Η S-Class από την πρώτη κιόλας στιγμή που παρουσιάστηκε βρίσκεται στην αιχμή της καινοτομίας τόσο σε επίπεδο ασφάλειας, όσο και στους τομείς της πολυτέλειας και άνεσης, κάτι που συνεχίζεται και στη νέα της γενιά W223, η οποία μόλις κυκλοφόρησε. Ας ρίξουμε μία σύντομη ματιά σε ορισμένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά ξεχωριστά για κάθε μοντέλο στην ιστορία του πολυτελούς γερμανικού sedan.
W187 (1951-1954)
Η πρώτη S-Class διέθετε ένα πρωτοποριακό για την εποχή του εξακύλινδρο μοτέρ με επικεφαλή εκκεντροφόρο, ενώ επιπρόσθετα οι κλειδαριές των θυρών είχαν σχεδιαστεί για να προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια στην περίπτωση ατυχήματος, αποτρέποντας το άνοιγμά τους.
W105/W180/W128 (1954-1959)
Τα χαρακτηριστικά παθητικής ασφάλειας των W105/W180 και W128 ήταν υψηλά, με την υιοθέτηση συστημάτων όπως τα πίσω ταμπούρα με τεχνολογία «Turbocooling», η οποία βοηθούσε στην εξάλειψη της θερμότητας. Επίσης, ξεκινώντας από το 1958, η έκδοση 220 SE διέθετε κινητήρα με ψεκασμό πολλαπλών σημείων.
W111/W112 (1959-1965)
Οι S-Class W111/W112 διέθεταν πολλές νέες τεχνολογικές καινοτομίες σε σχέση με τον προκάτοχό τους, οι περισσότερες αφορούσαν την βελτίωση της παθητικής ασφάλειας. Όπως το επενδυμένο τιμόνι, την τοποθέτηση ενός ενισχυμένου κλωβού για τους επιβάτες, που περιλάμβανε ζώνες ασφαλείας τόσο εμπρός, όσο και πίσω, σηματοδοτώντας την πρώτη χρήση αυτής της τεχνολογίας σε μοντέλο παραγωγής. Εκτός από τα χαρακτηριστικά ασφαλείας, από το 1961, η 300 SE είχε στον στάνταρ εξοπλισμό της δισκόφρενα, αερανάρτηση και κεντρικό κλείδωμα θυρών.
W108/W109 (1965-1972)
Η S-Class W108/W109 αποτέλεσε ουσιαστικά μία εξέλιξη της W111/W112. Πλέον όλες οι εκδόσεις της είχαν πίσω ανάρτηση με υδροπνευματικής λειτουργίας ελατήρια, ενώ η κορυφαία 300 SEL 6.3 κινούταν μέσω ενός V8 κινητήρα απόδοσης 250 ίππων. Επίσης, είναι χαρακτηριστική η αγωνιστική έκδοσή της, που έφερε το παρατσούκλι «Red Pig».
W116 (1972-1980)
Η W116 αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία του μοντέλου, καθώς ήταν η πρώτη που έφερε επίσημα τον κωδικό S-Class. Κάποιες από τις τεχνολογικές εξελίξεις που διέθετε ήταν το ABS (από το 1978), το cruise control (από το 1975), τα ανθεκτικά στη βρωμιά πίσω φώτα και το τοποθετημένο πάνω στον πίσω άξονα ρεζερβουάρ καυσίμου, για προστασία σε περίπτωση σύγκρουσης. Η W116 ήταν επίσης το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που προσφέρθηκε με υπερτροφοδοτούμενο diesel κινητήρα.
W126 (1979-1991)
Οι τεχνολογικές εξελίξεις της W126 έδιναν έμφαση στην ασφάλεια. Από το 1981 στον προαιρετικό εξοπλισμό υπήρχαν οι προεντατήρες για τις ζώνες και ο αερόσακος οδηγού (από το 1988 προσφερόταν και ο αντίστοιχος για τον συνοδηγό), ενώ το 1985 τοποθετήθηκε το σύστημα περιορισμού ASR για μοντέλα με V8 κινητήρα, καθώς και η ηλεκτρικά ρυθμιζόμενη κολόνα τιμονιού.
W140 (1991-1998)
Παρά το τετράγωνο σχήμα της, η S-Class (W140) διάθετε χαμηλό αεροδυναμικό συντελεστή, μόλις 0.31. Ήταν το πρώτο μοντέλο παραγωγής της φίρμας με 12κύλινδρα σύνολα, ενώ δεν έλειπαν τα διπλά τζάμια, σύστημα καλωδίωσης CAN (Controller Area Network), προαιρετικό σύστημα πλοήγησης, προβολείς Xenon και σύστημα φωνητικού ελέγχου LINGUATRONIC. Εκτός από τα παραπάνω, η W140 διέθετε ESP, υποβοήθηση στάθμευσης PARKTRONIC και σύστημα υποβοήθησης φρένων BAS.
W220 (1998-2005)
Η W220 ήταν η πρώτη S-Class που περιελάβανε αυτόματη απενεργοποίηση κυλίνδρων, ηλεκτρονικά ελεγχόμενο αυτόματο κιβώτιο, προαιρετικό Active Distance Assist DISTRONIC, κλειδί χωρίς πρόσβαση και το PRE-SAFE, το σύστημα προστασίας επιβατών. Επίσης, ήταν η πρώτη S-Class με εκδόσεις από την AMG (S55 και S65), όπως και τετρακίνητη 4MATIC.
W221 (2005-2013)
Το μενού των συστημάτων ασφαλείας της W221 διέθετε ανάμεσα σε άλλα, ενεργό σύστημα φρεναρίσματος DISTRONIC PLUS, προαιρετικό αυτόνομο φρενάρισμα έκτακτης ανάγκης (από το 2009), σύστημα νυχτερινής όρασης Active Night View Assist και διατήρηση στην λωρίδα κυκλοφορίας Lane Keeping Assist. Ήταν επίσης η πρώτη S-Class που παρουσιάστηκε και σε υβριδική έκδοση με την S400 Hybrid.
W222 (2013-2020)
Μία από τις πιο καινοτόμες γενιές της S-Class ήταν φυσικά η W222. Περιλάμβανε ένα νέο αμάξωμα από αλουμίνιο που πρόσφερε κατά 50% υψηλότερη στρεπτική ακαμψία σε σύγκριση με τους προκατόχους της. Επίσης, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο χωρίς παραδοσιακούς λαμπτήρες, με την τοποθέτηση 500 LED, ενώ διέθετε επίσης μία σειρά από προηγμένα συστήματα που η Mercedes-Benz ονόμασε «Intelligent Drive». Τα πιο σημαντικά από αυτά ήταν το ROAD SURFACE SCAN, το οποίο ήταν ικανό να εντοπίσει τυχόν λακκούβες και λοιπά εμπόδια και το MAGIC BODY CONTROL, το οποίο προσάρμοζε ανάλογα το πλαίσιο και την ανάρτηση.
W223 (2020-)
Η τελευταία γενιά της S-Class επικεντρώνεται κυρίως σε πράγματα που βελτιώνουν την οδηγική εμπειρία με χαρακτηριστικά όπως μία αφθονία οθονών, ένα νέο σύστημα ψυχαγωγίας και ενεργό φωτισμό περιβάλλοντος που μπορεί να ενισχύσει οπτικά τις προειδοποιήσεις. Η W223 διαθέτει επίσης μία παγκόσμια καινοτομία, έναν αερόσακο για τους πίσω επιβάτες, καθώς και ενεργητική τετραδιεύθυνση με τους πίσω τροχούς να μπορούν να στρίψουν σε γωνία έως και 10 μοίρες.
Αυτή η Ferrari 166 του 1948 είναι φουλ εργοστασιακή!
Ήταν 1929 όταν ο Έντζο Φεράρι ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία, αρχικά ως ομάδα αγώνων και έπειτα ως αυτοκινητοβιομηχανία.
Όλοι γνωρίζουν για το πρώτο μοντέλο, την 125 S που ο Έντζο κατασκεύασε μαζί με τον Τζιοατσίνο Κολόμπο ο οποίος ανέλαβε την κατασκευή του V12 των 1.500 κ. εκ.
Από την 125 S, η Ferrari πέρασε στην 159 S την ίδια χρονιά, μέχρι το 1948 να δημιουργήσει την 166. Η συγκεκριμένη που έχουμε τώρα μπροστά μας βρέθηκε στα χέρια του Σοάβε Μπεσάνα που την αγόρασε με σκοπό να τρέξει σε αγώνες, αν και το αυτοκίνητο ήταν 100% νόμιμο και για το δημόσιο οδικό δίκτυο.
Το πλαίσιο της 166 είναι ατσάλινο σωληνωτό, με το αμάξωμα να έχει σχεδιαστεί από την Carrozzeria Ansaloni. Η 166 που δημοπρατείται τώρα έχει αριθμό πλαισίου 004 C και ο κινητήρας της είναι δίλιτρος, μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα της τότε γκάμας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους.
Η 166 του Σοάβε Μπεσάνα συμμετείχε σε μία σειρά από αγώνες, χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ κάτι σημαντικό. Ωστόσο, έχει πάρει εκκίνηση στον αγώνα Targa Florio του 1948, στο Mille Miglia την ίδια χρονιά, στο Gran Premio di Bari, το GP di Mantova και σε πολλούς ακόμα.
Το 1949, ο Μπεσάνα συνέχισε να αγωνίζεται με τη Ferrari 166 σε αναβάσεις, αγώνες Formula 2, μέχρι που τελικά τη βαρέθηκε και την πούλησε σε μία μιλανέζικη εταιρεία. Τον περισσότερο καιρό της εκείνη την περίοδο, η 166 τον πέρασε στη Γαλλία.
Το 1957, πουλήθηκε στον ιδιοκτήτη της παριζιάνικης Sport Auto Garage, Γκαστόν Γκαρινό ο οποίος την αποθήκευσε και τη διατήρησε στην εργοστασιακή της κατάσταση. Το 1965 παραδόθηκε στον Χένρι Κλαρκ Τζούνιορ, ιδιοκτήτη του μουσείου Long Island Automotive.
Στην οικογένεια Κλαρκ, η Ferrari 166 έμεινε έως το 2015, αλλά δεν αγωνίστηκε και γενικότερα δεν ταλαιπωρήθηκε. Μάλιστα, πέρασε διαδικασία αποκατάστασης και για αυτό είναι εν έτει 2025 σε κατάσταση… βιτρίνας, αλλά ταυτόχρονα και εργοστασιακή.
Το τελευταίο αποδεικνύεται από το πλαίσιο, το αμάξωμα, τον κινητήρα και το 5τάχυτο κιβώτιο, αφού όλα είναι ακριβώς όπως όταν η 166 κατασκευάστηκε το 1948.
Από το 2015 και μετά, η 166 του Μπεσάνα βρισκόταν σε μία ανώνυμη κολεξιόν με Ferrari στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από σπέσιαλ event, όπου και κέρδισε πολλούς επαίνους.
Η επίσημη ονομασία της είναι Ferrari 166 Spyder Corsa και αυτή την περίοδο έχει μπει σε δημοπρασία από τον οίκο Broad Arrow. Η τιμή της υπολογίζεται μεταξύ 5,5 και 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, απολύτως λογική, καθώς είναι φουλ εργοστασιακή και σαν καινούργια, ακόμα και 77 χρόνια (!) μετά τη δημιουργία της από τον Έντζο Φεράρι.