Διευθυντής τροχαίας: Όλοι οι petrolheads στο ίδιο καζάνι!

Όπως είχαμε γράψει χθές η προσπάθεια της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλέτας και άλλων οργανωμένων ομάδων να μιλήσουν στους διοικούντες εκεί στην αστυνομία Κύπρου απέτυχε. Απέτυχε όπως απέτυχαν και οι δικές μας προσπάθειες εδώ και πολλά χρόνια να κάνουμε το τμήμα οδικών μεταφορών και την αστυνομία να ξεχωρίσουν τις παράνομες μετατροπές από τις νόμιμες βελτιώσεις. Απέτυχαν όλα, όπως απέτυχε η κοινωνία να κατανοήσει την αγάπη μας προς το μηχανοκίνητο χόμπι!

Μια χώρα όπως η δική μας, δήθεν ευρωπαϊκή, διατηρεί νόμους οι οποίοι γράφτηκαν πριν δεκάδες χρόνια μέσα στους οποίους προστίθενται παράγραφοι κυριολεκτικά έτσι ώστε να κλείσουν τα παραθυράκια που τους καθιστούν ανίκανους για την διατήρηση των ίδιων τον πεπαλαιωμένων νόμων τους.

Μια χώρα την οποία διοικούν ανθρώποι με παρελθόν. Άνθρωποι που αν και ακόμη το παρελθόν τους είναι καθαρό, δεν έχουν θέση στο χώρο σαν διοικούντες, αφού είναι μετριότητες. Παλιά κεφάλια, ξεροκέφαλοι, ιδιότροποι και ότι άλλο έχουν μαζέψει οι διάφορες κυβερνήσεις σε θέσεις κλειδιά δίνοντας τους το ΟΚ να κάνουν ότι τους έρθει στο μυαλό.

Κυβερνήσεις οι οποίες κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να προστατεύουν τους πολίτες της και τα δικαιώματα τους εκεί που δεν έχουν ιδέα.

Όλοι φίλοι μου καλοί είμαστε στο ίδιο καζάνι και βράζουμε. Όλοι οι μοτοσικλετιστές είστε αλήτες επειδή κάποιος κάνει σούζες στην παραλιακή. Όλοι οι αυτοκινητάδες είστε εγκληματίες επειδή ένας κάνει τα δικά του σε κάποιο σημείο του νησιού. Ναι αυτό εννοούσε ο υπεύθυνος της Αστυνομίας λέγοντας ότι "Τα δικαιώματα των άλλων πολιτών όταν κάνουν σούζες, πηγαίνουν με μεγάλες ταχύτητες και προκαλούν οχληρία δεν τα αντιλαμβάνονται;¨. Συμπλήρωσε επίσης ότι οι μοτοσικλετιστές συμπεριφέρονται άδικα και πρέπει να σεβαστούν τα δικαιώματα και των υπόλοιπων πολιτών. Δεν ξέρω, αλλά κάτι δεν μου ακούγεται σωστό.

Την ίδια στιγμή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλλουν την ευαρέσκεια των πολιτών για τα μέτρα εναντίων των μοτοσικλετιστών. Σε ΚΑΝΕΝΑ ποστ ειδικά στο facebook δεν είδαμε την ευαρέσκεια τους. Είδαμε μόνο δυσαρέσκεια από τους πραγματικά ταλαιπωρημένους. Και εξηγούμε ότι δεν υπάρχουν μόνο αυτοί που έχουν σαν χόμπι την μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού. Υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι είναι το μοναδικό τους μέσο μετακίνησης. Ο Κος Γιαννάκης Γεωργίου της αστυνομίας όμως, είπε να βρουν άλλο μέσο για τη διακίνηση τους. Αυτό δείχνει την κοινωνία μας. Δεν υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης ενός προβλήματος (οχληρίας) από ένα σώμα όπως την Κυπριακή αστυνομία. Ο μόνος τρόπος που βρήκαν είναι να στερήσουν δικαιώματα από τους πολίτες.

Μαζί, είπε ότι η Αστυνομία έχει δεχτεί σωρεία παραπόνων από τους κατοίκους των περιοχών που περιλαμβάνονται στο διάταγμα, ενώ σημείωσε ότι παρόμοια μέτρα λαμβάνονται και σε άλλες χώρες όπως το Βέλγιο, την Γαλλία και την Αγγλία. Είναι πραγματικά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ το ότι ακολουθούν μέτρα από άλλες χώρες την ίδια στιγμή που στις ίδιες χώρες υπάρχουν μέτρα και σταθμά για όλα. Ακόμη και για τις βελτιώσεις. Δηλαδή ότι μας συμφέρει είναι οκ. Ότι δεν μας συμφέρει δεν είναι καλό.

Έχουμε γεμίσει από Κύπριους "κλαμένους" οι οποίοι με το παραμικρό δημιουργούν πρόβλημα σε συμπολίτες τους. Και δυστυχώς οι ίδιοι "κλαμένοι" βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε θέσεις κλειδιά.

Για μας, τους φίλους της μοτοσικλέτας αλλά και του αυτοκινήτου, γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό να υπάρξει συσπείρωση όλων με στόχο να σταματήσουν να μας θεωρούν περιθωριακούς, αναρχικούς και παραβάτες και να ασελγούν στο πάθος μας. Το νόμιμο πάθος.

Το χόμπι του αυτοκινήτου και της μοτοσικλέτας έχει χιλιάδες φίλους στην Κύπρο. Σε κάθε κοινωνία, υπάρχουν οι σωστοί και εκείνοι που θα παρανομήσουν. Η γενικευμένη λογική όμως των διαταγμάτων - εμπνεύσεων κάποιου που σκέφτηκε πολύ - αλλά και φράσεις όπως "ας βρουν άλλο μέσο" ή "μα αφού μας πήραν διάφοροι και μας είπαν μπράβο", είναι απαράδεκτες σε μια χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή.

Σημαντικό να προσθέσω ότι αν είσαι ένας απο αυτούς τους "κλαμένους" και σε έχει ενοχλήσει το κείμενο μου, μπορείς πολύ απλά να κάνεις unfollow τη σελίδα μας και να μας αφήσεις ήσυχους στο μικρό μας κόσμο. (θα έγραφα κάτι χειρότερο αλλα μου είπαν να μην είμαι κακός).

Διάβασε επίσης

Επιτροπή Συγκοινωνιών: Ας καταπατήσουμε λίγο τα δικαιώματα του πολίτη!

Στην Κύπρο δεν μπορείς να έχεις σαν χόμπι το αυτοκίνητο!

Tags

Αστυνομία Κύπρου

Petrolheads

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff.

Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας.

Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς.

Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.

Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...

Η έκθεση

Εδώ στην Ιταλία, τριγυρνώντας σε μια τέτοια μεγάλη έκθεση, νιώθεις σίγουρα πως οι κόποι σου να σώσεις ένα αυτοκίνητο από βέβαιη καταστροφή, τα λεφτά που ξοδεύεις σε αυτό και η προσωρινή απώλεια των ανέσεων σου όταν οδηγείς κλασικό, αξίζουν τον κόπο. Εδώ βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αυτοκινητιστικό με άλλες 70,000 ομοϊδεάτες, κόσμος ο οποίος περπατώντας ήσυχα απολαμβάνει το πάθος του. Και στην έκθεση, με φωτογραφίες να προσπαθείς να συνεννοηθείς με τους Ιταλούς για το εξάρτημα που αναζητάς, και δίπλα τα αυτοκίνητα που ονειρευόσουνα μικρός ή παρακολουθούσες στους αγώνες να εκτίθενται εκεί το ένα μετά το άλλο...

Άσε που αν δει κάποιος την ενασχόληση με τα κλασικά από οικονομικής άποψης, στην ουσία πρόκειται για επένδυση γιατί τα κλασικά αυτοκίνητα είναι βάσει μελέτης η Νο.1 επένδυση στην κόσμο τα τελευταία χρόνια. Δες σχετικό άρθρο στην Telegraph εδώ.

Το πως σκέφτεται ένας παθιασμένος του αυτοκινήτου, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Το τι σημαίνει να γυρνάς το κεφάλι σου πίσω κάθε φορά που απομακρύνεσαι από το αγαπημένο σου αυτοκίνητο, το ότι το σταθμεύεις σε σημείο για να μπορείς το βλέπεις από το μπαλκόνι, η ανοχή της ταλαιπωρίας όταν χαλάει η κλειδαριά, το τιμόνι που είναι τόσο σφιχτό και ιδανικό για να δυναμώνεις τους δικέφαλους... Αλλά και γενικότερα, το πως νιώθει ο οδηγός μιας BMW Μ2 όταν αλλάζει ταχύτητα ή ανεβάζει στροφές, πόσο ενθουσιάζει τον οδηγό το "γουσς" της τουρμπίνας, το γουργουρητό των διπλών weber σε παλαιότερα μοντέλα, το "πιντωμένο" ανέβασμα ταχυτήτων, το late braking και η στροφή με τα όσα στο καρτ... δεν περιμένω να το κατανοήσουν όλοι, αλλά τουλάχιστον να το σεβαστούν.

Παλεύω καθημερινά ούτως ώστε και στην Κύπρο να υπάρξουν όλο και περισσότεροι που θα καταλάβουν τον τρόπο σκέψης του «κοντράκια», του μοτίφα, του γρήγορου, του ραλλίστα, του λάτρη του κλασικού. Δεν υποστηρίζω το να τρέχει κάποιος στο δρόμο. Κατανοώ όμως γιατί κάποιοι το κάνουν – το έκανα κι εγώ νεαρότερος. Τώρα, υπάρχουν πίστες, motorsport.

Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο «πελλάρα» ή κόντρα. Είναι τρόπος ζωής για κάποιους που μπορεί να μην είμαστε ούτε κυνηγοί, ούτε της μάππας, ούτε καν του ποτού, χωρίς να μειώνω κάτι από αυτά. Απλά εξηγώ ότι, ιδιαίτερα τα κλασικά αυτοκίνητα, είναι μια κουλτούρα ζωής, ένα χόμπι που προϋποθέτει ώρες, υπομονή, κάποια λεφτά όπως οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάρα πολύ σεβασμό. Όπως ένα διατηρητέο κτίριο, ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, ένα παππού που διηγείται ιστορίες...

Στέλιος Κυθρεώτης

Editorial

Διευθυντής τροχαίας: Όλοι οι petrolheads στο ίδιο καζάνι!

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”