Προβάλλουμε και στήνουμε αγώνες και εκδηλώσεις από το 1999, σε Κύπρο και Ελλάδα. Dragster, Drift, Αναβάσεις, κάποιες χρονιές την Υπερειδική του Cyprus Rally και διάφορα άλλα. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο διοργάνωσης και στησίματος μια εκδήλωσης. Ένα δεν έχει αλλάξει και είναι η μάστιγα των αγώνων κυρίως: Η κυπριακή νοοτροπία του «ξερόλα» και υπεράνω νόμων θεατή – επισκέπτη, αλλά και η απάθεια της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Σε όλα τα αθλήματα ή χόμπι, υπάρχουν ατυχήματα. Υπάρχουν και νεκροί. Στην Κύπρο, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός δεν έχει να παρουσιάσει πολλά ατυχήματα με τραυματισμούς, αλλά ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, τα τελευταία 30 χρόνια. Αντίθετα, στο ποδόσφαιρο, είχαμε σοβαρούς τραυματισμούς, ακόμη και νεκρό, όπως το 2005 στο Τσίρειο, μετά από επεισόδια στον αγώνα ΑΕΛ – ΑΠΟΕΛ. Στο κυνήγι, έχουμε θρηνήσει δεκάδες θύματα, νεκρούς και τραυματίες διαχρονικά. Τι σημαίνει όμως αυτό, ότι θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, ή το κυνήγι; Ή ότι με το ατύχημα στον αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες θα πρέπει να σταματήσουν οι αγώνες ράλι και αναβάσεων; Όχι βέβαια!
Το πρόβλημα είναι ότι η Πολιτεία δεν έχει καταλάβει ακόμη την σημασία του μηχανοκίνητου αθλητισμού στην παιδεία των νεαρών οδηγών που θέλουν να ασχοληθούν με την ταχύτητα, για να στηρίξει πολύ περισσότερο το άθλημα αυτό. Ούτε γνωρίζουν που πέφτει η μοναδική πίστα ταχύτητας, η Achna Speedway. Και από αυτή την άγνοια, ξεκινούν τα προβλήματα.
Στον αγώνα Ανάβασης Πλατρών, σαν παλιός πλέον εμπλεκόμενος σε τέτοιου είδους αγώνες, είδα μια από τις καλύτερες διοργανώσεις από την Λέσχη Αυτοκινήτου Λεμεσού. Κι όμως, σε μια στιγμή που όπως φαίνεται ο θεατής που τραυματίστηκε (όχι από το αυτοκίνητο, αλλά από πτώση) διέφυγε της προσοχής του κριτή (κακώς μεν αλλά του διέφυγε) και στάθηκε στο σημείο που επανελειμμένα του είχε ζητήσει να μην το πράξει, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, έγινε το κακό.
Από την Κυριακή, τα ΜΜΕ τα οποία δεν ασχολούνταν ποτέ πριν με το άθλημα παρά μόνο με τα προβλήματα του και τα βίντεο με καλή θέαση, με πηχυαίους τίτλους όπως «αυτοκίνητο έπεσε σε θεατές – τραυματίστηκε πατέρας και το 13 μηνών παιδί του» ή «συγκλονιστικό βίντεο» και άλλα παρόμοια, ανάδειξαν ένα θέμα με διπλές προεκτάσεις:
Α) Είναι καιρός η Πολιτεία να δει πιο «ζεστά» τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Όσοι τρέχουν με τα αγωνιστικά δεν είναι ούτε αλήτες, ούτε παλιόπαιδα ούτε τύποι περιθωριακοί. Είναι αθλητές και θέλουν σεβασμό, όπως οι ποδοσφαιριστές, οι μπασκετμπολίστες κλπ. Στις Πλάτρες αναδείχθηκε για ακόμη μια φορά η ανάγκη για την επιμόρφωση κριτών αγώνων με τις ευλογίες της Πολιτείας, για να μην αναγκάζονται οι λέσχες – διοργανωτές να βρίσκουν εθελοντές την μέρα του αγώνα. Οι Marshals, οι κριτές των αγώνων, πρέπει να είναι έμπειροι και να μπορούν να διαχειριστούν την περιοχή που ελέγχουν σωστά. Αυτό προϋποθέτει κόστος και εκπαίδευση. Η Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, με τα πενιχρά ετήσια έσοδα και την μικρή κρατική χορηγία, δεν μπορεί να στηρίξει τέτοια προσπάθεια. Χρειάζεται ενίσχυση, για να βελτιωθεί το επίπεδο ασφάλειας στους αγώνες.
Σαν οδηγός και πρωταθλητής αγώνων αυτοκινήτου, εδώ και χρόνια, βιώνω κι εγώ την απαξίωση της Πολιτείας προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο. Προφανώς, οι πολιτικοί διαχρονικά προτιμούσαν να συνδέονται σε διοικητικά συμβούλια ποδοσφαιρικών ομάδων δεξιών και αριστερών για να τις «ελέγχουν» λόγω ψηφοθηρίας και δεν ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό γιατί θεωρούν ότι είναι πιο λίγοι οι «ψήφοι». Δεν έχουν δει μάζες φίλων του αυτοκινήτου, προφανώς.
Β) Οι ελάχιστοι «παντογνώστες» θεατές αγώνων αυτοκινήτου, ευτυχώς μειοψηφία, είναι οι ίδιοι φίλαθλοι σε νοοτροπία, που διαλύουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Οι λίγοι. Οι ίδιοι κυπραίοι που παρκάρουν σε χώρους στάθμευσης για άτομα σε ειδικές ανάγκες, που καπνίζουν σε κλειστούς χώρους, που νομίζουν ότι «εκείνοι είναι και κανένας άλλος». Μια πολύ μικρή τέτοια μερίδα φιλάθλων είναι και οι κύριοι υπαίτιοι της διακοπής του αγώνα ανάβασης στις Πλάτρες, μετά το ατύχημα. Ενός αγώνα για τον οποίο πολλοί, η Κοινότητα Πλατρών και οι αθλητές με τις ομάδες τους, ξοδέψαμε μερόνυχτα και με πολύ ψηλό κόστος στήσαμε μια ωραία «παράσταση» για τους φίλους του αθλήματος. Φέραμε με την προβολή 28 συμμετοχές, αριθμό ρεκόρ για φέτος. Κι όμως, κάποιοι, αυτοί του «ξέρω εγώ ρε κουμπάρε, εν θα μου πεις εσύ που θα σταθώ», με ειρωνικά σχόλια προς τους διοργανωτές και τους marshals, φρόντισαν να διακοπεί ο αγώνας από την Αστυνομία για «θέμα ασφάλειας».
Μετά το ατυχές συμβάν, όπου ένας πατέρας με το παιδί του (οι οποίοι ευχόμαστε να γίνουν σύντομα καλά), παρά τις επανειλημμένες και σαφείς οδηγίες του Marshal στεκότανε σε λάθος σημείο και κινδύνεψε από την έξοδο ενός αυτοκινήτου, ξεκινήσαμε με το αγωνιστικό αυτοκίνητο εγώ και άλλοι συναθλητές μου, σταματώντας σε όλη την διαδρομή και εξηγώντας ότι θα πρέπει να στέκονται στα σωστά σημεία. Απλά πράγματα. Η ειρωνεία που δεχθήκαμε, οι «ατάκες» ελαχίστων θεατών που χασκογελούσαν, στην ουσία μη μπορώντας να κατανοήσουν αυτά που τους εξηγούσαμε, ήταν απίστευτη. Ειλικρινά κάποιες στιγμές, αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να βάζουμε τόση προσπάθεια σε χρόνο και κόστος για να λαμβάνουμε πίσω από αυτούς τους λίγους ευτυχώς κακούς φιλάθλους, αυτή την συμπεριφορά.
Το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό για όλους. Παράγοντες, διοργανωτές και αθλητές. Και όλα αυτά για μια μικρή μερίδα κυπρίων φιλάθλων με τέτοια νοοτροπία. Είναι αυτή η νοοτροπία όμως που βγάζει τόσα χρόνια τους ίδιους πολιτικούς στην εξουσία, που παρακάμπτει διαδικασίες, που νιώθει ότι είναι υπεράνω όλων.
Η Πολιτεία θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη σημασία στον μηχανοκίνητο αθλητισμό αναβαθμίζοντας τη σημασία του, μιας και έχει κοινωνικές προεκτάσεις σε ότι αφορά τους νέους και την ταχύτητα.
Από την άλλη, η Κυπριακή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην θέσπιση σεμιναρίων για κριτές αγώνων. Είναι κρίμα μια απλή διαδικασία να γίνεται δύσκολη και να περικλείει κινδύνους για τους θεατές και τους αγωνιζόμενους λόγω ελλειπούς εκπαίδευσης των κριτών.
Και το κυριότερο, σαν οδηγός αγώνων και εμπλεκόμενος σε πολλές εκδηλώσεις τόσο στην πίστα Achna Speedway όσο και σε αγώνες ανάβασης και karting, καλώ όλους τους φίλους του αθλήματος να απομονώνουν τους κακούς θεατές που δεν συμβιβάζονται με τις οδηγίες της εκάστοτε διοργάνωσης και των κριτών. Είναι κρίμα τόσοι κόποι για να απολαμβάνουμε όλοι μας, αθλητές και θεατές, το υπέροχο αίσθημα του αγώνα, να πηγαίνουν χαμένοι για ελάχιστους «κακούς» θεατές.
Στέλιος Κυθρεώτης
Οδηγός και promoter αγώνων αυτοκινήτου
Διαβάστε επίσης: Ανάβαση Πλατρών: Η κυπριακή νοοτροπία είναι ο εχθρός των αναβάσεων
Τα ηλεκτρικά θα είναι αυτοκίνητα μιας χρήσης;
Αν βγείτε να αγοράσετε ένα αυτοκίνητο 20ετίας, το σίγουρο είναι ότι θα βρείτε κάποιο να κάνει την δουλειά του. Μπορεί το ίδιο να υποστηρίξει κανείς και για τα μεταχειρισμένα ηλεκτρικά;
Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που φέρνουν ανησυχία στους απλούς καταναλωτές σχετικά με τα ηλεκτρικά είναι αν αυτά τα αυτοκίνητα μπορούν να διαρκέσουν στον χρόνο. Κάτι που προφανώς εξαρτάται αποκλειστικά από την αντοχή των μπαταριών τους και κατά πόσον αυτές θα έχουν ικανοποιητική απόδοση σε βάθος χρόνου.
Οι περισσότερες εταιρίες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει θέμα, υπολογίζοντας βέβαια με ορίζοντα δεκαετίας ή λίγο παραπάνω. Αυτό όμως δεν αφορά μία μεγάλη μάζα καταναλωτών, ιδίως στις πιο φτωχές χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το αυτοκίνητο παραμένει σε χρήση για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η όλη κατάσταση με τις μπαταρίες θυμίζει αρκετά αυτό που γίνεται με τα τηλέφωνα και τους φορητούς υπολογιστές. Τα τελευταία χρόνια οι μπαταρίες των δύο αυτών δημοφιλών συσκευών είναι πλέον κλειστές και δεν αλλάζουν. Όταν χαλάσουν ή χάσουν την απόδοσή τους, δεν αλλάζεις πλέον τις μπαταρίες αλλά ολόκληρη την κατασκευή.
Μπορεί η ίδια λογική να ισχύσει και στα αυτοκίνητα; Όσο και αν φαίνεται δύσκολο, τα πράγματα μάλλον οδεύουν προς τα εκεί. Ήδη η Tesla δεν έχει σχεδιάσει τις μπαταρίες της με τρόπο ώστε να επισκευάζονται, απλά αντικαθίστανται τα ελαττωματικά εξαρτήματα.
Το πρόβλημα είναι ότι η αντικατάσταση των μπαταριών είναι μία πανάκριβη υπόθεση. Σε κάποια από τα Tesla Model S, τα νέα πακέτα μπαταριών κοστίζουν πάνω από 18.000 δολάρια, λεφτά που σε αρκετές περιπτώσεις αντιστοιχούν στο κόστος ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, ξεπερνούν και το μισό της αξίας του αν κάποιος αποφασίσει να το επισκευάσει.
Για κάποιες ασφαλιστικές εταιρίες στις ΗΠΑ, το αυτοκίνητο διαγράφεται αν η επισκευή υπερβαίνει το 50% της αξίας του. Αν λοιπόν η επκευή ενός ηλεκτρικού είναι ακριβή, τότε ο ιδιοκτήτης θα οδηγηθεί στην αγορά ενός καινούργιου. Ουσιαστικά δηλαδή μιλάμε για αυτοκίνητα μιας χρήσης.
Ποιος αλήθεια θα αγοράσει μετά από αυτό ένα ηλεκτρικό όταν η μπαταρία του είναι εκτός εγγύησης. Ακόμα και το 1 εκατομμύριο χιλιόμετρα που δίνει η Toyota στην Ευρώπη για το bZ4X είναι υπό κάποιος προϋποθέσεις. Τι γίνεται όμως με τα ηλεκτρικά που έχουν ξεπεράσει τα 10 χρόνια στην αγορά;
Στα συμβατικά μοντέλα είναι απλό. Ακόμα και ένα αυτοκίνητο 20ετίας μπορεί να κάνει την δουλειά του και να περάσει από έναν έλεγχο από τον μηχανικό για όποιον θέλει να το αγοράσει. Πως όμως μπορεί κάποιος να ελέγξει τις μπαταρίες και με ποιόν τρόπο μπορεί να δει τι συμβαίνει εντός τους και αν υπάρχουν ελαττώματα;
Όλα τα παραπάνω συντείνουν στο γεγονός ότι τα ηλεκτρικά θα αφορούν κατά κύριο λόγο πλούσιους πελάτες οι οποίοι θα μπορούν να αλλάζουν εύκολα τα αυτοκίνητά τους. Και να προχωρούν άμεσα στην αγορά ενός καινούργιου αν η μπαταρία τους παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα.
Είναι όμως αυτό που θέλει πραγματικά ή αγορά; Ή μήπως οι εταιρίες θα πρέπει να ξανασκεφτούν τον τρόπο με τον οποίο έχουν οργανώσει την παραγωγή των ηλεκτρικών. Και τις πολλές και δύσκολες απαντήσεις που θα κληθούν να δώσουν όταν θα φύγει αυτή η πρώτη φούρια και θα αρχίσουν τα μεταχειρισμένα ηλεκτρικά να πλημμυρίζουν με τα προβλήματά τους την αγορά.
Πηγή: Newsauto.gr