλό, ένα ειδικό μείγμα κεριού, λαδιού, χρωστικής και υλικού πλήρωσης, στους 60°C. Το εύπλαστο υλικό στη συνέχεια εφαρμόζεται στο πλαίσιο στήριξης πριν διαμορφωθεί και πάρει το σχήμα ενός αυτοκινήτου. Η δουλειά πάνω στον πηλό γίνεται με το χέρι, μεταφέροντας ενέργεια και συναίσθημα σε κάθε πτυχή της επιφάνειας.
• Η φόρμα γίνεται ψηφιακό μοντέλο 3D, μόνο όταν το μοντέλο από πηλό επιτύχει την απόλυτη ισορροπία.
Πως η Toyota εξελίσσει την ασφάλεια driftάροντας με δύο Supra! (βίντεο)
Το Ερευνητικό Ινστιτούτο της Toyota και το Stanford Engineering επιτυγχάνουν την πρώτη στον κόσμο πλήρως αυτόνομη οδήγηση σε ρυθμούς drift. Μια έρευνα με τεχνητή νοημοσύνη που στοχεύει στη βελτίωση της ασφάλειας της οδήγησης. Μια παγκόσμια πρωτιά της Toyota με δύο αυτοκίνητα να «ντριφτάρουν» δίπλα δίπλα χωρίς οδηγούς!
Για σχεδόν επτά χρόνια, οι δύο οργανισμοί συνεργάζονται σε έρευνες για να κάνουν την οδήγηση ασφαλέστερη. Τα πειράματα αυτοματοποιούν έναν ελιγμό του μηχανοκίνητου αθλητισμού που ονομάζεται «drifting», όπου ο οδηγός ελέγχει με ακρίβεια την κατεύθυνση του οχήματος αφού χάνεται η πρόσφυση. Προσθέτοντας ένα δεύτερο αυτοκίνητο που κινείται παράλληλα, οι ερευνητικές ομάδες μπορούν να προσομοιώσουν καλύτερα τις συνθήκες που δημιουργούνται σε επικίνδυνες καταστάσεις ατυχήματος απέναντι σε άλλα οχήματα, πεζούς ή ποδηλάτες.
«Οι ερευνητές μας συγκεντρώθηκαν με ένα και μοναδικό στόχο - πώς να κάνουν την οδήγηση ασφαλέστερη», δήλωσε ο Avinash Balachandran, αντιπρόεδρος του τμήματος Human Interactive Driving της Toyota Research Institute. «Τώρα, αξιοποιώντας τα τελευταία εργαλεία στην τεχνητή νοημοσύνη, μπορούμε να ελέγχουμε δυναμικά τα αυτοκίνητα στα άκρα. Αυτό έχει εκτεταμένες συνέπειες για την κατασκευή προηγμένων συστημάτων ασφαλείας στα μελλοντικά αυτοκίνητα».
«Όταν το αυτοκίνητό σας αρχίζει να γλιστρά ή να ολισθαίνει, βασίζεστε αποκλειστικά στις οδηγικές σας ικανότητες για να αποφύγετε τη σύγκρουση με άλλο όχημα, δέντρο ή εμπόδιο. Ένας μέσος οδηγός δυσκολεύεται να διαχειριστεί αυτές τις ακραίες συνθήκες και ένα κλάσμα δευτερολέπτου μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου», πρόσθεσε ο Balachandran. «Αυτή η νέα τεχνολογία μπορεί να ενεργοποιηθεί εγκαίρως για να προστατεύσει έναν οδηγό και να διαχειριστεί μια απώλεια ελέγχου, ακριβώς όπως θα έκανε ένας έμπειρος οδηγός».
«Η φυσική του drifting είναι στην πραγματικότητα παρόμοια με αυτό που μπορεί να βιώσει ένα αυτοκίνητο στο χιόνι ή στον πάγο», δήλωσε ο Chris Gerdes, καθηγητής μηχανολογίας και διευθυντής του Κέντρου Έρευνας Αυτοκινήτου στο Στάνφορντ (CARS).
Τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα έχουν ως αποτέλεσμα περισσότερους από 40.000 θανάτους στις ΗΠΑ και περίπου 1,35 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως κάθε χρόνο. Πολλά από αυτά τα περιστατικά οφείλονται σε απώλεια του ελέγχου του οχήματος σε ξαφνικές, δυναμικές καταστάσεις. Η αυτονομία υπόσχεται πολλά για την υποβοήθηση των οδηγών να αντιδρούν σωστά.