Του Στέλιου Κυθρεώτη
Κάθε φορά που πάω σε ταξίδι για οδήγηση νέου μοντέλου στο εξωτερικό, έχω την ευκαιρία να σκεφτώ διάφορα. Για την ζωή και την καριέρα μου, τα αυτοκίνητα, την κουλτούρα.
Αυτή τη φορά η επίσκεψη ήταν στη Λειψία στο Porsche Experience Center για να οδηγήσουμε το νέο Porsche Cayenne. Ένα υπεραυτοκίνητο off-road αλλά και στην πίστα.
Δεν θα αναλύσω τα του νέου Cayenne εδώ, θα κάνω αναλυτική παρουσίαση σε λίγες μέρες.
Όμως ζώντας αυτή την εμπειρία σε μια πίστα «πολυτελείας» όπου όλα δουλεύουν ρολόι, επισκεπτόμενος το εργοστάσιο της πρώην ανατολικής Γερμανίας που τώρα παράγει… 550 αυτοκίνητα την μέρα, βλέποντας την οργάνωση, την εμπιστοσύνη που δείχνουν τα εργοστάσια στους διψασμένους για οδήγηση (ειδικά αν υπάρχει και πίστα στο πρόγραμμα) σκέφτηκα πολλά.
Ώριμος πλέον στην οδήγηση, την ταχύτητα, τους αγώνες, σκεπτόμουνα λοιπόν πόσο ανούσια είναι κάποια πράγματα στη χώρα μας.
Όταν πηγαίνεις με 200χλμ/ω στον αυτοκινητόδρομο όπου επιτρέπεται και 50χλμ/ω εκεί που επιβάλλεται και βλέπεις ότι τους στόχους που βάζουν οι Γερμανοί - smart to lean to green by 2030 - τους πετυχαίνουν, όταν ακολουθείς τον οδηγό- περσινό νικητή του Le Mans στην πίστα και δεν του κάνεις τον έξυπνο, καταλαβαίνεις - τουλάχιστον εγώ - τα πιο κάτω:
Ότι για να έχεις στην Κύπρο δρόμους σωστούς και όραμα στην οδική ασφάλεια πρέπει να έχεις ικανές ηγεσίες χωρίς γραφειοκρατίες, μεσάζοντες και κουμπαριλλίκκια διαχρονικά. Η αποτυχία στα μέτρα οδικής ασφάλειας στην Κύπρο, δεν οφείλεται στην ταχύτητα, το αποδεικνύουν οι Γερμανοί. Οφείλεται στην ανικανότητα πολλών στα υπουργεία, στην Αστυνομία, σε θέσεις κλειδιά.
Το να έχεις στόχους για να φέρεις την πράσινη ενέργεια σε μια χώρα όπως η Κύπρος που έχει ήλιο καθημερινά δεν είναι δύσκολο, απλά θέλει αξιοκρατικές τοποθετήσεις σε κρίσιμα πόστα. Όχι κομματόσκυλα. Διαχρονικά για 40+ χρόνια τώρα.
Το να βλέπεις 4,300 υπαλλήλους στο εργοστάσιο της Porsche να δουλεύουν ρολόι και να σε χαιρετάνε χαμογελαστοί και να φέρνεις στο μυαλό σου πολλούς Κύπριους δημόσιους υπαλλήλους (όχι όλους) τα σικ-λιφ και την ευθυνοφοβία παράλληλα με την… πάντα άριστη αξιολόγηση τους, είναι τραγικό.
Το να είσαι στην πίστα ακολουθώντας τις οδηγίες και αποφεύγοντας τις αππωμάρες αναπόφευκτα σε κάνει να σκέφτεσαι πολλούς Κύπριους «πρωταθληταράδες» με ψυχολογικά προβλήματα που παρασιτούν στον αθλητικό μας χώρο.
Στην Κύπρο που τα ξέρουμε όλα, ζούμε στην κοσμάρα μας. Όσο με παίρνει θα προσπαθώ από τη θέση μου σαν αθλητής, σαν γνωστής της οδικής ασφάλειας και σαν Κύπριος πολίτης να συμβάλλω στην βελτίωση των πιο πάνω (όλων).
Μέχρι να επιστρέψω, ζω κι εγώ το όνειρο της γερμανικής τελειότητας κι ας είμαι ιταλόφιλος αυτοκινητιστικά.
Σημ: Η φωτό με τα 202χλμ στον αυτοκινητόδρομο τραβήχθηκε από τον συνοδηγό μου
Κανονισμοί Euro 7 το 2025.
Του Άντρου Σκαλιστή
Ο Thierry Breton, επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εσωτερική αγορά, ανακοίνωσε πρόσφατα την επίσημη πρόταση για το νέο πλαίσιο κανονισμών που θα διέπουν την πώληση καινούργιων αυτοκινήτων στην ΕΕ σύντομα. Το υφιστάμενο Euro 6 θα αντικατασταθεί από το Euro 7 το 2025.
Οι πρώτες αντιδράσεις, φυσικά, προέρχονται από την αυτοκινητοβιομηχανία. Αρνητικές αντιδράσεις γιατί εκτός από τα υφιστάμενα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος, με κυριότερες τις επενδύσεις στον εξηλεκτρισμό, τώρα θα πρέπει να επενδύσει ακόμα περισσότερα για να είναι συμβατός με το νέο πλαίσιο.
Μάλιστα, αυτό πρέπει να συμβεί με ορίζοντα το 2025. Μπορεί για μας το 2025 να είναι στο μέλλον αλλά για τους κατασκευαστές είναι ήδη χθες. Σήμερα κάνουν την έρευνα και εξέλιξη των αυτοκινήτων που θα πουλούν μετά από 3 έως 5 χρόνια, όχι μετά από σχεδόν 2.
Ας δούμε όμως τις αλλαγές για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Πρώτη αλλαγή, ενοποίηση των κανονισμών για όλα τα οχήματα. Αυτοκίνητα, λεωφορεία, φορτηγά, θα έχουν πλέον τα ίδια πρότυπα. Δεύτερο, τα αυτοκίνητα με κινητήρες diesel θα έχουν πλέον το ίδιο όριο όσον αφορά τους ρύπους NOx με τα βενζινοκίνητα, δηλαδή 80mg/km αντί 60mg/km. Τρίτον, μέχρι σήμερα οι ρύποι ενός αυτοκινήτου υπολογίζονταν όταν ο κινητήρας είχε ζεσταθεί, όταν είχε φτάσει στην κανονική θερμοκρασία λειτουργίας του. Με τους νέους κανονισμούς η μέτρηση θα ξεκινά με κρύο κινητήρα. Ένας κρύος κινητήρας εκπέμπει πολύ περισσότερους ρύπους από ότι ένας κινητήρας που λειτουργεί στην σωστή θερμοκρασία. Άρα οι κατασκευαστές θα πρέπει να βρουν λύσεις, αλλά αυτά σε λίγο. Τέταρτον, τα αυτοκίνητα θα πρέπει να είναι μέσα στις αυστηρές παραμέτρους για διπλάσιο διάστημα. Δηλαδή 10 χρόνια αντί 5 και 200,000 χιλιόμετρα αντί 100,000. Πέμπτο, για πρώτη φορά, θα υπάρχει αυστηρή οδηγία για τα σωματίδια που εκλύονται να αιωρούνται στην ατμόσφαιρα από τα λάστιχα και τα φρένα. Υπάρχουν και άλλα μέτρα, θέλω όμως να αναφέρω σαν τελευταίο τον κανονισμό που θα ρυθμίζει την διάρκεια ζωής των μπαταριών στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Όλοι σωστοί κανονισμοί και σίγουρα ότι προστατεύει το περιβάλλον και την υγεία μας είναι θεμιτό και πρέπει να το απαιτούμε.
Σωστά;
Σωστά, εδώ που έχουμε φτάσει όσον αφορά το περιβάλλον πρέπει να είμαστε αποφασιστικοί και να μην σκεφτόμαστε άλλους παράγοντες, μόνο ότι θα βελτιώσει την κατάσταση. Μήπως όμως πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα πιο σφαιρικά; Μήπως θα πρέπει να βλέπουμε τα μέτρα αλλά και πως θα λειτουργήσουν στην αγορά, τι αποτελέσματα θα φέρουν;
Ας πάρουμε σαν παράδειγμα τον τρίτο κανονισμό: «Με τους νέους κανονισμούς η μέτρηση θα ξεκινά με κρύο κινητήρα. Ένας κρύος κινητήρας εκπέμπει πολύ περισσότερους ρύπους από ότι ένας κινητήρας που λειτουργεί στην σωστή θερμοκρασία. Άρα οι κατασκευαστές θα πρέπει να βρουν λύσεις». Λύσεις υπάρχουν, η τεχνολογία για να καθαρίζονται οι αυξημένοι ρύποι ενός κρύου κινητήρα υπάρχει ήδη. Απλούστατα, ηλεκτρικά θερμαινόμενοι καταλύτες. Οι οποίοι όμως έχουν ένα πολύ πιο ψηλό κόστος από τους συμβατικούς.
Όπως αρκετά πιο ψηλό κόστος θα έχει το σύνολο ενός αυτοκινήτου που θα είναι συμβατό με το Euro 7, όχι μόνο ο καταλύτης. Και ναι, όταν μιλούμε για το περιβάλλον και την υγεία μας δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τον οικονομικό παράγοντα. Μήπως όμως πιο ακριβά αυτοκίνητα σημαίνει ότι λιγότερος κόσμος μπορεί να αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο με Euro 7, άρα μένει με το παλιάς τεχνολογίας μεταχειρισμένο του για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα; Μήπως βλέποντας την κατάσταση πιο σφαιρικά, θα πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος να εξασφαλίζουμε το μάξιμουμ της βιωσιμότητας με το πραγματικά εφαρμόσιμο;