Προβάλλουμε και στήνουμε αγώνες και εκδηλώσεις από το 1999, σε Κύπρο και Ελλάδα. Dragster, Drift, Αναβάσεις, κάποιες χρονιές την Υπερειδική του Cyprus Rally και διάφορα άλλα. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο διοργάνωσης και στησίματος μια εκδήλωσης. Ένα δεν έχει αλλάξει και είναι η μάστιγα των αγώνων κυρίως: Η κυπριακή νοοτροπία του «ξερόλα» και υπεράνω νόμων θεατή – επισκέπτη, αλλά και η απάθεια της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Σε όλα τα αθλήματα ή χόμπι, υπάρχουν ατυχήματα. Υπάρχουν και νεκροί. Στην Κύπρο, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός δεν έχει να παρουσιάσει πολλά ατυχήματα με τραυματισμούς, αλλά ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, τα τελευταία 30 χρόνια. Αντίθετα, στο ποδόσφαιρο, είχαμε σοβαρούς τραυματισμούς, ακόμη και νεκρό, όπως το 2005 στο Τσίρειο, μετά από επεισόδια στον αγώνα ΑΕΛ – ΑΠΟΕΛ. Στο κυνήγι, έχουμε θρηνήσει δεκάδες θύματα, νεκρούς και τραυματίες διαχρονικά. Τι σημαίνει όμως αυτό, ότι θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, ή το κυνήγι; Ή ότι με το ατύχημα στον αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες θα πρέπει να σταματήσουν οι αγώνες ράλι και αναβάσεων; Όχι βέβαια!
Το πρόβλημα είναι ότι η Πολιτεία δεν έχει καταλάβει ακόμη την σημασία του μηχανοκίνητου αθλητισμού στην παιδεία των νεαρών οδηγών που θέλουν να ασχοληθούν με την ταχύτητα, για να στηρίξει πολύ περισσότερο το άθλημα αυτό. Ούτε γνωρίζουν που πέφτει η μοναδική πίστα ταχύτητας, η Achna Speedway. Και από αυτή την άγνοια, ξεκινούν τα προβλήματα.
Στον αγώνα Ανάβασης Πλατρών, σαν παλιός πλέον εμπλεκόμενος σε τέτοιου είδους αγώνες, είδα μια από τις καλύτερες διοργανώσεις από την Λέσχη Αυτοκινήτου Λεμεσού. Κι όμως, σε μια στιγμή που όπως φαίνεται ο θεατής που τραυματίστηκε (όχι από το αυτοκίνητο, αλλά από πτώση) διέφυγε της προσοχής του κριτή (κακώς μεν αλλά του διέφυγε) και στάθηκε στο σημείο που επανελειμμένα του είχε ζητήσει να μην το πράξει, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, έγινε το κακό.
Από την Κυριακή, τα ΜΜΕ τα οποία δεν ασχολούνταν ποτέ πριν με το άθλημα παρά μόνο με τα προβλήματα του και τα βίντεο με καλή θέαση, με πηχυαίους τίτλους όπως «αυτοκίνητο έπεσε σε θεατές – τραυματίστηκε πατέρας και το 13 μηνών παιδί του» ή «συγκλονιστικό βίντεο» και άλλα παρόμοια, ανάδειξαν ένα θέμα με διπλές προεκτάσεις:
Α) Είναι καιρός η Πολιτεία να δει πιο «ζεστά» τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Όσοι τρέχουν με τα αγωνιστικά δεν είναι ούτε αλήτες, ούτε παλιόπαιδα ούτε τύποι περιθωριακοί. Είναι αθλητές και θέλουν σεβασμό, όπως οι ποδοσφαιριστές, οι μπασκετμπολίστες κλπ. Στις Πλάτρες αναδείχθηκε για ακόμη μια φορά η ανάγκη για την επιμόρφωση κριτών αγώνων με τις ευλογίες της Πολιτείας, για να μην αναγκάζονται οι λέσχες – διοργανωτές να βρίσκουν εθελοντές την μέρα του αγώνα. Οι Marshals, οι κριτές των αγώνων, πρέπει να είναι έμπειροι και να μπορούν να διαχειριστούν την περιοχή που ελέγχουν σωστά. Αυτό προϋποθέτει κόστος και εκπαίδευση. Η Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, με τα πενιχρά ετήσια έσοδα και την μικρή κρατική χορηγία, δεν μπορεί να στηρίξει τέτοια προσπάθεια. Χρειάζεται ενίσχυση, για να βελτιωθεί το επίπεδο ασφάλειας στους αγώνες.
Σαν οδηγός και πρωταθλητής αγώνων αυτοκινήτου, εδώ και χρόνια, βιώνω κι εγώ την απαξίωση της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο. Προφανώς, οι πολιτικοί διαχρονικά προτιμούσαν να συνδέονται σε διοικητικά συμβούλια ποδοσφαιρικών ομάδων δεξιών και αριστερών για να τις «ελέγχουν» λόγω ψηφοθηρίας και δεν ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό γιατί θεωρούν ότι είναι πιο λίγοι οι «ψήφοι». Δεν έχουν δει μάζες φίλων του αυτοκινήτου, προφανώς.
Β) Οι ελάχιστοι «παντογνώστες» θεατές αγώνων αυτοκινήτου, ευτυχώς μειοψηφία, είναι οι ίδιοι φίλαθλοι σε νοοτροπία, που διαλύουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Οι λίγοι. Οι ίδιοι κυπραίοι που παρκάρουν σε χώρους στάθμευσης για άτομα σε ειδικές ανάγκες, που καπνίζουν σε κλειστούς χώρους, που νομίζουν ότι «εκείνοι είναι και κανένας άλλος». Μια πολύ μικρή τέτοια μερίδα φιλάθλων είναι και οι κύριοι υπαίτιοι της διακοπής του αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες, μετά το ατύχημα. Ενός αγώνα για τον οποίο πολλοί, η Κοινότητα Πλατρών και οι αθλητές με τις ομάδες τους, ξοδέψαμε μερόνυχτα και με πολύ ψηλό κόστος στήσαμε μια ωραία «παράσταση» για τους φίλους του αθλήματος. Φέραμε με την προβολή 28 συμμετοχές, αριθμό ρεκόρ για φέτος. Κι όμως, κάποιοι, αυτοί του «ξέρω εγώ ρε κουμπάρε, εν θα μου πεις εσύ που θα σταθώ», με ειρωνικά σχόλια προς τους διοργανωτές και τους marshals, φρόντισαν να διακοπεί ο αγώνας από την Αστυνομία για «θέμα ασφάλειας».
Μετά το ατυχές συμβάν, όπου ένας πατέρας με το παιδί του (οι οποίοι ευχόμαστε να γίνουν σύντομα καλά), παρά τις επανειλημμένες και σαφείς οδηγίες του Marshal στεκότανε σε λάθος σημείο και κινδύνεψε από την έξοδο ενός αυτοκινήτου, ξεκινήσαμε με το αγωνιστικό αυτοκίνητο εγώ και άλλοι συναθλητές μου, σταματώντας σε όλη την διαδρομή και εξηγώντας ότι θα πρέπει να στέκονται στα σωστά σημεία. Απλά πράγματα. Η ειρωνεία που δεχθήκαμε, οι «ατάκες» ελαχίστων θεατών που χασκογελούσαν, στην ουσία μη μπορώντας να κατανοήσουν αυτά που τους εξηγούσαμε, ήταν απίστευτη. Ειλικρινά κάποιες στιγμές, αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να βάζουμε τόση προσπάθεια σε χρόνο και κόστος για να λαμβάνουμε πίσω από αυτούς τους λίγους ευτυχώς κακούς φιλάθλους, αυτή την συμπεριφορά.
Το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό για όλους. Παράγοντες, διοργανωτές και αθλητές. Και όλα αυτά για μια μικρή μερίδα κυπρίων φιλάθλων με τέτοια νοοτροπία. Είναι αυτή η νοοτροπία όμως που βγάζει τόσα χρόνια τους ίδιους πολιτικούς στην εξουσία, που παρακάμπτει διαδικασίες, που νιώθει ότι είναι υπεράνω όλων.
Η Πολιτεία θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη σημασία στον μηχανοκίνητο αθλητισμό αναβαθμίζοντας τη σημασία του, μιας και έχει κοινωνικές προεκτάσεις σε ότι αφορά τους νέους και την ταχύτητα.
Από την άλλη, η Κυπριακή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην θέσπιση σεμιναρίων για κριτές αγώνων. Είναι κρίμα μια απλή διαδικασία να γίνεται δύσκολη και να περικλείει κινδύνους για τους θεατές και τους αγωνιζόμενους λόγω ελλειπούς εκπαίδευσης των κριτών.
Και το κυριότερο, σαν οδηγός αγώνων και εμπλεκόμενος σε πολλές εκδηλώσεις τόσο στην πίστα Achna Speedway όσο και σε αγώνες ανάβασης και karting, καλώ όλους τους φίλους του αθλήματος να απομονώνουν τους κακούς θεατές που δεν συμβιβάζονται με τις οδηγίες της εκάστοτε διοργάνωσης και των κριτών. Είναι κρίμα τόσοι κόποι για να απολαμβάνουμε όλοι μας, αθλητές και θεατές, το υπέροχο αίσθημα του αγώνα, να πηγαίνουν χαμένοι για ελάχιστους «κακούς» θεατές.
Στέλιος Κυθρεώτης
Οδηγός και promoter αγώνων αυτοκινήτου
Διαβάστε επίσης: Ανάβαση Πλατρών: Η κυπριακή νοοτροπία είναι ο εχθρός των αναβάσεων
100 χρόνια Mazda: Από την κατασκευή φελλών στην κατασκευή αυτοκινήτων
H Mazda γιορτάζει φέτος την επέτειο των 100 χρόνων της και μεαυτή την αφορμή εγκαινιάζεται μία χρονιά εκδηλώσεων, όπως το Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης του 2020, κατά τη διάρκεια του οποίου η εταιρεία θα θυμίζει το παρελθόν της και θα ατενίζει το μέλλον της.
Από το 1920...
Η Mazda οδηγήθηκε από το 1920 από την τόλμη, την αμφισβήτηση της κοινής πρακτικής και την αναζήτηση νέων δρόμων στους τομείς της μηχανολογίας και του σχεδιασμού, με αποτελέσματα που οι άλλοι τα θεωρούσαν ανέφικτα. Σε όλη αυτή τη διαδρομή, η Mazda κατέγραψε σημαντικές διακρίσεις. Ήταν η πρώτη ασιατική μάρκα που κέρδισε το Le Mans το 1991. Παρουσίασε το εμβληματικό Cosmo Sport 110S (φωτό κάτω), τον περιστροφικό κινητήρα σε μοντέλο μαζικής παραγωγής και δημιούργησε ένα παγκόσμιο best-seller : το διθέσιο roadster Mazda MX-5, με πάνω από ένα εκατομμύριο πωλήσεις από το λανσάρισμά του το 1989. Είναι η μάρκα που παρουσίασε τον πρώτο βενζινοκινητήρα στον κόσμο που συνδυάζει τις τεχνολογίες αυτανάφλεξης με συμπίεση, και ανάφλεξη με σπινθήρα, τον κινητήρα Skyactiv-X.
Από τους φελλούς στα αυτοκίνητα
Εκατό χρόνια πριν ήταν ένας κατασκευαστής φελλών στη Hiroshima, μέχρι τη στιγμή που ένας βιομήχανος, ο Jujiro Matsuda, ανέλαβε τα ηνία της Toyo Cork Kogyo Co. Ltd και το 1921 την μετέτρεψε πρώτα σε κατασκευαστή εργαλειομηχανών, και στη συνέχεια σε κατασκευαστή αυτοκινήτων. Το πρώτο μοντέλο ήταν ένα τρίκυκλο – το Mazda-Go – που ξεκίνησε να πωλείται το 1931. Το μοντέλο αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλές, καθώς δεχόταν συνεχείς βελτιώσεις. Για παράδειγμα το 1938 με το πρωτοποριακό κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων, πέτυχε την κατά 20% μείωση της κατανάλωσής του.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το εργοστάσιο των φορτηγών ξεκίνησε και πάλι να λειτουργεί, λίγους μήνες μετά τη ρίψη της ατομική βόμβας στη Hiroshima.Τα επαγγελματικά οχήματα εξακολούθησαν να αποτελούν προτεραιότητα της εταιρείας μετά τον πόλεμο και το πρώτο επιβατικό που ήταν το Mazda R360, παρουσιάστηκε το 1960. Το αυτοκίνητο αυτό ήταν μεγάλη επιτυχία στην κατηγορία των «kei-cars» στην Ιαπωνία, και άνοιξε το δρόμο στις μετέπειτα επιτυχημένες σειρές των αυτοκινήτων της Mazda που βλέπουμε μέχρι και σήμερα.
Επιτυγχάνοντας το ακατόρθωτο
Το 1961, η εταιρεία υπέγραψε μία συμφωνία με τη Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία NSU παίρνοντας τα δικαιώματα εξέλιξης και παραγωγής του νέου μικρού και ελαφρού περιστροφικού κινητήρα Wankel. Το 1967, το φουτουριστικό Mazda Cosmo Sport 110S έγινε το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με περιστροφικό κινητήρα στον κόσμο. Ήταν η αρχή ενός εντυπωσιακού ‘success story’, καθώς για πολλά χρόνια η εταιρεία παρουσίασε μεγάλο αριθμό μοντέλων, όπως το Mazda RX-7, καταγράφοντας πωλήσεις σχεδόν δύο εκατομμυρίων αυτοκινήτων εφοδιασμένων με περιστροφικό κινητήρα.
Η Mazda θα αποδείκνυε επίσης και την τεχνολογική της υπεροχή στους αγώνες, όντας η πρώτη Ασιατική μάρκα που κέρδισε τον περίφημο αγώνα των 24 ωρών του Le Mans το 1991, με το Mazda 787B. Ένα αγωνιστικό με τέσσερεις ρότορες, και το μοναδικό αυτοκίνητο με κινητήρα χωρίς πιστόνια, που έχει κερδίσει ποτέ το συγκεκριμένο αγώνα.
Έμφαση στην οδηγική απόλαυση
Με τον περιστροφικό κινητήρα να αποτελεί τρανό παράδειγμα της αφοσίωσης της Mazda στην κατασκευή αυτοκινήτων ‘fun-to-drive’, ήταν λίγο μετά το 1984 όταν η εταιρεία μετονομάστηκε επισήμως σε Mazda Motor Corporation Το 1989, η παρουσίαση ενός πανάλαφρου roadster με την ονομασία Mazda MX-5 τάραξε πραγματικά τα νερά, δεδομένου ότι εκείνη την εποχή τα μικρά διθέσια ανοιχτά μοντέλα, ήταν σχεδόν εξαφανισμένα. Σήμερα, μετά από τέσσερις γενιές, το Mazda MX-5 παραμένει το κορυφαίο σε πωλήσεις roadster στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, έχοντας από το 2016, ξεπεράσει σε πωλήσεις το ιστορικό ρεκόρ του ενός εκατομμυρίου αυτοκινήτων.
Είναι η χαρά της οδήγησης που βρίσκει κανείς στο DNA όλων των σημερινών μοντέλων της Mazda και θα παραμείνει και για τα επόμενα 100 χρόνια, καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία συνεχίζει να βιώνει κοσμογονικές αλλαγές.