Το μονοθέσιο με το οποίο ο Michael Schumacher κατέκτησε τέσσερις νίκες στη σεζόν του 1998, (GP Καναδά, GP Γαλλίας, GP Βρετανίας, GP Ιταλίας) θα βγει σε δημοπρασία από τον οίκο RM Sothebys τον επόμενο μήνα, στο περιθώριο του φετινού Pebble Beach στη Καλιφόρνια και αναμένεται να πουληθεί σε μια τιμή μεταξύ 6 και 8 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το μονοθέσιο έχει αριθμό πλαισίου 187 και είναι το 7ο από τα 9 που κατασκεύασε η Ferrari εκείνη τη χρονιά. Η Ferrari συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Formula 1 το 1998, με την F300, το οποίο ήταν το τρίτο μονοθέσιο της ιταλικής ομάδας που οδήγησε ο Michael Schumacher και o Eddie Irvine.
Η F300 ήταν σχεδιασμένη από τον κορυφαίο αεροδυναμιστή Rory Byrne, με τη βοήθεια των Giorgio Ascanelli, Aldo Costa, Willem Toet και Νικόλα Τομπάζη, ενώ ο Ross Brawn επίβλεψε την παραγωγή του μονοθέσιου ως τεχνικός διευθυντής της ομάδας.
Επιπλέον, ο Paolo Martinelli, με τη βοήθεια του Giles Simon, ηγείτο του σχεδιασμού και των λειτουργιών του 3,0-λιτρου V10 ατμοσφαιρικού κινητήρα, με το μονοθέσιο να ανήκει στη θρυλική εποχή των V10 κινητήρων. Δύσκολα μπορεί να ξεχάσεις τον εκπληκτικό τους ήχο, ενώ η απόδοση του ήταν πάνω από 800 άλογα αγγίζοντας τις 17.000 σ.α.λ.
Με την F300, ο Γερμανός πιλότος τερμάτισε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, όπως την ίδια θέση κατέκτησε και η ομάδα του, πίσω από την McLaren. Ο Schumacher έχασε τον τίτλο του 1998 στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στο GP της Ιαπωνίας, στην πίστα της Suzuka. Πιο συγκεκριμένα, πριν τον αγώνα ο Γερμανός είχε 86 βαθμούς, ενώ ο έτερος διεκδικητής του πρωταθλήματος, Mika Hakkinen, είχε 90 βαθμούς.
Αυτό σήμαινε ότι για να κατακτούσε το πρωτάθλημα ο Schumacher έπρεπε να κερδίσει ο ίδιος και ο Hakkinen να τερματίσει από την τρίτη θέση και κάτω, καθώς με δεύτερη θέση και ισοβαθμία το πρωτάθλημα θα κατέληγε στον Φιλανδό, εξαιτίας των περισσότερων νικών του στη σεζόν. Να θυμίσω, ότι τότε οι βαθμοί δίνονταν μόνο στην πρώτη εξάδα των οδηγών, και ήταν 10 (1ος), 6 (2ος), 4 (3ος), 3 (4ος), 2 (5ος), και 1 (6ος).
Ο Schumacher κατέκτησε την pole position, αλλά ο αγώνας ξεκίνησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, καθώς λίγο πριν την εκκίνηση του κυριακάτικου αγώνα, ο κινητήρας της F300 έσβησε, αναγκάζοντας τον οδηγό της Ferrari να εκκινήσει από την τελευταία θέση του grid.
Ο Hakkinen κέρδισε εύκολα και χωρίς καμία πρόκληση από τον Schumacher, ο οποίος παρότι αναδύθηκε στο grid και έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, τελικά εγκατέλειψε από ένα σκασμένο ελαστικό, από θραύσματα περιστατικού που συνέβη προηγουμένως.
Εκτός από τον αγώνα στην Ιαπωνία, το εικονιζόμενο μονοθέσιο ήταν αυτό με το οποίο ο Schumacher κατέκτησε μια αλήστου μνήμης νίκη στο Hungaroring το 1998, η οποία απέδειξε σε όλους ότι ο Ross Brown ήταν μια ιδιοφυΐα της στρατηγικής και ότι ο Schumacher ήταν εξωφρενικά σταθερός και πολύ γρήγορος πίσω από το τιμόνι.
Η McLaren έδειχνε ικανή να κυριαρχήσει στον αγώνα, με τον Mika Hakkinen να εκκινεί από την pole position, και ο teammate του, David Coulthard, από την δεύτερη. Σε μια πίστα που είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να προσπεράσεις, ο Schumacher εκκινούσε από την τρίτη θέση και “παγιδεύτηκε” πίσω από τον Coulthard, ο οποίος έλεγχε τον ρυθμό του για να προστατεύσει το προβάδισμα του Hakkinen, λόγω ενός προβλήματος στο αμορτισέρ στο μονοθέσιου του Hakkinen.
Ο Ross Brown έκανε μια τολμηρή κίνηση και φώναξε τον Schumacher στα pits για ένα σύντομο δεύτερο pit stop, αναφέροντας του μέσω της ενδοεπικοινωνίας:
Χρειαζόμαστε να κάνεις χρόνους κατατακτηρίων για 19 γύρους, ώστε να κερδίσουμε 25 δευτ.
για να πάρει την ήρεμη απάντηση από τον Schumacher:
Εντάξει, ευχαριστώ.
Η εκπληκτική ταχύτητα του Schumacher, στην οποία ο Coulthard δεν μπορούσε να απαντήσει, σε συνδυασμό με την δυσκολία στον χειρισμό της MP4/13 του Hakkinen ήταν το κλειδί για μια εκπληκτική νίκη, με πάνω από εννέα δευτερόλεπτα διαφορά, όταν έπεσε η καρό σημαία.
Στην συνέντευξη τύπου, ο Schumacher είχε δηλώσει:
Ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές μου νίκες. Η ομάδα επέλεξε τη σωστή στρατηγική, αν και στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος ότι το σχέδιό μας θα λειτουργούσε, επειδή είχα κολλήσει πίσω από τον Jacques [Villeneuve με τη Williams] και τον David [Coulthard] για λίγο.
Στο τέλος, αποδείχθηκε ότι η ομάδα πήρε τη σωστή απόφαση. Φυσικά, επωφεληθήκαμε από τα προβλήματα των ανταγωνιστών μας, αν και κατάφερα να ακολουθήσω με ευκολία το ρυθμό των McLaren σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Formula 1: Ώρα για πραγματική "δράση" μετά τις δοκιμές στο Μπαχρέιν
Οι χειμερινές δοκιμές στο Μπαχρέιν τελείωσαν το βράδυ του Σαββάτου και πλέον όλοι είναι έτοιμοι για την έναρξη της πραγματικής δράσης. Οι πιλότοι γνωρίστηκαν με τα νέα τους μονοθέσια, πολλοί μάλιστα έγραψαν και πάνω από 100 γύρους σε μία ημέρα. Οι τεχνικοί έκαναν ασταμάτητα διορθώσεις και οι αναλυτές αδυνατούν να βρουν το φαβορί για φέτος. Η Red Bull δείχνει να μην έχει πειράξει ιδιαίτερα την περσινή συνταγή επιτυχίας. Η Ferrari δείχνει να έχει βελτιώσει την αξιοπιστία του κινητήρα της και η Mercedes επιτέλους έλυσε τα προβλήματα δελφινισμού των μονοθεσίων της.
Νέα μονοθέσια, νέοι πιλότοι και νέοι στόχοι, όλα έτοιμα για την εκκίνηση στις 5 Μαρτίου 2023, στο Μπαχρέιν, στο 1ο από τα συνολικά 23 Grand Prix της πολύ πλούσιας χρονιάς που μας περιμένει.
Ας θυμηθούμε πως έκλεισε η τελευταία και 3η ημέρα δοκιμών στο Μπαχρέιν.
Ο οδηγός της Red Bull, Sergio Perez σημείωσε τον ταχύτερο χρόνο των δοκιμών της προετοιμασίας του 2023 στη πίστα του Μπαχρέιν, «κλέβοντας» την πρώτη θέση από τον Charles Leclerc, ο οποίος ήταν στην κορυφή στις πρωινές δοκιμές.
Το πρωινό σημείο αναφοράς του Leclerc ήταν στο 1.31.024 και το πέτυχε με τα ελαστικά C4. Ο Perez έφτασε στην κορυφή με χρόνο 1.30.305 επίσης με ελαστικά C4. Ο Lewis Hamilton έχει ενθαρρυνθεί από σημάδια βελτίωσης στη Mercedes και χρησιμοποίησε το W14 του για να πάρει το P2 στην απογευματινή περίοδο, τρέχοντας με ελαστικά C5. Ενώ τρίτος τερμάτισε ο Valtteri Bottas της Alfa Romeo χρησιμοποιώντας ελαστικά C5.
Ο Carlos Sainz τερμάτισε τέταρτος (C4), ενώ ο Yuki Tsunoda ολοκλήρωσε την πρώτη πεντάδα, χρησιμοποιώντας την ίδια σύνθεση. Ο Kevin Magnussen ήταν έβδομος ( C4), ενώ ο νέος συμπαίκτης του Nico Hulkenberg τερμάτισε 15ος (C3).
Ο Felipe Drugovich πήρε το τιμόνι της Aston Martin το πρωί του Σαββάτου για να τερματίσει 10ος, πριν ο Fernando Alonso επιστρέψει στο μονοθέσιο για να πάρει την ένατη θέση. Ωστόσο, δεν ήταν όλα ομαλά, καθώς εμφανίστηκε ένα πρόβλημα στην πίσω ανάρτηση του μονοθεσίου που απαιτούσε κάποιες επισκευές στα πιτ.
O Lando Norris τερμάτισε 11ος, ενώ ο Oscar Piastri έχασε τον έλεγχο στη στροφή 9 με αποτέλεσμα να τερματίσει 16ος. Ο Pierre Gasly της Alpine οδήγησε το πρωί και τερμάτισε 12ος πριν αναλάβει ο Esteban Ocon, ο οποίος πήρε την 14η θέση.
