Προβάλλουμε και στήνουμε αγώνες και εκδηλώσεις από το 1999, σε Κύπρο και Ελλάδα. Dragster, Drift, Αναβάσεις, κάποιες χρονιές την Υπερειδική του Cyprus Rally και διάφορα άλλα. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο διοργάνωσης και στησίματος μια εκδήλωσης. Ένα δεν έχει αλλάξει και είναι η μάστιγα των αγώνων κυρίως: Η κυπριακή νοοτροπία του «ξερόλα» και υπεράνω νόμων θεατή – επισκέπτη, αλλά και η απάθεια της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Σε όλα τα αθλήματα ή χόμπι, υπάρχουν ατυχήματα. Υπάρχουν και νεκροί. Στην Κύπρο, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός δεν έχει να παρουσιάσει πολλά ατυχήματα με τραυματισμούς, αλλά ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, τα τελευταία 30 χρόνια. Αντίθετα, στο ποδόσφαιρο, είχαμε σοβαρούς τραυματισμούς, ακόμη και νεκρό, όπως το 2005 στο Τσίρειο, μετά από επεισόδια στον αγώνα ΑΕΛ – ΑΠΟΕΛ. Στο κυνήγι, έχουμε θρηνήσει δεκάδες θύματα, νεκρούς και τραυματίες διαχρονικά. Τι σημαίνει όμως αυτό, ότι θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, ή το κυνήγι; Ή ότι με το ατύχημα στον αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες θα πρέπει να σταματήσουν οι αγώνες ράλι και αναβάσεων; Όχι βέβαια!
Το πρόβλημα είναι ότι η Πολιτεία δεν έχει καταλάβει ακόμη την σημασία του μηχανοκίνητου αθλητισμού στην παιδεία των νεαρών οδηγών που θέλουν να ασχοληθούν με την ταχύτητα, για να στηρίξει πολύ περισσότερο το άθλημα αυτό. Ούτε γνωρίζουν που πέφτει η μοναδική πίστα ταχύτητας, η Achna Speedway. Και από αυτή την άγνοια, ξεκινούν τα προβλήματα.
Στον αγώνα Ανάβασης Πλατρών, σαν παλιός πλέον εμπλεκόμενος σε τέτοιου είδους αγώνες, είδα μια από τις καλύτερες διοργανώσεις από την Λέσχη Αυτοκινήτου Λεμεσού. Κι όμως, σε μια στιγμή που όπως φαίνεται ο θεατής που τραυματίστηκε (όχι από το αυτοκίνητο, αλλά από πτώση) διέφυγε της προσοχής του κριτή (κακώς μεν αλλά του διέφυγε) και στάθηκε στο σημείο που επανελειμμένα του είχε ζητήσει να μην το πράξει, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, έγινε το κακό.
Από την Κυριακή, τα ΜΜΕ τα οποία δεν ασχολούνταν ποτέ πριν με το άθλημα παρά μόνο με τα προβλήματα του και τα βίντεο με καλή θέαση, με πηχυαίους τίτλους όπως «αυτοκίνητο έπεσε σε θεατές – τραυματίστηκε πατέρας και το 13 μηνών παιδί του» ή «συγκλονιστικό βίντεο» και άλλα παρόμοια, ανάδειξαν ένα θέμα με διπλές προεκτάσεις:
Α) Είναι καιρός η Πολιτεία να δει πιο «ζεστά» τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Όσοι τρέχουν με τα αγωνιστικά δεν είναι ούτε αλήτες, ούτε παλιόπαιδα ούτε τύποι περιθωριακοί. Είναι αθλητές και θέλουν σεβασμό, όπως οι ποδοσφαιριστές, οι μπασκετμπολίστες κλπ. Στις Πλάτρες αναδείχθηκε για ακόμη μια φορά η ανάγκη για την επιμόρφωση κριτών αγώνων με τις ευλογίες της Πολιτείας, για να μην αναγκάζονται οι λέσχες – διοργανωτές να βρίσκουν εθελοντές την μέρα του αγώνα. Οι Marshals, οι κριτές των αγώνων, πρέπει να είναι έμπειροι και να μπορούν να διαχειριστούν την περιοχή που ελέγχουν σωστά. Αυτό προϋποθέτει κόστος και εκπαίδευση. Η Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, με τα πενιχρά ετήσια έσοδα και την μικρή κρατική χορηγία, δεν μπορεί να στηρίξει τέτοια προσπάθεια. Χρειάζεται ενίσχυση, για να βελτιωθεί το επίπεδο ασφάλειας στους αγώνες.
Σαν οδηγός και πρωταθλητής αγώνων αυτοκινήτου, εδώ και χρόνια, βιώνω κι εγώ την απαξίωση της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο. Προφανώς, οι πολιτικοί διαχρονικά προτιμούσαν να συνδέονται σε διοικητικά συμβούλια ποδοσφαιρικών ομάδων δεξιών και αριστερών για να τις «ελέγχουν» λόγω ψηφοθηρίας και δεν ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό γιατί θεωρούν ότι είναι πιο λίγοι οι «ψήφοι». Δεν έχουν δει μάζες φίλων του αυτοκινήτου, προφανώς.
Β) Οι ελάχιστοι «παντογνώστες» θεατές αγώνων αυτοκινήτου, ευτυχώς μειοψηφία, είναι οι ίδιοι φίλαθλοι σε νοοτροπία, που διαλύουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Οι λίγοι. Οι ίδιοι κυπραίοι που παρκάρουν σε χώρους στάθμευσης για άτομα σε ειδικές ανάγκες, που καπνίζουν σε κλειστούς χώρους, που νομίζουν ότι «εκείνοι είναι και κανένας άλλος». Μια πολύ μικρή τέτοια μερίδα φιλάθλων είναι και οι κύριοι υπαίτιοι της διακοπής του αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες, μετά το ατύχημα. Ενός αγώνα για τον οποίο πολλοί, η Κοινότητα Πλατρών και οι αθλητές με τις ομάδες τους, ξοδέψαμε μερόνυχτα και με πολύ ψηλό κόστος στήσαμε μια ωραία «παράσταση» για τους φίλους του αθλήματος. Φέραμε με την προβολή 28 συμμετοχές, αριθμό ρεκόρ για φέτος. Κι όμως, κάποιοι, αυτοί του «ξέρω εγώ ρε κουμπάρε, εν θα μου πεις εσύ που θα σταθώ», με ειρωνικά σχόλια προς τους διοργανωτές και τους marshals, φρόντισαν να διακοπεί ο αγώνας από την Αστυνομία για «θέμα ασφάλειας».
Μετά το ατυχές συμβάν, όπου ένας πατέρας με το παιδί του (οι οποίοι ευχόμαστε να γίνουν σύντομα καλά), παρά τις επανειλημμένες και σαφείς οδηγίες του Marshal στεκότανε σε λάθος σημείο και κινδύνεψε από την έξοδο ενός αυτοκινήτου, ξεκινήσαμε με το αγωνιστικό αυτοκίνητο εγώ και άλλοι συναθλητές μου, σταματώντας σε όλη την διαδρομή και εξηγώντας ότι θα πρέπει να στέκονται στα σωστά σημεία. Απλά πράγματα. Η ειρωνεία που δεχθήκαμε, οι «ατάκες» ελαχίστων θεατών που χασκογελούσαν, στην ουσία μη μπορώντας να κατανοήσουν αυτά που τους εξηγούσαμε, ήταν απίστευτη. Ειλικρινά κάποιες στιγμές, αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να βάζουμε τόση προσπάθεια σε χρόνο και κόστος για να λαμβάνουμε πίσω από αυτούς τους λίγους ευτυχώς κακούς φιλάθλους, αυτή την συμπεριφορά.
Το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό για όλους. Παράγοντες, διοργανωτές και αθλητές. Και όλα αυτά για μια μικρή μερίδα κυπρίων φιλάθλων με τέτοια νοοτροπία. Είναι αυτή η νοοτροπία όμως που βγάζει τόσα χρόνια τους ίδιους πολιτικούς στην εξουσία, που παρακάμπτει διαδικασίες, που νιώθει ότι είναι υπεράνω όλων.
Η Πολιτεία θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη σημασία στον μηχανοκίνητο αθλητισμό αναβαθμίζοντας τη σημασία του, μιας και έχει κοινωνικές προεκτάσεις σε ότι αφορά τους νέους και την ταχύτητα.
Από την άλλη, η Κυπριακή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην θέσπιση σεμιναρίων για κριτές αγώνων. Είναι κρίμα μια απλή διαδικασία να γίνεται δύσκολη και να περικλείει κινδύνους για τους θεατές και τους αγωνιζόμενους λόγω ελλειπούς εκπαίδευσης των κριτών.
Και το κυριότερο, σαν οδηγός αγώνων και εμπλεκόμενος σε πολλές εκδηλώσεις τόσο στην πίστα Achna Speedway όσο και σε αγώνες ανάβασης και karting, καλώ όλους τους φίλους του αθλήματος να απομονώνουν τους κακούς θεατές που δεν συμβιβάζονται με τις οδηγίες της εκάστοτε διοργάνωσης και των κριτών. Είναι κρίμα τόσοι κόποι για να απολαμβάνουμε όλοι μας, αθλητές και θεατές, το υπέροχο αίσθημα του αγώνα, να πηγαίνουν χαμένοι για ελάχιστους «κακούς» θεατές.
Στέλιος Κυθρεώτης
Οδηγός και promoter αγώνων αυτοκινήτου
Διαβάστε επίσης: Ανάβαση Πλατρών: Η κυπριακή νοοτροπία είναι ο εχθρός των αναβάσεων
Οδική Ασφάλεια: Φιλμάκια με θετικότητα ή με φόβο στην εκπαίδευση νέων οδηγών;
Του Στέλιου Κυθρεώτη
Θυμάστε κάποια βίντεο της Αστυνομίας που όλοι κατά καιρούς έχουμε παρακολουθήσει όπου αυτοκίνητα τρακάρουν βίαια και περιέχουν ακόμη και μικρά παιδιά να σκοτώνονται ή να τραυματίζονται σοβαρά;
Σύμφωνα με νέα έρευνα, τα φιλμάκια εκφοβισμού δεν φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα και όπως διαφαίνεται, μηνύματα με θετικότητα ξεπερνούν αυτά που περιέχουν φόβο στην εκπαίδευση των νέων οδηγών.
Μια νέα μελέτη που λάβαμε από το Λονδίνο και δημοσιεύτηκε στην Road Safety GB, έδειξε ότι τα φιλμάκια που δείχνουν υπεύθυνη συμπεριφορά (positivity) θα μπορούσαν να ωθήσουν τους νεαρούς οδηγούς να οδηγούν λιγότερο επικίνδυνα, παρά τα βίντεο που στοχεύουν στην πρόκληση φόβου (fear) με βίαιες συγκρούσεις και αίμα. Το αποτέλεσμα ήταν ακόμη πιο έντονο όταν προβλήθηκαν στους νέους τα ίδια φιλμάκια θετικότητας και φόβου, σε μορφή VR.
Η μελέτη, η οποία διενεργήθηκε από το University of Antwerp σε συνεργασία με το University of Southampton και το University of Warwick, έδειξε τα αποτελέσματα στην συμπεριφορά 146 νεαρών οδηγών οι οποίοι παρακολούθησαν δύο διαφορετικά βίντεο με στόχο να συγκριθούν οι διαφορές στις συμπεριφορές τους απέναντι στην επικίνδυνη οδήγηση. Οι μισοί από τους νεαρούς είδαν ένα βίντεο διάρκειας έξι λεπτών που είχε ως στόχο να προκαλέσει τον φόβο μέσω μιας βίαιης σύγκρουσης που προκλήθηκε από έναν απερίσκεπτο οδηγό του οποίου απέσπασαν την προσοχή του οι επιβάτες του.
Οι υπόλοιποι μισοί νεαροί παρακολούθησαν ένα βίντεο που δείχνει μια θετική σκηνή με έναν προσεκτικό οδηγό ο οποίος ζητά από τους επιβάτες του να μην του αποσπούν την προσοχή.
Και οι δύο ταινίες οδικής ασφάλειας αναπτύχθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ειδικά για τις υπηρεσίες Πυροσβεστικής και Πρώτων Βοηθειών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η μελέτη εξέτασε επίσης εάν η παρακολούθηση των βίντεο σε μορφή VR, είχε διαφορετικά αποτελέσματα από την παρακολούθηση των βίντεο σε μια δισδιάστατη (2D) οθόνη τηλεόρασης. Και όντως, το φιλμάκι της θετικότητας σε μορφή VR είχε καλύτερα αποτελέσματα από το φιλμάκι φόβου, με ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό.
Κάθε νέος που συμμετείχε πήρε ένα ερωτηματολόγιο για να αξιολογήσει τη στάση του ως προς τον κίνδυνο που πιθανόν να βρει στο δρόμο πριν και μετά τη δοκιμή. Στο τέλος της δοκιμής, πήραν επίσης ένα δεύτερο τεστ, το Vienna-Risk-Taking Test-Traffic.
Σε αυτό το τεστ, παρακολούθησαν βιντεοκλίπ καταστάσεων οδήγησης που απαιτούν αντίδραση οδηγού (για παράδειγμα, λαμβάνοντας υπόψη εάν θα προσπεράσουν σε παγωμένες συνθήκες) και τους ζητήθηκε να δηλώσουν εάν και πότε θεωρούσαν τον ελιγμό πολύ επικίνδυνο. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι ταινίες με θετικό πλαίσιο μείωσαν σημαντικά την επικίνδυνη οδήγηση τόσο όταν εμφανίστηκαν σε οθόνη 2D αλλά και ακόμη περισσότερο όταν προβλήθηκαν σε μορφή VR.
Αντίθετα, η ταινία φόβου που εμφανίζεται στο VR απέτυχε να μειώσει τις επικίνδυνες οδηγικές συμπεριφορές και, στην πραγματικότητα, αύξησε την ανάληψη κινδύνων των νέων οδηγών.
Ο Dr. Yaniv Hanoch, αναπληρωτής καθηγητής διαχείρισης κινδύνου (risk management) στο University of Southampton, δήλωσε: «Η εξεύρεση των καλύτερων μέσων για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος της εκπαίδευσης των νέων σε θέματα οδικής ασφάλειας είναι υψίστης σημασίας. Aυτή η έρευνα παρέχει την πρώτη εξέταση των επιπτώσεων τόσο του περιεχομένου των μηνυμάτων (θετικότητα αντί φόβος) όσο και του τρόπου παράδοσης των μηνυμάτων στους νέους οδηγούς».
Σημείωση του γράφοντος:
Άραγε, σε ότι έχει να κάνει με την πανδημία, αν γινόταν μια αντίστοιχη έρευνα με δύο φιλμάκια ή ειδήσεις, η μια με εκφοβισμό για την κακή υγειονομική κατάσταση και η άλλη με θετική προσέγγιση στο θέμα, ποιος τρόπος θα είχε τα πιο καλά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του ιού από τους πολίτες;
Μεγάλο ερώτημα…