Η πρώτη γενιά του NSX πάντα προοριζόταν να είναι ένα σπορ αυτοκίνητο παγκόσμιας κλάσης και οι μηχανικοί της ιαπωνικής εταιρίας είχαν κάνει κάποιους συμβιβασμούς προκειμένου να επιτύχουν την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ της αγνής απόδοσης και της καθημερινής οδηγικής χρήσης.
Ωστόσο, για εκείνους τους πελάτες του NSX που αναζητούσαν μια αγωνιστική εμπειρία χωρίς συμβιβασμούς, η Honda αποφάσισε το 1992 να παράγει μια έκδοση του μοντέλου ειδικά τροποποιημένη για ανώτερη στις πίστες, σε βάρος των συνηθισμένων ανέσεων.
Έτσι, γεννήθηκε το NSX Type R (ή NSX-R), με την Honda να επιλέγει να χρησιμοποιήσει το λογότυπο Type R για να προσδιορίσει τις ικανότητες του NSX-R.
Η παραγωγή του Honda NSX-R ξεκίνησε στα τέλη Νοεμβρίου του 1992 και ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1995, στο εργοστάσιο της Honda στην πόλη Takanezawa της Ιαπωνίας. Kυκλοφόρησε αποκλειστικά στην αγορά της Ιαπωνίας και βγήκε σε περιορισμένη παραγωγή μόλις 483 αυτοκινήτων, κάτι που το καθιστά εξαιρετικά σπάνιο.
Ένα εξ αυτών βρίσκεται προς πώληση με μόλις 18.320 χλμ. στο οδόμετρο από το 1996, με την τιμή του να ορίζεται στα 450.000 δολάρια, όταν καινούριο κόστιζε κάτω από 30.000 δολάρια.
Μηχανικά, ο 3,0-λίτρος V6 ατμοσφαιρικός κινητήρας, με περιεχόμενη γωνία 90 μοίρες, έχει αλλαγές σε σχέση με το “απλό” NSX, με την απόδοση του να ανακοινώνεται στα 280 άλογα στις 7.100 σ.α.λ. με 294 Nm στις 6.500 σ.α.λ.
Όπως ξέρεις, όμως, υπήρχε μια άτυπη συμφωνία κυρίων μεταξύ των ιαπωνικών κατασκευαστών να μην ανακοινώνουν την ιπποδύναμη των αυτοκινήτων όταν αυτή υπερβαίνει τα 280 άλογα. Ωστόσο, αυτό ήταν ένα τέχνασμα για να αποφύγει η Honda να υποβάλει εκ νέου αίτηση για έγκριση τύπου το αυτοκίνητο, και έτσι η πραγματική ισχύς του NSX-R φέρεται να πλησιάζει τα 300 άλογα.
Το NSX-R είχε κοντύτερη τελική σχέση μετάδοσης (4.235:1 αντί για 4.06:1) από το “απλό” NSX, και έτσι για τα 0-100 χλμ/ώρα χρεάζεται 5 δευτ. (από 5,5 δευτ.), με την τελική ταχύτητά του να είναι μικρότερη λόγω των κοντών σχέσεων του πεντατάχυτου κιβωτίου, αγγίζοντας τα 262 χλμ/ώρα, αντί για 270 χλμ/ώρα.
Το αυτοκίνητο ζυγίζει 120 κιλά λιγότερα από το standard NSX, χάρη στην εκτενή χρήση carbon σε αρκετά σημεία του αμαξώματος και του εσωτερικού. Επίσης, για χάρη της μείωσης του βάρους δεν έχει υδραυλικό τιμόνι και κεντρικό κλείδωμα, οι ζάντες είναι σφυρήλατες της Enkei, η μπαταρία είναι μικρότερη, το πίσω γυαλί είναι λεπτότερο, με το βάρος να αγγίζει τα μόλις 1.230 κιλά.
Ποιο diesel; Η ηλεκτρική Mercedes EQS έκανε 1.205χλμ. με μία φόρτιση
Οι μπαταρίες στερεάς κατάστασης έρχονται όλο και πιο κοντά στην πραγματικότητα, και οι δυνατότητές τους είναι τεράστιες. Η Mercedes-Benz, η οποία συνεργάζεται με την Factorial Energy για να φέρει στην αγορά solid-state batteries το συντομότερο δυνατό, μόλις απέδειξε ότι τα ταξίδια μεγάλων αποστάσεων με ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα μπορούσαν σύντομα να γίνουν χωρίς ενδιάμεσες στάσεις φόρτισης.
Πιο συγκεκριμένα, μια ελαφρώς τροποποιημένη Mercedes-Benz EQS, που τροφοδοτείται από την μπαταρία στερεάς κατάστασης της Factorial, μόλις διένυσε 1.205 χιλιόμετρα με μία μόνο φόρτιση, πηγαίνοντας από τη Στουτγάρδη της Γερμανίας στο Μάλμε της Σουηδίας.
Το καλύτερο από όλα είναι ότι το ηλεκτρικό sedan είχε ακόμα μια αξιοπρεπή αυτονομία 137 χλμ. στην μπαταρία. Επιπλέον, το πρωτότυπο EQS έκανε το ταξίδι σε αυτοκινητόδρομους, συγκεκριμένα στον A7 και E20 μέσω Γερμανίας και Δανίας προς τη Σουηδία. Συνήθως, η οδήγηση σε ταχύτητες αυτοκινητοδρόμων δεν είναι ιδανική για ηλεκτρικά οχήματα, επειδή είναι πιο αποτελεσματικά σε χαμηλότερες ταχύτητες, αλλά υπάρχει ένας αστερίσκος εδώ: Η Mercedes-Benz δεν ανέφερε ποια ήταν η μέση ταχύτητα της διαδρομής επικύρωσης ή πόσος χρόνος χρειάστηκε.
Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία δήλωσε, ωστόσο, ότι ολόκληρη η διαδρομή ήταν μια διαδρομή που χρησιμοποιούσε το λεγόμενο σύστημα πλοήγησης Electric Intelligence, το οποίο λάμβανε υπόψη την τοπογραφία, την κυκλοφορία, τη θερμοκρασία περιβάλλοντος και τις ενεργειακές ανάγκες για θέρμανση και ψύξη. Δεν χρησιμοποιήθηκαν φέριμποτ, επομένως ολόκληρο το ταξίδι έγινε σε άσφαλτο.
Σε σύγκριση με τις συμβατικές μπαταρίες ιόντων λιθίου με υγρό ηλεκτρολύτη, οι μπαταρίες ημι- και πλήρως στερεάς κατάστασης, μπορούν να έχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα στον ίδιο συντελεστή μορφής, είναι ελαφρύτερες, μπορούν να φορτίζουν πιο γρήγορα και είναι λιγότερο επιρρεπείς σε πυρκαγιές. Στην περίπτωση της Mercedes-Benz, τα ηλεκτρικά οχήματα παραγωγής με μπαταρίες στερεάς κατάστασης, έχουν προγραμματιστεί να κυκλοφορήσουν στους δρόμους μέχρι το τέλος της δεκαετίας.