Η πρώτη γενιά του NSX πάντα προοριζόταν να είναι ένα σπορ αυτοκίνητο παγκόσμιας κλάσης και οι μηχανικοί της ιαπωνικής εταιρίας είχαν κάνει κάποιους συμβιβασμούς προκειμένου να επιτύχουν την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ της αγνής απόδοσης και της καθημερινής οδηγικής χρήσης.
Ωστόσο, για εκείνους τους πελάτες του NSX που αναζητούσαν μια αγωνιστική εμπειρία χωρίς συμβιβασμούς, η Honda αποφάσισε το 1992 να παράγει μια έκδοση του μοντέλου ειδικά τροποποιημένη για ανώτερη στις πίστες, σε βάρος των συνηθισμένων ανέσεων.
Έτσι, γεννήθηκε το NSX Type R (ή NSX-R), με την Honda να επιλέγει να χρησιμοποιήσει το λογότυπο Type R για να προσδιορίσει τις ικανότητες του NSX-R.
Η παραγωγή του Honda NSX-R ξεκίνησε στα τέλη Νοεμβρίου του 1992 και ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1995, στο εργοστάσιο της Honda στην πόλη Takanezawa της Ιαπωνίας. Kυκλοφόρησε αποκλειστικά στην αγορά της Ιαπωνίας και βγήκε σε περιορισμένη παραγωγή μόλις 483 αυτοκινήτων, κάτι που το καθιστά εξαιρετικά σπάνιο.
Ένα εξ αυτών βρίσκεται προς πώληση με μόλις 18.320 χλμ. στο οδόμετρο από το 1996, με την τιμή του να ορίζεται στα 450.000 δολάρια, όταν καινούριο κόστιζε κάτω από 30.000 δολάρια.
Μηχανικά, ο 3,0-λίτρος V6 ατμοσφαιρικός κινητήρας, με περιεχόμενη γωνία 90 μοίρες, έχει αλλαγές σε σχέση με το “απλό” NSX, με την απόδοση του να ανακοινώνεται στα 280 άλογα στις 7.100 σ.α.λ. με 294 Nm στις 6.500 σ.α.λ.
Όπως ξέρεις, όμως, υπήρχε μια άτυπη συμφωνία κυρίων μεταξύ των ιαπωνικών κατασκευαστών να μην ανακοινώνουν την ιπποδύναμη των αυτοκινήτων όταν αυτή υπερβαίνει τα 280 άλογα. Ωστόσο, αυτό ήταν ένα τέχνασμα για να αποφύγει η Honda να υποβάλει εκ νέου αίτηση για έγκριση τύπου το αυτοκίνητο, και έτσι η πραγματική ισχύς του NSX-R φέρεται να πλησιάζει τα 300 άλογα.
Το NSX-R είχε κοντύτερη τελική σχέση μετάδοσης (4.235:1 αντί για 4.06:1) από το “απλό” NSX, και έτσι για τα 0-100 χλμ/ώρα χρεάζεται 5 δευτ. (από 5,5 δευτ.), με την τελική ταχύτητά του να είναι μικρότερη λόγω των κοντών σχέσεων του πεντατάχυτου κιβωτίου, αγγίζοντας τα 262 χλμ/ώρα, αντί για 270 χλμ/ώρα.
Το αυτοκίνητο ζυγίζει 120 κιλά λιγότερα από το standard NSX, χάρη στην εκτενή χρήση carbon σε αρκετά σημεία του αμαξώματος και του εσωτερικού. Επίσης, για χάρη της μείωσης του βάρους δεν έχει υδραυλικό τιμόνι και κεντρικό κλείδωμα, οι ζάντες είναι σφυρήλατες της Enkei, η μπαταρία είναι μικρότερη, το πίσω γυαλί είναι λεπτότερο, με το βάρος να αγγίζει τα μόλις 1.230 κιλά.
Volvo: “Το μέλλον είναι αμιγώς ηλεκτρικό – Δεν υπάρχει επιστροφή”
Ήταν το 2021 όταν η Volvo ανακοίνωσε ότι θα γινόταν πλήρως ηλεκτρική μέχρι το 2030. Αλλά η πραγματικότητα σύντομα έγινε αντιληπτή, δείχνοντας ότι η άνοδος των ηλεκτρικών οχημάτων δεν εξελισσόταν τόσο γρήγορα όσο ήλπιζε η εταιρεία που ανήκει στην Geely. Οι Σουηδοί έκτοτε εγκατέλειψαν τη δέσμευσή τους για αποκλειστικά ηλεκτρικά οχήματα για το 2030. Ο νέος στόχος τους πλέον είναι τα plug-in υβριδικά και τα αμιγώς ηλεκτρικά αυτοκίνητα να αντιπροσωπεύουν το 90 έως 100 τοις εκατό των πωλήσεων μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Παρόλα αυτά, η Volvo εξακολουθεί να πιστεύει ότι το τέλος είναι κοντά για τα θερμικά μοτέρ και μάλιστα χωρίς πιθανότητα επιστροφής. Αφού κατασκεύασε τον τελευταίο ντίζελ πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, η αυτοκινητοβιομηχανία βλέπει τώρα ημερομηνία λήξης και για τον βενζινοκινητήρα. Σε συνέντευξη στο Bloomberg, ο Διευθύνων Σύμβουλος Hakan Samuelsson έκανε μια τολμηρή πρόβλεψη:
«Η βιομηχανία θα είναι ηλεκτρική – δεν υπάρχει γυρισμός. Μπορεί να χρειαστεί λίγο περισσότερος χρόνος σε ορισμένες περιοχές, αλλά η κατεύθυνση είναι σαφής. Σε περίπου 10 χρόνια, όλα τα αυτοκίνητα θα είναι ηλεκτρικά και θα έχουν χαμηλότερο κόστος».
Ο Samuelsson δήλωσε στο Bloomberg ότι η εταιρεία πρέπει να λανσάρει νέα plug-in υβριδικά, τα οποία περιέγραψε ως «ηλεκτρικά αυτοκίνητα με εφεδρικό κινητήρα». Δεν είναι σαφές εάν αναφερόταν σε plug-in υβριδικά μεγάλης αυτονομίας όπως το νέο XC70 ή σε ηλεκτρικά που χρησιμοποιούν κινητήρα βενζίνης ως γεννήτρια (range extender).
Εάν γίνει πραγματικότητα το πλήρως ηλεκτρικό όραμα του Samuelsson, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα σε ορισμένες παλαιές αυτοκινητοβιομηχανίες. Ο ίδιος πιστεύει ότι η βιομηχανία οδεύει προς μια σημαντική αναδιάρθρωση και ενώ ορισμένες «εταιρείες θα προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες και θα επιβιώσουν, άλλες όχι». Κοιτάζοντας μπροστά στην ηλεκτρική εποχή που ξεκινά γύρω στο 2035, προβλέπει ότι «δύο ή τρεις πολύ ισχυρές κινεζικές μάρκες» θα είναι μεταξύ των κυρίαρχων δυνάμεων, ενώ η παλιά φρουρά, ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν, θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει μια νέα πραγματικότητα.
Εσείς τι πιστεύετε;