Προβάλλουμε και στήνουμε αγώνες και εκδηλώσεις από το 1999, σε Κύπρο και Ελλάδα. Dragster, Drift, Αναβάσεις, κάποιες χρονιές την Υπερειδική του Cyprus Rally και διάφορα άλλα. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο διοργάνωσης και στησίματος μια εκδήλωσης. Ένα δεν έχει αλλάξει και είναι η μάστιγα των αγώνων κυρίως: Η κυπριακή νοοτροπία του «ξερόλα» και υπεράνω νόμων θεατή – επισκέπτη, αλλά και η απάθεια της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Σε όλα τα αθλήματα ή χόμπι, υπάρχουν ατυχήματα. Υπάρχουν και νεκροί. Στην Κύπρο, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός δεν έχει να παρουσιάσει πολλά ατυχήματα με τραυματισμούς, αλλά ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, τα τελευταία 30 χρόνια. Αντίθετα, στο ποδόσφαιρο, είχαμε σοβαρούς τραυματισμούς, ακόμη και νεκρό, όπως το 2005 στο Τσίρειο, μετά από επεισόδια στον αγώνα ΑΕΛ – ΑΠΟΕΛ. Στο κυνήγι, έχουμε θρηνήσει δεκάδες θύματα, νεκρούς και τραυματίες διαχρονικά. Τι σημαίνει όμως αυτό, ότι θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, ή το κυνήγι; Ή ότι με το ατύχημα στον αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες θα πρέπει να σταματήσουν οι αγώνες ράλι και αναβάσεων; Όχι βέβαια!
Το πρόβλημα είναι ότι η Πολιτεία δεν έχει καταλάβει ακόμη την σημασία του μηχανοκίνητου αθλητισμού στην παιδεία των νεαρών οδηγών που θέλουν να ασχοληθούν με την ταχύτητα, για να στηρίξει πολύ περισσότερο το άθλημα αυτό. Ούτε γνωρίζουν που πέφτει η μοναδική πίστα ταχύτητας, η Achna Speedway. Και από αυτή την άγνοια, ξεκινούν τα προβλήματα.
Στον αγώνα Ανάβασης Πλατρών, σαν παλιός πλέον εμπλεκόμενος σε τέτοιου είδους αγώνες, είδα μια από τις καλύτερες διοργανώσεις από την Λέσχη Αυτοκινήτου Λεμεσού. Κι όμως, σε μια στιγμή που όπως φαίνεται ο θεατής που τραυματίστηκε (όχι από το αυτοκίνητο, αλλά από πτώση) διέφυγε της προσοχής του κριτή (κακώς μεν αλλά του διέφυγε) και στάθηκε στο σημείο που επανελειμμένα του είχε ζητήσει να μην το πράξει, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, έγινε το κακό.
Από την Κυριακή, τα ΜΜΕ τα οποία δεν ασχολούνταν ποτέ πριν με το άθλημα παρά μόνο με τα προβλήματα του και τα βίντεο με καλή θέαση, με πηχυαίους τίτλους όπως «αυτοκίνητο έπεσε σε θεατές – τραυματίστηκε πατέρας και το 13 μηνών παιδί του» ή «συγκλονιστικό βίντεο» και άλλα παρόμοια, ανάδειξαν ένα θέμα με διπλές προεκτάσεις:
Α) Είναι καιρός η Πολιτεία να δει πιο «ζεστά» τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Όσοι τρέχουν με τα αγωνιστικά δεν είναι ούτε αλήτες, ούτε παλιόπαιδα ούτε τύποι περιθωριακοί. Είναι αθλητές και θέλουν σεβασμό, όπως οι ποδοσφαιριστές, οι μπασκετμπολίστες κλπ. Στις Πλάτρες αναδείχθηκε για ακόμη μια φορά η ανάγκη για την επιμόρφωση κριτών αγώνων με τις ευλογίες της Πολιτείας, για να μην αναγκάζονται οι λέσχες – διοργανωτές να βρίσκουν εθελοντές την μέρα του αγώνα. Οι Marshals, οι κριτές των αγώνων, πρέπει να είναι έμπειροι και να μπορούν να διαχειριστούν την περιοχή που ελέγχουν σωστά. Αυτό προϋποθέτει κόστος και εκπαίδευση. Η Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, με τα πενιχρά ετήσια έσοδα και την μικρή κρατική χορηγία, δεν μπορεί να στηρίξει τέτοια προσπάθεια. Χρειάζεται ενίσχυση, για να βελτιωθεί το επίπεδο ασφάλειας στους αγώνες.
Σαν οδηγός και πρωταθλητής αγώνων αυτοκινήτου, εδώ και χρόνια, βιώνω κι εγώ την απαξίωση της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο. Προφανώς, οι πολιτικοί διαχρονικά προτιμούσαν να συνδέονται σε διοικητικά συμβούλια ποδοσφαιρικών ομάδων δεξιών και αριστερών για να τις «ελέγχουν» λόγω ψηφοθηρίας και δεν ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό γιατί θεωρούν ότι είναι πιο λίγοι οι «ψήφοι». Δεν έχουν δει μάζες φίλων του αυτοκινήτου, προφανώς.
Β) Οι ελάχιστοι «παντογνώστες» θεατές αγώνων αυτοκινήτου, ευτυχώς μειοψηφία, είναι οι ίδιοι φίλαθλοι σε νοοτροπία, που διαλύουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Οι λίγοι. Οι ίδιοι κυπραίοι που παρκάρουν σε χώρους στάθμευσης για άτομα σε ειδικές ανάγκες, που καπνίζουν σε κλειστούς χώρους, που νομίζουν ότι «εκείνοι είναι και κανένας άλλος». Μια πολύ μικρή τέτοια μερίδα φιλάθλων είναι και οι κύριοι υπαίτιοι της διακοπής του αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες, μετά το ατύχημα. Ενός αγώνα για τον οποίο πολλοί, η Κοινότητα Πλατρών και οι αθλητές με τις ομάδες τους, ξοδέψαμε μερόνυχτα και με πολύ ψηλό κόστος στήσαμε μια ωραία «παράσταση» για τους φίλους του αθλήματος. Φέραμε με την προβολή 28 συμμετοχές, αριθμό ρεκόρ για φέτος. Κι όμως, κάποιοι, αυτοί του «ξέρω εγώ ρε κουμπάρε, εν θα μου πεις εσύ που θα σταθώ», με ειρωνικά σχόλια προς τους διοργανωτές και τους marshals, φρόντισαν να διακοπεί ο αγώνας από την Αστυνομία για «θέμα ασφάλειας».
Μετά το ατυχές συμβάν, όπου ένας πατέρας με το παιδί του (οι οποίοι ευχόμαστε να γίνουν σύντομα καλά), παρά τις επανειλημμένες και σαφείς οδηγίες του Marshal στεκότανε σε λάθος σημείο και κινδύνεψε από την έξοδο ενός αυτοκινήτου, ξεκινήσαμε με το αγωνιστικό αυτοκίνητο εγώ και άλλοι συναθλητές μου, σταματώντας σε όλη την διαδρομή και εξηγώντας ότι θα πρέπει να στέκονται στα σωστά σημεία. Απλά πράγματα. Η ειρωνεία που δεχθήκαμε, οι «ατάκες» ελαχίστων θεατών που χασκογελούσαν, στην ουσία μη μπορώντας να κατανοήσουν αυτά που τους εξηγούσαμε, ήταν απίστευτη. Ειλικρινά κάποιες στιγμές, αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να βάζουμε τόση προσπάθεια σε χρόνο και κόστος για να λαμβάνουμε πίσω από αυτούς τους λίγους ευτυχώς κακούς φιλάθλους, αυτή την συμπεριφορά.
Το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό για όλους. Παράγοντες, διοργανωτές και αθλητές. Και όλα αυτά για μια μικρή μερίδα κυπρίων φιλάθλων με τέτοια νοοτροπία. Είναι αυτή η νοοτροπία όμως που βγάζει τόσα χρόνια τους ίδιους πολιτικούς στην εξουσία, που παρακάμπτει διαδικασίες, που νιώθει ότι είναι υπεράνω όλων.
Η Πολιτεία θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη σημασία στον μηχανοκίνητο αθλητισμό αναβαθμίζοντας τη σημασία του, μιας και έχει κοινωνικές προεκτάσεις σε ότι αφορά τους νέους και την ταχύτητα.
Από την άλλη, η Κυπριακή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην θέσπιση σεμιναρίων για κριτές αγώνων. Είναι κρίμα μια απλή διαδικασία να γίνεται δύσκολη και να περικλείει κινδύνους για τους θεατές και τους αγωνιζόμενους λόγω ελλειπούς εκπαίδευσης των κριτών.
Και το κυριότερο, σαν οδηγός αγώνων και εμπλεκόμενος σε πολλές εκδηλώσεις τόσο στην πίστα Achna Speedway όσο και σε αγώνες ανάβασης και karting, καλώ όλους τους φίλους του αθλήματος να απομονώνουν τους κακούς θεατές που δεν συμβιβάζονται με τις οδηγίες της εκάστοτε διοργάνωσης και των κριτών. Είναι κρίμα τόσοι κόποι για να απολαμβάνουμε όλοι μας, αθλητές και θεατές, το υπέροχο αίσθημα του αγώνα, να πηγαίνουν χαμένοι για ελάχιστους «κακούς» θεατές.
Στέλιος Κυθρεώτης
Οδηγός και promoter αγώνων αυτοκινήτου
Διαβάστε επίσης: Ανάβαση Πλατρών: Η κυπριακή νοοτροπία είναι ο εχθρός των αναβάσεων
6 γυναίκες που ταρακούνησαν το χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού
Δεν ήταν πολύ καιρό πριν που ο κόσμος των μηχανοκίνητων αθλημάτων ήταν μια αντρική υπόθεση. Από τους ίδιους τους θεατές, τους οδηγούς μέχρι και τους διοργανωτές.
Πολλοί θα έλεγαν ότι μέχρι και σήμερα σε όλα τα motorsports συνεχίζει να παίζει η ανδρική κυριαρχία. Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει. Όλο και περισσότερες γυναίκες έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ανταγωνιστούν τους άνδρες, είτε σαν μηχανικοί είτε σαν οδηγοί σε motorsports όπως Rally και Formula!
Γυναίκες οδηγοί που έχουν ακολουθήσει το όνειρό τους, αγνόησαν το Status quo και άλλαξαν το παιχνίδι.
Danica Patrick
Εδώ και μια δεκαετία, η Danica Patrick έχει αγωνιστεί εναντίον των καλύτερων σε πρωταθλήματα Nascar και IndyCar. Γυναίκα με αμέτρητες δραστηριότητες στο ενεργητικό της όπως μοντελινγκ, hip hop videos και άλλα.
Η Danica εξακολουθεί να αγωνίζεται στο Nascar και από το 2005 έχει προσθέσει αρκετά κατορθώματα στο μονοπάτι της.
Το 2008 ανακηρύχθηκε η μόνη γυναίκα ή οποία νίκησε αγώνα στο Indy Car Series στο Japan 300.
Keiko Ihara
Τις τελευταίες δεκαετίες, η Ιαπωνία ήταν Ο ΛΟΓΟΣ για κάποιες από τις πιο καινοτόμες τεχνολογίες στους δύο και τέσσερις τροχούς.
Από το ίδιο πρωτοποριακό πνεύμα ήρθε η Keiko Ihara. Άρχισε να αγωνίζεται το 1999, εναντίον ενός σοβαρού επίπεδου προκατάληψης στην πατρίδα της, για να βρει μια θέση στο Ferrari Challenge, κερδίζοντας τελικά μια θέση στην Ευρωπαϊκή Formula Renault.
Το 2014, τρέχοντας με οτιδηποτε είχε μηχανή και τροχούς η Ihara έγινε η πρώτη Ασιάτισσα που έτρεξε σε αγώνα 24 Hours of Le Mans τελειώνοντας 13η οδηγώντας ένα Larbre Competition LMP2.
Pat Moss
Ανεπανάληπτα, πρωτοποριακά γυναικεία αστέρια έχουν επίσης αναδυθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο, μια από αυτές ήταν η Pat Moss.
Κάτι σας λέει το όνομα έτσι; Ναι ήταν η νεότερη αδελφή του πολυβραβευμένου Stirling Moss. Αν και η πραγματική της αγάπη ήταν τα άλογα, η εμμονή τους με τα "άλογα" υπερνίκησε το πρώτο ακολουθώντας τα βήματα του αδελφού της κερδίζοντας 3 international rally πίσω από το τιμόνι εξαιρετικών Lancia, Ford, Mini και Saab.
To 1958 ολοκλήρωσε το RAC Rally στη τέταρτη θέση και με ένα Austin Healey 100/6 κόντεψε για δεύτερη φορά το βάθρο στο Liège-Rome-Liège Rally κανοντας την την πρώτη γυναίκα που τελειωσε στους πρώτους 10 αυτού του περιβόητου γεγονότος.
Σημαντικό να επισημάνουμε και τη συνοδηγό της. Μαζί με την Ann Wisdom έδειξαν το τι μπορούν να κάνουν οι γυναίκες στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Michèle Mouton
Από μικρή ηλικία η Michèle Mouton διακρίθηκε σε πολλά, από το σκι μέχρι και το μπαλέτο. Μια συνάντηση με την ταχύτητα και το rallying όμως, άλλαξε τα πάντα γυρίζοντας το μυαλό της σε μια σταδιοδρομία πίσω από το τιμόνι.
Κερδίζοντας μια θέση ως οδηγός στην Audi δίπλα από θρύλους όπως τον Walter Röhrl η Mouton έτρεξε σε ένα από τα πιο θανάσιμα αθλήματα του αιώνα. Το Group B. Πήρε 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα, διεκδίκησε 9 βάθρα, 160 νίκες ειδικών διαδρομών και ένα Pikes Peak Hill Climb.
Παραμένει η μόνη γυναίκα που κέρδισε WRC. Μαζί με την Fabrizia Pons απέδειξε την αγάπη στο motorsport σε μια εποχή τρελών αλόγων και σοβαρού ανταγωνισμού.
Jutta Kleinschmidt
Το γνωστό Dakar Rally κάποτε ονομαζόταν Paris-Dakar Rally και αντί να διασχίζει τη νότια Αμερική, διασχίζει τη Γαλλία, την Ισπανία, το Μαρόκο, τη Μαυριτανία και το Μάλι πριν καταλήξει αργότερα στα 10460 χιλιόμετρα της Σενεγάλης.
Το 2001, η Γερμανή οδηγός Jutta Kleinschmidt ανταγωνίστηκε στην κατηγορία των αυτοκινήτων και πήρε μια εντυπωσιακή νίκη. Κέρδισε τη φήμη για ένα από τους πιο εντυπωσιακούς διαγωνιζόμενους στην έρημο ξεκινώντας από τη δεκαετία του 80 με αγώνες μοτοσικλέτας και καταλήγοντας το 1997 να κερδίζει ειδικές με αυτοκίνητο στο μεγάλο αυτό event. Το 2001 έγραψε ιστορία κερδίζοντας τον αγώνα όπου με την αντοχή της απέδειξε ότι αυτή η δοκιμασία δεν είναι μόνο για τους άντρες.
Simona De Silvestro
Αυτές τις μέρες η Simona De Silvestro από την Ελβετία αγωνίζεται με ένα Nissan στον σκληρό και πολύ macho κόσμο του πρωταθλήματος Supercars V8 στην Αυστραλία.
Το 2010 μετακομίζοντας στις ΗΠΑ έτρεξε με αρκετά καλά αποτελέσματα στα Indycar και έκανε αξιοσέβαστες εμφανίσεις στο Indianapolis 500.
Με την εμπλοκή της στη Sauber Formula One επιστρέφει στην Αυστραλία με απίστευτες εμφανίσεις στο περίφημο Bathurst 1000 το οποίο θεωρείται το κόσμημα του Αυστραλιανού motorsport!