Η Aston Martin DB2 αποτελεί ένα από τα σπανιότερα μοντέλα της βρετανικής φίρμας έχοντας παραχθεί σε μόλις 411 αντίτυπα εκ των οποίων μόλις τα 98 δεν διέθεταν μεταλλική οροφή αλλά υφασμάτινη.
Η παραγωγή της ξεκίνησε το 1950 και ολοκληρώθηκε τρία χρόνια αργότερα, με τον εξακύλινδρο κινητήρα των 2,6 λίτρων να φτάνει στην ισχυρότερη εκδοχή του στους 125 ίππους.
Πίσω στο 1950, μια καινούργια Aston Martin DB2 κόστιζε 1.914 λίρες Αγγλίας (περίπου 2.300 ευρώ), σήμερα φυσικά η αξία του σπάνιου τετράτροχου είναι πολλαπλάσια γεγονός που μας επιβεβαιώνει η τιμή πώλησης του αυτοκινήτου που έχετε μπροστά στις οθόνες σας.
Μια Aston Martin DB2 Drophead η οποία μετά βίας μπορεί να σταθεί στην άσφαλτο χωρίς να σκορπίζει τα κομμάτια της στην άσφαλτο.
Παρά το γεγονός, βέβαια, ότι η κατάσταση του βρετανικού roadster δείχνει μη αναστρέψιμη, δεν παύει να αποτελεί ένα πολύτιμο κομμάτι μετάλλου ή για να είμαστε πιο ακριβείς σκουριάς, με την αξία του να υπολογίζεται στα 135.000 δολάρια.
Αυτή είναι τουλάχιστον η τιμή στην οποία προσφέρεται στο www.classiccars.com και θα μπορούσε να θεωρηθεί λογική μιας και μια Aston Martin DB2 Drophead σε κατάσταση βιτρίνας κοστίζει περισσότερα από 475.000 δολάρια.
Πηγή: Caranddriver.gr
Αυτή η Ferrari 166 του 1948 είναι φουλ εργοστασιακή!
Ήταν 1929 όταν ο Έντζο Φεράρι ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία, αρχικά ως ομάδα αγώνων και έπειτα ως αυτοκινητοβιομηχανία.
Όλοι γνωρίζουν για το πρώτο μοντέλο, την 125 S που ο Έντζο κατασκεύασε μαζί με τον Τζιοατσίνο Κολόμπο ο οποίος ανέλαβε την κατασκευή του V12 των 1.500 κ. εκ.
Από την 125 S, η Ferrari πέρασε στην 159 S την ίδια χρονιά, μέχρι το 1948 να δημιουργήσει την 166. Η συγκεκριμένη που έχουμε τώρα μπροστά μας βρέθηκε στα χέρια του Σοάβε Μπεσάνα που την αγόρασε με σκοπό να τρέξει σε αγώνες, αν και το αυτοκίνητο ήταν 100% νόμιμο και για το δημόσιο οδικό δίκτυο.
Το πλαίσιο της 166 είναι ατσάλινο σωληνωτό, με το αμάξωμα να έχει σχεδιαστεί από την Carrozzeria Ansaloni. Η 166 που δημοπρατείται τώρα έχει αριθμό πλαισίου 004 C και ο κινητήρας της είναι δίλιτρος, μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα της τότε γκάμας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους.
Η 166 του Σοάβε Μπεσάνα συμμετείχε σε μία σειρά από αγώνες, χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ κάτι σημαντικό. Ωστόσο, έχει πάρει εκκίνηση στον αγώνα Targa Florio του 1948, στο Mille Miglia την ίδια χρονιά, στο Gran Premio di Bari, το GP di Mantova και σε πολλούς ακόμα.
Το 1949, ο Μπεσάνα συνέχισε να αγωνίζεται με τη Ferrari 166 σε αναβάσεις, αγώνες Formula 2, μέχρι που τελικά τη βαρέθηκε και την πούλησε σε μία μιλανέζικη εταιρεία. Τον περισσότερο καιρό της εκείνη την περίοδο, η 166 τον πέρασε στη Γαλλία.
Το 1957, πουλήθηκε στον ιδιοκτήτη της παριζιάνικης Sport Auto Garage, Γκαστόν Γκαρινό ο οποίος την αποθήκευσε και τη διατήρησε στην εργοστασιακή της κατάσταση. Το 1965 παραδόθηκε στον Χένρι Κλαρκ Τζούνιορ, ιδιοκτήτη του μουσείου Long Island Automotive.
Στην οικογένεια Κλαρκ, η Ferrari 166 έμεινε έως το 2015, αλλά δεν αγωνίστηκε και γενικότερα δεν ταλαιπωρήθηκε. Μάλιστα, πέρασε διαδικασία αποκατάστασης και για αυτό είναι εν έτει 2025 σε κατάσταση… βιτρίνας, αλλά ταυτόχρονα και εργοστασιακή.
Το τελευταίο αποδεικνύεται από το πλαίσιο, το αμάξωμα, τον κινητήρα και το 5τάχυτο κιβώτιο, αφού όλα είναι ακριβώς όπως όταν η 166 κατασκευάστηκε το 1948.
Από το 2015 και μετά, η 166 του Μπεσάνα βρισκόταν σε μία ανώνυμη κολεξιόν με Ferrari στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από σπέσιαλ event, όπου και κέρδισε πολλούς επαίνους.
Η επίσημη ονομασία της είναι Ferrari 166 Spyder Corsa και αυτή την περίοδο έχει μπει σε δημοπρασία από τον οίκο Broad Arrow. Η τιμή της υπολογίζεται μεταξύ 5,5 και 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, απολύτως λογική, καθώς είναι φουλ εργοστασιακή και σαν καινούργια, ακόμα και 77 χρόνια (!) μετά τη δημιουργία της από τον Έντζο Φεράρι.