Στις 16 Ιουλίου του 1977, η Renault έλαβε μέρος στον πρώτο της αγώνα στον θεσμό της Formula 1, βάζοντας πλώρη για μεγάλες. Μέσα από τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η Renault συμμετείχε σε διάφορους θεσμούς του μηχανοκίνητου αθλητισμού, από πίστες μέχρι ειδικές διαδρομές και αγώνες αντοχής. Οπόταν ήταν θέμα χρόνου να βρει τον δρόμο της για την κορυφή στη Formula 1. Μέσα από τις τέσσερεις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι προσδοκίες και η δέσμευση της Renault στον θεσμό αυτό υπογραμμίστηκαν από την έξυπνη προσέγγιση της στα τεχνολογικά δρώμενα του πρωταθλήματος, με πρωτοποριακές κινήσεις. Η εταιρεία δεν μάζεψε μονάχα πολλές νίκες και τίτλους αλλά και με πρωτιές στον χώρο της αεροδυναμικής, στην εξέλιξη πλαισίων και φυσικά στον τομέα των κινητήρων με τους παντοδύναμους συμπιεστές της που άλλαξαν τον άθλημα. Η Renault σήμερα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του θεσμού, και έχει τον σεβασμό όλων των αντιπάλων της στις πίστες του κόσμου.
Τα πρώτα βήματα έγιναν το 1977, με συμμετοχή σε πέντε αγώνες για τα μονοθέσια της Renault. Η πρώτη, RS01, έκανε το ντεμπούτο της τις 16 Ιουλίου, στο Βρετανικό Grand Prix. To 78 η ομάδα έτρεξε στους 14 από τους 16 αγώνες, με τον Jean-Pierre Jabouille να πετυχαίνει μια τέταρτη θέση στις ΗΠΑ. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι βαθμοί της Renault στην F1, ωστόσο το μεγάλο βήμα έγινε το 1979, όταν ο Jabouille κατάφερε να δώσει στην Renault την πρώτη της νίκης (σηματοδοτώντας και την πρώτη νίκη turbo αυτοκινήτου στον θεσμό) και μάλιστα επί Γαλλικού εδάφους. Με την εποχή του turbo να ξεκινά για τα καλά, η επόμενη πελώρια επιτυχία των Γάλλων ήρθε το 1992, όταν πλέον καθιερώθηκαν οι ατμοσφαιρικοί κινητήρες V10. Η Williams, με τον φοβερό RS4, 750 ίππων στις 13.000 σ.α.λ, ήταν ανίκητη στα χέρια των Patrese και Mansell, με τον Βρετανό να κατακτά τον τίτλο. Την επιτυχία αυτή την επανέλαβε και την επόμενη χρονιά ενώ το 1994 ο Damon Hill βρέθηκε κυριολεκτικά ένα βαθμό μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον αείμνηστο Ayrton Senna να πετυχαίνει της τρεις τελευταίες pole position στον θεσμό πριν χάσει την ζωή του στην Imola. O Michael Schumacher, που κατέκτησε τον τίτλο του 1994 με την Benetton, κατέκτησε και τον τίτλο του 95, ωστόσο αυτή την φορά με κινητήρα Renault (τον RS7), ενώ το 96 συνεχίστηκε η Γαλλική επιτυχία έναν κινητήρα Renault να φέρνει τον Damon Hill στον παγκόσμιο τίτλο, ενώ το 97 πήρε σειρά ο Jacques Villeneuve. Μετά από κάποιες δύσκολες χρονιές, η Renault αποφάσισε να πάρει και πάλι την μοίρα της στα χέρια της, αγοράζοντας την ομάδα της Benetton το 2001, ξεκινώντας να χτίζει το μέλλον για την εργοστασιακή, και πάλι, ομάδα της. Η προειδοποιητική βολή ήρθε το 2003, όταν ο Fernando Alonso κέρδισε στην Ουγγαρία, και τον αγώνα στο Μονακό το 2004 ο Jarno Trulli. Το 2005, την R25, η Renault κέρδισε 8 από τους 19 αγώνες τις σεζόν, κατακτώντας και τους δυο τίτλους του 2005. Επιτυχία που επανέλαβε και το 2006, και πάλι με 8 νίκες. Το επόμενο τεράστιο βήμα της γαλλικής μάρκας ήταν, φυσικά, η απόσυρση της εργοστασιακής συμμετοχής της από το 2011, ωστόσο οι κινητήρες της ήταν κυρίαρχοι με την Red Bull από το 2010 μέχρι το 2013. Το 2016 η Renault επέστρεψε στο θεσμό όπου αγωνίζεται μέχρι σήμερα.
Για την ιστορία, η εργοστασιακή ομάδα της Renault μετράει δυο τίτλους οδηγών και δυο τίτλους κατασκευαστών μέσα από 35 νίκες, 103 βάθρα, 51 pole positions και 31 ταχύτερους γύρους. Οι κινητήρες της Renault ωστόσο, έχουν τους δικούς τους αριθμούς: 12 πρωταθλήματα κατασκευαστών, 11 πρωταθλήματα οδηγών, 168 νίκες, 459 βάθρα, 213 pole positions και 175 ταχύτερους γύρους.
F1 GP Ισπανίας: Εύκολη νίκη για τον Piastri, με τη McLaren να κάνει το 1-2 σε έναν αγώνα γεμάτο θέαμα
Ο Oscar Piastri κατέκτησε -πιο εύκολα απ’ότι δείχνει η τελική κατάταξη -τη νίκη στο Ισπανικό Grand Prix, καθώς δεν απειλήθηκε σε κανένα σημείο του αγώνα. Στο δεύτερο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο έτερος οδηγός της McLaren, ενώ τρίτος είδε την καρό σημαία ο Charles Leclerc μετά από ένα δραματικό φινάλε.
Ο Μονεγάσκος εκμεταλλεύτηκε το αυτοκίνητο ασφαλείας στα τελευταία στάδια του αγώνα προσπερνώντας τον Max Verstappen, ο οποίος συγκρούστηκε με τον George Russell και πήρε ποινή 10 δευτ.
Αυτή ήταν η 5η φετινή νίκη του Αυστραλού και 7η συνολικά, και επέκτεινε περαιτέρω το προβάδισμά του στο πρωτάθλημα οδηγών. Με το σβήσιμο των κόκκινων, o Piastri έκανε μια εξαιρετική εκκίνηση από την pole position, επιτρέποντας στον 24χρονο οδηγό της McLaren να χτίσει ένα πρώιμο προβάδισμα από τον Verstappen, ο οποίος είχε καταφέρει να προσπεράσει τον Norris στην 1η στροφή.
Ο τελευταίος αργότερα ανέκτησε τη θέση του, κάτι που οδήγησε τη Red Bull να επιλέξει στρατηγική 3 pit stops για τον Verstappen, βάζοντας τον στην προσωρινή πρωτοπορία του αγώνα μετά τα πρώτα pit stops των δύο McLaren.
Αυτό αποδείχθηκε σύντομο, ωστόσο, καθώς ο Ολλανδός μπήκε νωρίς στα pit stop για τη δεύτερη του στάση, δίνοντας πίσω το προβάδισμα στον Piastri. Ωστόσο, όλα αυτά πυροδότησαν ίντριγκα σχετικά με το αν ο Verstappen θα επέλεγε εν τέλει μια στρατηγική τριών pit stop, ένα σενάριο που θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για την McLaren σε περίπτωση που η Red Bull είχε πιο φρέσκα ελαστικά αργότερα.
Ο Verstappen όντως έκανε τρεις αλλαγές -αλλά όλη η εικόνα ανατράπηκε δραματικά όταν εμφανίστηκε το αυτοκίνητο ασφαλείας στα τελευταία στάδια του αγώνα, όταν η Mercedes του Kimi Antonelli βγήκε εκτός πίστας με μηχανικό πρόβλημα, αναγκάζοντας τους περισσότερους από τους πρωτοπόρους να μπουν ξανά στα pit stop.
Ενώ η επανεκκίνηση για τους έξι εναπομείναντες γύρους προς την καρό σημαία ήταν εύκολη για τους Piastri και Norris, ο Charles Leclerc εκμεταλλεύτηκε το λάθος του Verstappen στην τελευταία στροφή της πίστας και κατάφερε να προσπερνά τον Ολλανδό στην ευθεία εκκίνησης/τερματισμού, πριν τα φρένα για την πρώτη στροφή.
Κατά το pit stop υπό το αυτοκίνητο ασφαλείας, η Red Bull τοποθέτησε ένα φρέσκο σετ της σκληρής γόμας στον Verstappen, κάτι που του στοίχισε καθώς μετά την προσπέραση από τον οδηγό της Ferrari, υπήρξε επαφή με τον Russell. Οι δυο τους ήρθαν σε επαφή και ο Verstappen αναγκάστηκε να ακολουθήσει τον δρόμο διαφυγής, μόνο και μόνο για να πει η Red Bull στον οδηγό της να παραδώσει τη θέση πίσω.
Στη συνέχεια, υπήρξε μια ακόμη σύγκρουση μεταξύ των δυο τους, για την οποία ο Verstappen έλαβε ποινή 10 δευτερολέπτων, που τον έριξε στην 10η θέση, από την 5η που τερμάτισε. Ο Russell κατέκτησε την τέταρτη θέση, για να ακολουθήσει ο εντυπωσιακός Nico Hulkenberg που είδε την καρό σημαία από την 5η θέση, παρότι εκκίνησε από την 15η, δίνοντας πολύτιμους βαθμούς στη Sauber.
Ο Lewis Hamilton ακολούθησε στην 6η θέση, καθώς τον προσπέρασε στον προτελευταίο γύρο ο Hulkenberg, έχοντας ένα φρέσκο σετ της μαλακής γόμας. Ο Isack Hadjar πρόσθεσε ακόμα μια φορά βαθμούς στη Racing Bulls από την 7η θέση, και ο Pierre Gasly κατέκτησε την 8η θέση για την Alpine. Ο Fernando Alonso κατάφερε να σημειώσει τους πρώτους του βαθμούς στη σεζόν με την 9η θέση, ενώ η ποινή του Verstappen τον έριξε στην 10η θέση.
Οδηγός του αγώνα
Ο αγώνας του μπορεί να έληξε με αμφιλεγόμενο τρόπο, αφού το αυτοκίνητο ασφαλείας που εμφανίστηκε τον άφησε να δυσκολεύεται να αμυνθεί με τα σκληρά ελαστικά, αλλά ο Max Verstappen κέρδισε τα εύσημα επειδή πίεσε τις McLaren σε όλο τον αγώνα πριν από αυτό στο Circuit de Barcelona-Catalunya, με τον νυν παγκόσμιο πρωταθλητή να απειλεί συνεχώς να χωρίσει τα μονοθέσια της McLaren με τα τρία pit stops της Red Bull.
Αυτή ήταν η τρίτη φορά τη τρέχουσα σεζόν που ο Ολλανδός ψηφίστηκε οδηγός του αγώνα, και πιο συγκεκριμένα, ο Verstappen συγκέντρωσε το 19,7% των ψήφων, για να ακολουθήσει ο Oscar Piastri με 14,5%, ο Nico Hulkenberg με 10,6%, ο Charles Leclerc με 9,6%, και ο Lando Norris με 9,3%.
Ταχύτερος γύρος
Ο Oscar Piastri σημείωσε τον ταχύτερο γύρο (1:15.743) του αγώνα στον 61ο γύρο, αλλά φέτος ακυρώθηκε η επιβράβευση του ενός επιπλέον βαθμού από τη FIA. Δεύτερος ταχύτερος ήταν ο Lando Norris (1:16.187) και τον τρίτο ο Max Verstappen (1:17.019).
Επόμενος αγώνας
Μετά από τρεις συνεχόμενους αγώνες, η Formula 1 κάνει το καθιερωμένο διάλειμμα μιας εβδομάδας, καθώς το επόμενο Grand Prix θα διεξαχθεί στον Καναδά στις 13 με 15 Ιουνίου.